Ruim 5 weken verder en bevallingsverhaal
Julie is inmiddels al weer ruim 5 weken oud. Het gaat heel goed. Ze is een tevreden meisje, drinkt goed, slaapt goed en huilt vrij weinig :)
Inmiddels zijn we dus ook weer ruim 5 weken geleden bevallen. De bevalling is alles behalve goed gegaan en absoluut niet meegevallen. Nu dan toch maar de tijd genomen om het met jullie te delen.
donderdag 22 oktober controle gehad bij de gynaecoloog ivm de hoge bloeddruk. bloeddruk 140/100. bloeduitslagen en urine wel nog goed. Echo gehad, ze lag helemaal klaar voor de bevalling. Ik was inmiddels 39+1. Gynaecoloog besloot om me in te leiden.
vrijdag 23 oktober moesten we ons om 17 uur melden bij de verloskamers. Ik kreeg een ballonkatheter. Dit viel reuze mee. Het was een katheter met 2 ballontjes elk gevuld met 40 cc water. Een ballon in de vagina en een ballon in de baarmoeder. dit gaf dan druk op de baarmoedermond waardoor deze zou gaan verstrijken en open zou gaan staan. want alles was nog potdicht.
Die avond en nacht weinig klachten gehad. Zaterdagochtend kwam de verloskundige, ze trok aan de katheter en hij kwam eruit met de ballonnen. Dit zou gunstig zijn, want dan zou er ontsluiting zijn. Wij helemaal blij. Ze ging toucheren, wat bleek? alles nog potdicht. Hij was fout geplaatst!!! Wat een ellende en wat waren wij teleurgesteld zeg. Vervolgens een nieuwe ingebracht met 2 x 80 cc water. Jezus wat was dat naar zeg. Ik kon amper zitten, voelde steeds die ballonnen zitten. Voelde me helemaal vol beneden. meteen erna kreeg ik buikkrampen. Dit had ik eerder dus niet gehad en bevestigde dus dat hij verkeerd zat. Die dag verder rustig verlopen. Zondagochtend wederom spannend. toucheren: 1 cm!! OMG weer een telleurstelling. Ik moest me toch wel wat tranen laten. Gynaecoloog kwam langs en sprak af om die dag 3 x per dag een hormoontabletje vaginaal bij de katheter te stoppen. misoprostol ofzoiets geloof ik. Ik zat nog steeds met voorween en harde buiken. Moest om de 2 uur aan het CTG.
Maandagochtend weer een controle. Ik durfde niet meer te hopen. De verloskundig voelde: 3 cm en volledig verstreken!! bohh eindelijk zeg. wat een opluchting en blijdschap. Het ging beginnen. we waren helemaal enthiousiast. hup naar de verloskamer :)
Om 8 uur zijn mijn vliezen gebroken. Wat een apart gevoel zeg. maar ook erg spannend. Nu was er echt geen weg meer terug. haar 'huisje' was kapot. Nu moest ze wel komen. Uurtje later werd het infuus aangezet. Ik voelde de weeen opkomen en steeds heftiger worden maar kon ze nog prima opvangen. Totdat het rond 10:30 is. Infuus was inmiddels al 2 x verhoogd. Ik kon niet meer. Een weenstorm van steeds 2 weeen achter elkaar met een hele korte pauze. Ik had al overgegeven, kon niets meer, alleen maar op mijn rechter zij liggen. Een hele lieve co-assistente hielp me met wegpuffen en ontspannen. Wat een schat was dat zeg. Ze boden me een epiduraal aan. Ik voelde me een watje maar heb toch besloten met manlief om de ruggenprik te nemen. Ik was er doodsbang voor maar wilde alleen maar van de pijn af. Dacht nog ; sla me aub knock out. Gelukkig konden we snel terecht. Had 4 cm ontsluiting hiervoor.
Ruggenprik viel uiteindelijk reuze mee. Maar wat was het moeilijk om op die bedrand te gaan zitten met weeen en een beurs gevoel daar beneden. Meteen daarna kreeg ik een druk gevoel beneden. Waarschijnlijk het nog verder indalen. We ging terug naar de verloskamer. De ruggenprik werkte meteen en wat was dat zalig zeg. Kreeg wel een blaaskatheter en in mijn linker been had ik geen kracht. Maar de pijn was nog maar heel zacht!
Rond 13:30 had ik volledige ontsluiting maar nog niet echt persdrang. Voelde het ook niet echt door de ruggenprik. Bij toucheren merkte de verloskundige op dat het kindje in een voorhoofdsligging lag!! De meest ongunstige ligging!! Ze ging overleggen met de gynaecoloog. Ze kwam terug en we moesten evengoed proberen om te persen, kijken wat er gebeurd. na 2 x persen kwam de gynaecoloog binnen. Het ging erg snel en hoorde op de achtergrond iets over de OK. het ging half langs me heen. De gynaecoloog heeft 2 x met de vacuum geprobeerd om het hoofdje te kunnen draaien. Hartslag van Julie dipte op dat moment heel erg en er werd meteen besloten om naar de OK te gaan. Mijn BH werd kapot geknipt, geen tijd meer om OK kleding aan te doen. Ik werd meteen meegenomen naar de OK. Manlief erachter aan. Op dat moment was er geen registratie meer van de baby. Ik weet nog dat ik dat heel eng vond en dacht, als ze nog maar leeft. Op de OK aangekomen stond er heel team al klaar. Moest meteen overstappen op de tafel en werd binnengereden. De epiduraal werd bijverdoofd maar voelde nog bijna alles daar binnen. Ik raakte in paniek en wilde dit absoluut niet meemaken. Er werd volledige narcose gegeven.
Toen ik wakker werd, hoorde ik manlief zeggen: weet je op wie ze lijkt? op jou zei die :) links van me hoorde ik de kinderarts zeggen: proficiat, alles zit erop en eraan. doordat de epiduraal was bijverdoofd had ik moeite met ademhalen en kon mijn linker arm niet optillen. Wat akelig zeg. dit trok weg toen ik wat rechterop mocht liggen.
vervolgens toen ik wat beter was ontwaakt door de narcose hoorde ik het volgende:
ze lag op de kinderafdeling, ze hadden erg veel moeite gehad om haar eruit te krijgen, schijnbaar van beneden moeten opduwen, wond links helemaal uitgescheurd en ze had een apgarscore van slechts 1! Alleen een zwakke hartslag, verder helemaal slap en blauw. Ze hebben haar op gang moeten helpen met hartmassages. Er was nog overleg geweest met maastricht, maar gelukkig trok ze snel bij. 2de apgar was 2 en daarna 7. manlief heeft dit allemaal moeten aanzien en was er kapot van. hij is steeds bij haar gebleven totdat ze stabiel in de couveuse lag.
vanuit de recovery mochten we meteen naar de kinderafdeling. Vervolgens kom je er aan en zie je al die kindjes. ik dacht nog, welke is nu van ons? ik zag haar en dacht meteen, jaaa daar is ze. Daar lag ze dan. helemaal volmaakt, vol slangetjes etc. Ik mocht haar meteen bij me op de borst en wat was dat heerlijk. mooiste moment ooit!
Dan ga je weer naar de kraamafdeling, zonder kindje. Gelukkig mocht manlief blijven slapen. Die nacht was heel spannend. Als ze maar stabiel blijft dacht ik. ondertusen had ik ook mega veel pijn. in mijn rug, aan de wond. wat een hel zeg.
Doordat de operatie zo met spoed is verlopen en de wond etc was uitgescheurd links door het geduw en getrek, hoorde ik de gynaecoloog iets zeggen over mogelijk beschadiging aan de urineleider. ik had een katheter en de urine moest in de gaten gehouden worden.
De volgende morgen is manlief meteen naar julie gegaan. Ze was de nacht goed doorgekomen en de kinderarts was heel tevreden. Ze dronk zelf al een beetje en was heel allert. Ik zelf voelde me alsof ik was overreden door een vrachtwagen. Had mega pijn in mijn rug en buik. De gynaecoloog kwam langs en ik vroeg hoe dit nu zat met die urineleider. De gynaecoloog die de keizersnede had gedaan was vrij en er was nog geen OK verslag. Dus deze gynaecoloog kon er niets over zeggen.
De dag erna mocht Julie bij mij op de afdeling. De sonde en infuzen waren eraf en ze kon zelf al goed drinken.
Helaas begon ze wel wat geel te zien ivm de blauwe plek van de vacuum die niet op haar achterhoofd maar op haar linker voorhoofd zat! zo zielig. Ze moest savonds wel in een bilibedje zoals ze dat noemden.
Julie deed het goed, dronk heel goed. Helaas zag ze steeds geler en moest uiteindelijk nog in de couveuse onder de lamp. Wel gelukkig bij mij op de kamer. Er kwam weer een andere gynaecoloog waar ik wederom mijn onrust aan uitte over die urineleider. Ze gaf ook aan er niets over te hebben vernomen. Ik had wat last van mijn linker flank. De gynaecoloog vroeg voor de zekerheid een echo nieren aan. Wat bleek: ik had nierstuwing links! en behoorlijk. Dat verklaarde dus die rugpijn meteen na de keizersnede. Uroloog erbij. gelukkig kon het poliklinisch, aangezien ik niet heel erg veel pijn meer had. Het plassen ging ook moeizaam. Meerdere malen eenmalig gekatheteriseerd. Uiteindelijk mochten we op zondag naar huis!! wat een blijdschap.
Thuis kreeg ik nog tot woensdag kraamzorg, wat uiteindelijk is verlengd tot vrijdag met een paar uurtjes. Ik had een hele lieve meid. Voelde evengoed die roze wolk. Heb alleen in het ziekenhuis die donderdag een huildag gehad omdat alles tegenzat. Voelde me gelukkig thuis en helemaal verliefd op Julie. Ik bleek wel nog een urineweginfectie te hebben door al die katheters, en kreeg een antibioticakuurtje.
De afspraken bij de uroloog vonden plaats de weken erna. een CT scan volgde, een renogram en daaruit bleek dat er vanuit mijn linker nier geen afvloed was naar de blaas. Dit kon door een hechting komen of door een bloeduitstorting. Ik ben vorige week maandag opnieuw geopereerd en is er via de blaas een JJ katheter geplaats. Een inwendige katheter waardoor de afvloed weer kan plaatsvinden. Dit is uiterst meegevallen. Ik moet in januari weer op controle. Hopelijk is het allemaal positief. Ik voel me verder goed. Probeer weer veel te bewegen want die kilo's gaan er niet gemakkelijk vanaf.
De gynaecoloog die de keizersnede heeft gedaan, hebben we niet meer gesproken. Schijnt ziek te zijn voor langere tijd! we hebben onze onzekerheden en ontevredenheid met een andere gynaecoloog besproken. We vinden het erg kwalijk dat er onvoldoende aandacht is besteed aan die urineleider letsel. Als ik zelf niet was blijven doorvragen, was ik naar huis gegaan zonder beter weten en had ik over een tijd met nierfalen gezeten. de gynaecoloog beaamde dit. Het gesprek met de desbetreffende gynaecoloog gaat tzt zeker nog plaatsvinden.
Al met al een bevalling die ik me toch heel anders had voorgesteld en absoluut niet meer zo wil meemaken. Alles ging fout wat fout kon gaan. Gelukkig is Julie er bovenop gekomen en houdt er naar alle waarschijnlijkheid niets aan over. De kinderarts blijft haar wel nog volgen totdat ze ongeveer een jaar oud is, ivm de stapjes die ze moet maken.
Ze is een sterke meid.
reacties (0)