Rustig afwachten..

Dit is de tweede blog die ik schrijf sinds ik op babybytes zit. De eerste blog was toen ik 34 weken zwanger was van mijn dochter die inmiddels bijna vier jaar is. Wat gaat de tijd snel zeg! Een blog schrijven is niet ongewoon en er zijn dames op babybytes die het elke dag doen, toch is het voor mij nieuw. Ik zal proberen om elke dag/elke twee dagen een klein stukje te schrijven. In het kort zal ik mijzelf voorstellen, want er zijn dames die met mij bevriend zijn maar die niet helemaal op de hoogte zijn van mijn achtergrond, wie ik ben, en wat ik doe in het dagelijks leven.

Ik vind het wel leuk om jullie een indruk te geven hoe mijn leven eruit ziet. Een kijkje in iemands privé leven, die je als je iemand op straat tegenkomt niet weet. Zoals wat er op mijn profiel staat, klopt. Ik ben Charlotte, 22 jaar oud. Ik heb een dochtertje Noëlle, en ik heb een lieve vriend. Hij is niet de biologische vader van mijn dochter. Ik werk als activiteitenbegeleidster op een dagcentrum met ouderen met PG problematiek en/of somatiek. Ontzettend uitdagend en afwisselend werk. Werken met ouderen is echt het leukste werk wat er is. Mijn vriend is machinaal houtbewerker en we zijn inmiddels 3 jaar bij elkaar, en we kennen elkaar 5/6 jaar.

Toen ik 17 was werd ik zwanger van mij ex. Ik was aan de pil, maar ik vergat er af en toe een paar en was vaak misselijk. Ik dacht altijd dat ik toch niet zwanger zou worden aangezien mijn ex best wel een pilsje lustte en een sigaretje rookte, heel naïef, en door mijn naïviteit werd ik zwanger. We waren anderhalf jaar bij elkaar, en toen werd ik dus zwanger.. totaal niet gepland, en oh men! Wat ging ik doen? Ik heb destijds mijn ex ingelicht over mijn zwangerschap (het was net uit toen ik zwanger was) hij baalde als een stekker, maar na een gesprek met mijn neef was hij er voor mij. Maar dat was dus een roze droom, want na het gesprek met zijn ouders was hij boos en verdrietig. Dat begreep ik heel goed, want ik zelf kon het amper geloven. Ik was wel vastbesloten om mijn dochter te houden.

De ouders van mijn ex waren heel negatief en zagen geen toekomst. Logischerwijs natuurlijk, maar ook heel zwart-wit. Ik bad dat mijn ex zich toch zou bedenken, maar dit mocht niet zo zijn. Toen ik dit hoorde, was ik kapot van verdriet. Hoe ging ik als meisje van 17, bijna 18 voor een kindje zorgen? Ik had geen opleiding, geld, niets. Ook hoorde ik dat er bepaalde verhalen de ronde gingen over het stiekem zwanger worden. Dit deed mij heel veel pijn, want hoe naïef ik ook was geweest, expres zwanger raken kwam geeneens in mijn hoofd op! Mijn ouders.. ik kan er bijna geen woorden voor bedenken! Die hebben mij zo goed opgevangen! Ze hebben met mij meegedacht over hoe en wat we zouden gaan doen en wat er nodig is om dit kindje zo goed mogelijk op te voeden en op te vangen. Ik ben toen overal gaan zoeken voor opleiding/werk, wat uiteindelijk resulteerde in een opleiding pedagogisch medewerker waarvoor in inmiddels gediplomeerd voor ben.

Mijn ouders hebben mij geholpen met de kinderwagen/kamer. Ik woonde op zolder en daar stond ook een klein kamertje, die hebben we helemaal opgeruimd en daar kon mijn kleine meid slapen! Als ik eraan terug denk ben ik zeer positief, omdat mijn ouders mij zo goed hebben opgevangen, daar heb ik echt respect voor, en omdat ik gewoon een super leuk dochtertje heb gekregen. Ik ben gezond, mijn dochter is gezond. Meer zou je niet kunnen en/of durven wensen. In mijn zwangerschap kwam mijn ex nooit langs, hij liet ook niets van zich horen en was er niet voor me. Ik had hier moeite mee maar kon het accepteren. Hij was ook jong, maar ik hoopte dat hij nog van gedachten zou veranderen. Wel kende ik al een leuke jongen waar ik regelmatig mee afsprak. Dit was echt puur vriendschappelijk, maar het hielp mij wel in die verdrietige periode erdoor heen. Ik liep 42 weken, en ik was helemaal overstuur, want ik was klaar met de zwangerschap! Ik moest naar het ziekenhuis om te kijken hoe het met de baby ging, en gelukkig ging alles goed, maar ik kon niet meteen ingeleid worden, maar ik kreeg te horen dat ik de volgende dag werd opgenomen. Die dag erna werd ik om 08:00 in het ziekenhuis verwacht en kreeg ik een vetertje ingebracht. Voor diegene die niet weet wat dat is, dat is een soort van wit papiertje (kan het niet anders uitleggen) dat vaginaal ingebracht wordt zodat de baarmoedermond verweekt en je ontsluiting krijgt waardoor de bevalling opgewekt wordt. Oei, spannend. Overdag kreeg ik heel veel weeën, maar dit waren nog maar voorweeën, en in de avond gingen ze kijken hoeveel ontsluiting ik had.

Dit was echter nog maar 1,5! Wat was ik boos en verdrietig! Ik was er helemaal klaar mee! Ik lag op een kamer samen met en andere dame, die langdurig gebroken vliezen had. Ze vertelde me dat ze al 72 uur liep met gebroken vliezen voordat ze pas opgenomen werd. Zij had ook een vetertje naar binnen gekregen. En wachtte ook totdat er schot in de zaak kwam. Ze vertelde me dat ze in verwachting was van een jongen. In de avond nog een keer gecontroleerd, nog steeds 1,5! Mijn vriendin had inmiddels bijna 2 centimeter! We kregen een slaappil om 24.00 zodat we nog even konden slapen in de hoop dat we de volgende dag zouden gaan bevallen. Beiden sliepen rond 24:00 tot 04:00 en toen waren we klaarwakker! De volgende dag verloor mijn kamergenote heel veel water en ook bloed erbij, paniek, want ze dacht dat er iets mis was met haar zoon!

Maar dit bleek niet het geval te zijn en ze werd ingeleid! Over mij twijfelden ze omdat ik nog geen 2 centimter had en 2 toch echt pas het begin is om ingeleid te worden. Ik heb ze gesmeekt en gedaan, ik was er klaar mee! Om 08:00 ingeleid en uiteindelijk om 19:00 bevallen! Pfff helse bevalling, met een mislukte ruggenprik, knip, en harttoon dat achteruitging dus met de vacuümpomp geboren! Half Nederland stond te kijken voor een open doos hoe ik gehecht werd en dat werd zogenaamd keurig gedaan.. Maar wat was ik trots op me kleine meid! Ze was een ruim 4350 gram! En 54 cm! Maar echt een plaatje en d'r ogen al open! Trots.. op dit wondertje! Toen ik terugkwam op de kraamafdeling had mijn nu inmiddels ook bevallen kamergenote een mooie zoon gekregen en de naam was Noah. Dit vond ik echt heel geweldig en vertelde dat mijn dochter Noëlle heette. Noah&Noëlle. Geweldig! Maar ik verloor echt heel veel bloed, en echt grote bloedproppen. Dit was niet normaal en ik kreeg weer scala aan verpleegkundigen aan mijn bed. Bleek: ik was niet goed gehecht en dit moest opnieuw! HEL! Ik lag versuft op de OK, maar ik had mijn lompe humor behouden met de opmerking; dit is de eerste keer dat een man tussen me benen kijkt en het heeft niets met seks te maken HAHA! Ojee, wat erg als ik eraan terug denk. (Zoveel mannen had ik niet gehad, mijn ex was de 1e voor mij) Maar daarom juist.. Daarna kon ik eindelijk genieten.. van dit wondertje!

Mijn inmiddels vriend kwam een week daarna op bezoek, en hij hield haar vast en me hart maakte een sprongetje! Wat was dat ontzettend schattig om te zien. Ik voelde wat bekende kriebels komen, maar daar wou ik nog niet aan. Die lieve en schattige jongen kwam maar steeds weer langs, hij zag mij niet staan hoor, hij kwam voor haar. Deed haar in bad, vroeg wanneer ze nou kon draaien, kruipen, zitten, lopen, volgende haar sprongetjes en hielp mee met eten/hapjes geven. Ik werd verliefd op hem, maar ook erg verdrietig, want waarom deze jongen die inmiddels helemaal verkikkerd is op een meisje dat biologisch gezien niet van hem is, en haar echte vader komt niet langs? Na 2 jaar eindelijk de vraag gesteld naar ons beiden, durven wij het aan om een relatie te beginnen met elkaar?

Natuurlijk een ja! Mijn ex kwam na 1,5/2 jaar ook weer in beeld met de vraag of hij haar mocht zien. Hiermee ingestemd en hij had haar een aantal keren mogen zien. Inmiddels een goede omgangsregeling gevonden van 1x in de 2 weken een dag. Dit gaat prima. Mijn ex woont op een kleine kamer, dus slapen is voorlopig niet aan de orde en dit vind ik ook niet heel erg vervelend als ik het zo moet zeggen. Ze is lekker nog veel bij mama, maar ik gun haar tijd wel bij papa. Ik vind het heel belangrijk dat ze een goede band met haar papa heeft. Ik woon inmiddels nog een maandje thuis, en daarna ga ik samenwomen met mijn schat! We hebben een huis gekocht! Heerlijk! En nu is daar de wens voor een tweede kindje! Ik heb er goed over nagedacht samen met mijn vriend. Dochterlief is nu bijna vier. Mijn NOD is 2 november. Spannend..