Hoe, nu, verder?

Hoe..
Nu...
Verder?

Precies zoals de titel zegt?
Hoe.. wat kan ik doen om mijn cyclus op gang te laten komen? Afwachten is natuurlijk het meest simpele antwoord. Maar daar heb ik geen geduld voor. Ik lees allemaal rare verhalen van maanden wachten, en dat ga ik echt niet volhouden.

Nu, ja, nu wil ik actie ondernemen! Ik voel die 'drang' om zwanger te raken elke dag meer. Ik zit elke dag de hele dag aan mijn buik. Alsof ik al zwanger ben. Ik kijk naar mijn dochter en dan voel ik die ''drang,' om Noëlle een broertje of zusje te geven. Als ik verdrietig ben, zie ik moeders langs lopen met een zwangere buik, en dan kijk ik verlangend ernaar.

Verder, dat is dus wat ik niet weet. Ik heb geen idee. Wachten en geduld hebben is een schone zaak, Ik heb geduld voor een paar maanden, maar doordat ik niet weet wat voor cyclus ik heb kan ik eeuwig wachten, maar ik weet niet 'wanneer,' en dat gaat me uiteindelijk breken.

Ik ben nog maar 22 jaar,  ik voel de opmerkingen om me heen; 'Jonge mama, waarom zou je niet nog een paar jaar wachten?'
Nou kijk eens, ik heb een dochter van bijna 4, ze ziet om haar heen vriendinnen van mij die kinderen krijgen,kindjes die een broertje of zusje krijgen, en ik vind het na twee prima, dan is het voor mij klaar. Over tien jaar kan ik verder kijken voor een evt. derde. Maar met twee is mijn gezin compleet.

Laat me maar,
Met mijn gevoel en gedachten,
Laat me maar,
Alleen

Ik huil en voel het branden,
Het gevoel zo diep,
Je kan een wolf horen janken.
Maar zwanger,

dat ben ik niet.