Echo en ouders vertellen!

ha dames,

Gisteren was het dan zo ver.. om 10.20 mochten wij naar de vk voor een echo! ik had werkelijk de hele nacht niet geslapen van de zenuwen. ppffffff.. wat is dat zenuwslopend zeg!

Eenmaal daar aangekomen vroeg ze of we eerst het gesprekje wilden doen of eerst de echo.. Natuurlijk eerst de echo! ik vond het echt doodeng maar ze had gelijk het kindje en daarmee een mooi kloppend hartje te pakken! ik zag het zelf eerst niet, ik vroeg ook nog "waar dan" en zat met mijn gezicht tegen de monitor geplakt, toen liet ze het beter zien en ik begon gewoon keihard te janken! wat ontzettend mooi om te zien.. ik kon me ook eindelijk ontspannen....

We hebben ons mini me kunnen zien!!!!!!!!!

de rest is eerlijk gezegd zo aan me voorbij gegaan..

We hadden besloten onze ouders het alvast te vertellen en de rest wat later. Dus eerst naar mijn ouders. Mijn ouders zijn ontzettend gesloten personen, dus had me zelf gewapend voor een niet al te enthousiaiste reactie.. Maar... we gaven ze een fotolijstje met een gedichtje en ze begonnen allebei te huilen! mijn vader knuffelde me helemaal dood en mijn moeder hield maar niet op met huilen. Mijn broer heeft al 2 kindjes maar mam zei dat dit toch ook weer anders was, haar kleine meid. Dit had ik dus totaal niet verwacht en erg ontroerend..

van mijn schoonouders was het de trouwdag dus die zochten niets achter het feit dat we een cadeautje hadden! zij waren ook dol enthousiast en de sigaren werden tevoor schijn gehaald.. Ze konden de hele avond niet ophouden met lachen!

erg bijzonder deze dag en we zullen het dan ook niet snel vergeten.. op naar nog meer bijzondere dagen!!