Schoonouders

@ joosje-b: Je hebt gelijk, 't is eigenlijk best wel laf dat hij niet echt voor crazymii op komt.

En het is idd ook meer zijn probleem dan jou probleem meis,
Hij moet idd zijn grenzen aangeven, maar dat betekend niet dat jij er niets over te zeggen hebt.
Als het jou niet lekker zit dan geef je dat zelf ook graag aan en denk dat jij ook heel goed voor je zelf kan spreken.
Schrijf anders desnoods eerst eens op wat je kwijt zou willen en waarom ze jou hier zo mee raken.
Dit maakt het misschien gemakkelijker omdat je er dan ook goed over na kan denken en zo ook geen dingen vergeet te benoemen die ook belangrijk zijn.

Ik hoop dat jij en je vriend het gesprek durven aan te gaan,
Berijd jullie gewoon eerst heel goed voor zo staan jullie er al veel zekerder en is het ook gemakkelijker om met 2 benen op de grond te blijven staan.

Ik heb ook wel een tijdje eerst de dingen opgeschreven die ik kwijt wilde tegen mijn ouders,
dan probeerde ik het in een gesprek toe te lichten, wou dit dan nog niet lukken dan liet ik ze mijn brief lezen zodat het bij hun ook kan bezinken en ze niet meteen in de verdediging gaan en door je heen praten zodat jij niet eens kan uitspreken.

pff echt heel vervelend! Jammer dat ze zo doen zeg stel jullie krijgen een kindje dan moeten ze ook weten dat hun een kleinkind hebben, maar goed misschien word het dan wel beter tussen jullie? Ik kan gelukkig wel gewoon opschieten met mijn schoonouders dus zou niet echt een oplossing voor je weten! Of misschien een keer met zijn alle rondom de tafel en dan gewoon praten ofzo.

Ik herken je verhaal.
Mijn ex-schoonouders vonden mij ook te min voor hun zoon. Jarenlang heeft mijn Ex-vriend 'geen keus gemaak'. Hij negeerde dat er lelijk tegen me werd gedaan, suste mij met lieve woorden (als zn ouders weg waren) en bemoeide zich er verder niet mee. Maar daarmee werd het mijn probleem. Dat lees ik hier ook bij jou... Stiekem doen lost nix op. Dit is de meest makkelijke weg die je vriend kan bewandelen: hij heeft jou en hij hoeft geen ruzie te maken met zn ouders. Ik heb mezelf altijd weggecijferd uit liefde...tot er weinig meer van mij overbleef. Jij mag er zijn en daar hoort hij voor te kiezen. Je verdient beter dan weggestopt te worden! Hij negeert jullie relatie tegenover zijn ouders. Het gaat dus niet over je schoonouders, maar over hem! Let ook op dat het niet jouw probleem is, maar die van je vriend... Je vriend zal die confrontatie met zn ouders moeten aangaan en de grens moeten gaan aangeven.

Ik heb ( na een relatie van 10!!! jaar) uiteindelijk voor mezelf gekozen en met mezelf afgesproken dat ik een relatie wil met iemand die voor mij gaat, zn nek voor me durft uit te steken en voor me vecht. Ik ben nu gelukkig met een man die me op handen draagt. Onze relatie staat bij hem op nr 1 en daar kunnen zijn ouders niets aan veranderen.

Ik wens je veel sterkte. Grx Joosje

Hee meid!

Wat een rottige situatie!
Ik vind alleen dat jullie niet stiekem moeten gaan doen.
Kom gewoon voor jullie relatie uit en laat zien dat niets jullie kan breken.
Je vriend houd ook van jou en zou achter jou moeten staan en geen dingen te hoeven verbergen.
Ik had gewoon op de verjaardag gekomen.
En ga de confrontatie maar eens aan het zou toch een keer moeten.
Accepteren zij dat niet en laten zij jou vriend een keuze maken zegt dat mij genoeg.
Zijn ouders horen hem niet zo'n keuze te laten maken en het zou dan ook niet meer dan logies zijn dat hij voor jou kiest, want jij zet hem niet voor die keuze.

Jullie houden van elkaar en kiezen voor elkaar en in de toekomst willen jullie ook bij elkaar zijn.
Als dit tussen jullie sterk genoeg is komen jullie er wel positief uit!

Als dit betekend om afstand te nemen van zijn ouders dan is dat even een moeilijke tijd.
Ik ken het heb bijna een jaar geen contact gehad met mijn ouders, maar met resultaat.
Ik was niet meer hun kleine meisje in mijn ogen en wilde dat niet meer zijn.
Dankzij die afstand zijn mijn ouders er achter gekomen dat zij niet meer alles voor mij konden bepalen.
En dat zullen jullie dan ook aan ze laten zien.

Uit eindelijk zijn zij degenen die met "hangende pootjes" terug komen.
Als ze dit niet doen dan hebben jullie alles gedaan wat jullie konden doen.
Geef ook duidelijk aan dat jullie er geen behoefte aan hebben dat zij zich met jullie bemoeien.
En dat jullie hun oordeel niet willen horen, ze mogen dat voor zich houden.

Ik ben in de loop van de jaren best wel hard geworden door alles wat ik heb mee gemaakt.
Probeer het niet te bot over te brengen maar wees wel zelf bewust en blijf met beide benen op de grond staan, leg het ze duidelijk uit.

Afstand kan echt DE oplossing zijn, maar is dit niet altijd natuurlijk.
Jij en je vriend zullen hier hoe dan ook sterker uit komen.

Ik hoop dat je hier wat mee kan.
(dit is wel op mijn mening gebaseerd natuurlijk, doe wat jullie hart jullie ingeeft)
Maar denk dat op jullie tenen lopen en elke keer achter over jullie schouder te kijken op den duur vermoeiender is dan de confrontatie gewoon aan te gaan.

Liefs en succes!

Wat vervelend...!
Maar als je nou zwanger bent hoe willen jullie dat dan gaan doen? (en daarna, als het kindje er is)
Als ze jou na 4,5 jaar nou nog niet accepteren word het lastig en zal er toch eens een keus gemaakt moeten worden.
Sterkte.

ik vind dat emma1 gelijk heeft ze moeten je een kans geven en niet al gelijk afkraken omdat je geen opleiding en geen werk ik, ik heb ook zulke schoonouders gehad en ik zat precies in de zelfde situatie, dus ik weet hoe het is wijffie

ik vind ook dat je gewoon een leuke dag er van moet maken met zijn 2en want jullie horen gewoon bij elkaar zo als ik de laatse tijd heb gezien hihihihihi

het komt wel goed zussie

gr je schoonzusje

wat een rotsituatie.weet je mijn dochter heeft ook weleens verkering gehad met een jongen dat ik dacht hmm liever niet,maar als ouders kun je daar niks over zeggen je kunt niet bepalen op wie je kind verliefd moet worden.ik vind dat die mensen je een kans moeten geven om te laten zien wie je bent.en tja de verjaardag ga lekker wat met z'n 2en doen maak er een leuke verassing van.sterkte meid