Natuurlijk ook dat nog!
Lieve meiden,
KLAAG BLOG KLAAGBLOG KLAAGBLOG KLAAGBLOG KLAAGBLOG
Ik ben bang dat mijn vaatje echt leeg begint te raken steeds ga ik er weer tegen aan op het werk en thuis en doe ik mijn ding. Ik geniet van mijn meissie maar de zorgen lijken nu echt de overhand te nemen.Ik vind geen rust in mijn lijf, steeds lichamelijk klachtjes, stress om mijn dochter, verdrietig gevoel. Langzaam verdrink ik ..steeds neem ik me voor ik neem even rust gewoon richten op mijn gezin dan maar ziek melden maar nee ik ga door.....heb ook nog altijd gewoon gewerkt alleen net na de opname van Chloe ben ik thuis geweest.
Zoals iedereen weet moeten wij kijken wat we gaan doen qua operatie, nachten zijn lang en moeilijk en mijn man en ik zien elkaar amper door alle wisselden diensten.
Als dat alles zou zijn maar nee, op 1e kerstdag was Chlo heerlijk onder de douche geweest was aan het schatteren van het lachen en wat ziet mijn oog......... in haar mondje .... een kies, een rotte kies....tranen met tuiten heb ik gehuild. begreep dat het logische gevolg is dat ze het trekken met een roesje.... mijn arme mooie meisje.
Wat betreft de rotte kies wij poetsen elke dag, 2x altijd na haar medicijnen ze krijgt nooit iets mee naar bed en ze krijgt niet de gehele dag suikers tot zich. Maar ja die akelige anti epileptica die ze gebruikt staat er om bekend dat het tandbederf tot gevolg heeft........ en ja waarom zou het niet bij ons gebeuren......natuurlijk is mijn kleine meissie de klos. We weten dus waarom het optreedt maar omdat ik daar niets aan kan doen maakt het mij nog bozer....
Ze heeft al zo veel meegemaakt zo veel pijn en bergen overwonnen en nu dit weer. Wanneer is het genoeg. begrijp me niet verkeerd het kan natuurlijk altijd erger qua situatie maar het betreft mijn eigen kind . En je wil niets dan het alllerallllllllerbeste voor je kind. Ze heeft genoeg op haar bord gehad. even rust. ( En Dylano ook by the way!! toch Nelly!)
Vannochtend na mijn nachtdienst wederom alleen maar gehuild als of er geen morgen was. nu in mijn nachtdienst moeite om mijn ogen open te houden en rust te vinden in mijn zelf voel me opgejaagd .
Logische conclusie ik ben nu jullie mijn verhaal aan het vertellen en het wordt mijn steeds meer duidelijk dat ik toch echt even moet stoppen met werken even focussen op Chloe. mijn lieve man en ja ja mij zelf.
En wat voel ik me daar zwak bij , moet toch in staat zijn alles te combineren....maar uiteindelijk is mijn kind het allerbelangrijkst in mijn leven en ik als moeder moet er zijn voor haar en voor mijzelf .
meiden ik dank jullie voor het lezen en wens jullie een goede nacht.
liefs, mars
.
reacties (0)