(een blogje van begin juni...)Mijn lief en ik hebben de wat twijfelachtige eer ons huis te delen met een streng orthodox flesweigeraartje. Sinds Keizerin Isabel in de gaten heeft dat ze kan kiezen of ze ergens op zuigt of niet, heeft ze een overduidelijke voorkeur voor The Real Thing ontwikkeld. Waar ze de eerste acht weken van haar leven de inhoud van haar dagelijkse flesje met smaak, zonder pr ...   

‘Geniet ervan, want het gaat zo snel!’. Op vrijwel ieder kaartje dat in het kader van Isabels geboorte binnenkomt, prijkt dit vreselijke cliché. En ook zo’n beetje alle vrouwelijke kraamvisite drukt me bij het afscheid samenzweerderig op het hart ‘vooral te genieten, want ze zijn maar zo kort zo klein…’.Dat ik de meeste dagen tot drie uur ’s middags in mijn kolossale post-bevallings ...   

Samen staan we voor het keukenraam, dat uitkijkt op de tuin. Zachtjes vertel ik haar hoe de bloemetjes heten en dat er straks weer aardbeien zullen zijn. Ze hangt in mijn armen en haar grote grijze ogen zijn niet op de tuin gericht (zo ver kan ze nog niet kijken), maar op mij. En op de afzuigkap naast m’n hoofd. En op de lamp die boven ons hangt. Ze vecht duidelijk tegen de slaap om maar niets ...   

Wat heb ik al lang niet meer geschreven! Ongelofelijk, omdat schrijven voor mij zo’n beetje gelijk staat aan ademen, maar wel waar! Wat is er gebeurd?!Ik heb een baby gekregen.Voor het eerst in mijn leven heb ik te maken met iets dat ik onmogelijk in woorden kan gieten – en dat is best verwarrend. Ik heb altijd grip kunnen krijgen op mijn wereld door erover te schrijven, maar wat ik nu voel is ...   

…en zo zijn er dan dus gewoon periodes waarin je van de ene schrik in de andere rolt. Bel je de verloskundige even voor je harde buiken, lig je ineens 3 dagen aan de weeënremmers in het ziekenhuis. Lijkt het gevaar voor een te vroege bevalling dan eindelijk geweken, krijg je ineens een echo die je wereld op zijn grondvesten doet schudden. Maar waarom weet ik niet precies. Is het echt zo erg wa ...   

Het is half zes in de ochtend en heel stil op de afdeling Verloskunde. Vannacht heb ik maar één baby geboren horen worden – en het was niet die van mijzelf. Godzijdank.Ik hoor hier nog helemaal niet. Wat doe ik hier? Ik ben vandaag pas 25 weken zwanger! En ja, het is waar, ik was best benieuwd naar de kraamsuites en de zorg hier in dit ziekenhuis, maar ik moet zeggen dat ik daar nou ook weer n ...   

Wat heb ik al een tijd niet geschreven… Tja, dat krijg je als het goed gaat. Schrijven is voor mij een geweldige uitlaatklep om mijn verdriet, frustratie, onzekerheid en boosheid een plek te geven. En omdat daar al wekenlang nauwelijks sprake van is (hoewel…onzekerheid is er ook bij 19+5 nog volop…ik krijg al buikpijn als ik aan de naderende 20 weken echo denk), is het een beetje stil van mi ...   

Ik weet dat ik vaak onzeker ben, maar vandaag zweef ik op wolkjes. Ik zweef door het huis en over straat, met een kolossale glimlach op mijn gezicht. De mensen staren me aan – ik lijk vast dronken – maar ik zíe ze niet eens. Ook voel ik de regen, die met bakken uit de lucht komt, niet. Ik ben doorweekt, maar zo gelukkig dat het bijna eng is.Ik Heb Vanmorgen Het Hartje Van Mijn Baby Gehoord.Al ...   

“Nog vier dagen…” hoor ik mezelf fluisteren.“Ik vind het zo spannend…” klinkt het zacht naast me. Ik knik, vergetend dat mijn vriend dat onmogelijk kan zien in de duisternis van onze slaapkamer. Ik zou moeten kunnen slapen, ik ben zo ontzettend moe – maar in plaats daarvan grijpen mijn gedachten vannacht iedere gelegenheid aan om verstrikt te raken in een eindeloos gepieker. En nu H ...   

Wat was ik trots op mezelf. De eerste weken lukte het me wonderbaarlijk goed om rustig te blijven en van mijn zwangerschap te genieten (ja echt!). Ik dacht er gewoon maar niet over na, had mijn belevingswereld beperkt tot het huidige moment en probeerde me niet gek te laten maken door de hormonen. De eerste echo had ik bewust niet te vroeg gepland (de vorige keer hebben de vele echo’s me qua str ...