12 weken zwanger

Vandaag precies 12 weken zwanger! Een mijlpaal, maar wel een beetje een rare, want ik weet helemaal niet of het goed zit in mijn buik. Over drie dagen heb ik mijn termijnecho - dus dan ben ik óf heel verdrietig, óf heel blij.

Niet dat ik me niet zwanger voel. De misselijkheid is dan wel aardig gezakt (godzijdank), maar mijn borsten zijn formaatje meloen en ik eet de hele dag alleen maar wortels en peren (nu lijk ik héél verantwoord bezig, maar eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik, als ik de kans krijg, ook bérgen chocola, muffins en brownies verslind). Daarnaast slaap ik superlicht (natuurlijk nét nu Isabel steeds vaker een nacht doorslaapt), droom ik raar (er gaat altijd wel iemand dood in een of ander bloederig ongeluk) en moet ik 's nachts wel vijf keer door de koude gang naar de wc. Ik vergeet alles (ik kan nog geen boodschappenlijstje opstellen), kan me slecht concentreren op mijn werk (ik moet nu eigenlijk intelligente tentamenvragen verzinnen maar ik schrijf zoveel liever een nietszeggend blogje) en ik moet echt om 21:00 naar bed, anders val ik om. O en het ergste: ik ben normaal heel zachtaardig en geduldig, maar precies die eigenschappen zijn op het moment ver te zoeken: ik schrik er soms gewoon van hoe fel ik uit de hoek kan komen en hoeveel scheldwoorden ik blijk te kennen. Toen ik afgelopen weekend in een opwelling woest mijn middelvinger opstak naar een wat langzaam rijdend oud vrouwtje kon ik er echt niet meer omheen: de hormonen doen hun werk. Hopelijk is die opgefoktheid niet erfelijk.

Nog drie dagen. Dan weet ik of al deze rariteiten ergens goed voor zijn, of kom ik erachter dat ik mijn omgeving 12 weken voor niets heb lopen kwellen. O o o wat hoop ik op het eerste!