Niet zo super

Ik ben omgevallen, alle ballen in de lucht houden ging lang goed, maar het is nu op.

In ben een paar weken terug weer gestart met werken, na zes maanden vrij te zijn geweest aan zwangerschapsverlof, bevallingsverlof en nog wat verlofjes. Vol goede moed ben ik aan de slag gegaan, maar al na de eerste week was het mij te veel. Ik werk vier dagen per week en had mij voorgenomen om met mijn leidinggevende om de tafel te gaan dat ik mijn eigen caseload niet kon draaien. Jammer genoeg was zij anderhalve week op vakantie toen ik mijn voornemen tot een gesprek had genomen. Op mijn tandvlees heb ik die anderhalve week doorgeploeterd tot ik op woensdagmiddag, de eerste dag na haar vakantie een gesprek had met haar en mijn manager. De eerste vraag (hoe gaat het met je) kwamen de tranen en ik kon letterlijk niet meer stoppen met huilen. Zij waren wel zo geschrokken van mij, dat ze me eerst naar de huisarts hebben gestuurd. De volgende ochtend zat ik in tranen bij de huisarts. Die stelde mij gerust, dit gebeurde veel bij vrouwen die net zijn gestart. Zij verwees mij naar de bedrijfsarts voor een opbouwschema en met het advies om tot dan rust te nemen. De bedrijfsarts had een week later plek voor mij, dus afgelopen donderdag zat ik bij haar. En die week rust... Had niets geholpen. Weer in tranen. En aangegeven dat ik het even niet meer kan. Mijn zus helpt mij thuis overdag met mijn kinderen, zelfs daar heb ik de puf niet meer voor. Bedrijfsarts heeft mij volledig niet belastbaar verklaard en weer teruggestuurd naar de huisarts. De huisarts heeft mij doorverwezen naar een psycholoog. En dat is mijn taakje voor vandaag. Een psycholoog vinden die mij weer kan maken.

Ik heb geen idee hoe het komt dat ik zo emtioneel ben. Ik heb geweldige kinderen, heb een geweldige kraamtijd gehad. Alles loopt op rolletjes, behalve ik. Word helemaal tureluurs van mijn gehuil en dat ik steeds tegen mezelf aanloop. Wie ben ik en hoe komt het dat ik opeens alleen nog maar problemen zie? Waarom lukt het mij niet om te genieten van al het moois wat mij gegund is? Ik vind mezelf zo ondankbaar. Bah. Maar goed. Ik zit dus weer thuis. En ben niet happy.