Afspraak huisarts, hopelijk vervolg..

Nu ik nachtdienst heb en even de tijd en rust heb om even van me af te praten.. 

Inmiddels dus alweer 1 jaar bezig om zwanger te raken. 

Vorige week heb ik al een topic geopend over het feit dat ik zo enorm gefrustreerd was omdat mijn vriend nog niet toe was aan de volgende stap, namelijk de huisarts bellen. Inmiddels hebben we afgelopen week een aantal keer goed gesproken met elkaar, blijkt hij toch echt wel veel meer stress te hebben als wat ik vermoedde maar dat terzijde. We waren samen tot een compromis gekomen dat ik wel alvast voor onze vakantie een afspraak zou maken bij de huisarts voor informatie, wat kunnen we eventueel verwachten etc om dat eventueel na onze vakantie verder te gaan kijken. 
Ik vond dit eigenlijk wel prima, en vriend lief kon zich er ook in vinden. 
Afgelopen donderdag had ik een gesprek bij de huisarts, het was een dubbel consult dus ik verwachtte toch wel een behoorlijk gesprek. Niets bleek minder waar.. Ik stond na een kleine 5/10 minuutjes alweer buiten. 
Ik had onze situatie toegelicht, geuit dat ik me zorgen maak etc. Huisarts was een vriendelijke vrouw overigens. Ik heb wat vragen moeten beantwoorden over mijn cyclus, over regelmatig gemeenschap hebben en zo nog wat dingetjes. Netjes alle vragen beantwoorden, maar nu kwam het geen waar ik al bang voor was. Huisarts zij heel terecht jullie zijn nu 1 jaar bezig, maar je bent toch wel zwanger geweest, wel is waar heel kort, maar hoe oneerlijk ook daarna gaat de teller eigenlijk weer op 0. We zitten nu dus in ronde 4, september ronde 5. 
Huisarts begrijpt mijn zorgen niet zo zeer, je zult vast snel weer zwanger raken enz. Miskraam komt heel vaak voor, ja dat weet ik inderdaad. Maar op de 1 of andere manier heb ik een gevoel vanaf dag 1 dat het lang gaat duren, kan de vinger er niet op leggen een soort onrustig gevoel. Dit ook kenbaar gemaakt. 
Huisarts gaf heel eerlijk aan dat zij geen idee heeft wanneer ze ons kan doorverwijzen aangezien normaal gesproken de criteria is na 1 jaar nog niet zwanger geweest. 
Nu wordt ik volgende week gebeld door haar wanneer ze intern overleg hebben gehad hoe nu verder. Nu verwacht ik dat hun voorstel zal zijn het nog een aantal maanden aan te zien, en op zich zou dat nog niet zo'n ramp zijn, maar wanneer kunnen we dan eventueel wel een doorverwijzing krijgen? Ik heb mezelf er maar bij neergelegd dat ik lang geduld zal moeten hebben. 

Ik weet eigenlijk niet eens waarom ik dit hier zo plaats, maar ik wilde het toch even van me af praten.. 
Inmiddels ben ik er redelijk kalm onder en denk ik, dan maar niet wij gaan wel reizen, en als het dan ooit nog is gebeurd dan is het mooi meegenomen.. Dat terwijl de wens zo intens is!