Mijn gezin

Sinds ruim 4,5 jaar heb ik een relatie met mijn man. Nee, we zijn niet getrouwd maar vriend vind ik wat minder serieus klinken en als je twee kinderen samen hebt dan is het toch wel serieus. 2 maanden na het begin van onze relatie bleek ik zwanger te zijn. Totaal onverwachts maar ontzettend welkom. Mijn man heeft mij altijd gesteund. Onze kinderen zijn gemaakt uit liefde. Op het geboortekaartje staat ook de tekst ''geboren om voor altijd lief te hebben'' en dat is ook zo. De liefde voor onze kinderen is onbeschrijfelijk. Ze zijn in de gelukkige positie dat ze opgroeien in een liefdevol gezin. Tegenwoordig is het eerder uitzondering dan standaart dat de ouders nog samen zijn. We hebben niks te klagen. Ja financieel is het krap maar door goed te budgeteren kunnen we toch soms wat leuks doen. Binnenkort gaan we samen weg. Ik heb er heel veel zin in, maar vind het ook lastig om ze achter te laten. Ook al zijn ze in goede handen. Met kerst gaan we met zijn vieren uit eten en de andere dag komt mijn schoonmoeder. Mijn relatie met haar is echt geweldig. Ze staat altijd voor ons klaar. Ze geeft haar eerlijke mening maar steunt ons onvoorwaardelijk. De privacy van onze kinderen vind ik heel belangrijk. Vandaar dat hun namen hier niet bekend zijn en ook dat ik hier geen foto's plaats. Mijn oudste roept tegen iedereen dat ik haar moeder ben. Ze hebben een zorgeloos leven. Ze hebben elke avond te eten, hebben meer dan genoeg kleding en ontvangen zoveel liefde. We voeden ze, al zeg ik het zelf, goed op. Mijn oudste luistert goed, zegt netjes dank je wel en alsjeblieft. Ze kan netjes wachten en is heel sociaal en natuurlijk haar oortjes zijn soms verstopt, maar dat heeft elke kleuter.