Moeder zijn

Kindjes liggen even te slapen, dus heb ik even tijd voor een blog.

Mijn oudste gaat weer naar school. Momenteel vind ze dat wat minder. Ze wordt geplaagd door een ander kindje. Of nouja ik vind het eingelijk pesten. Ze wordt er door geduwd en geknepen. Uiteraard heb ik dit met juf besproken. Zij vinden het nog geen pesten maar zien wel dat het betreffende kind, mijn dochter vaak moet hebben. Ze houden het extra in de gaten en hebben in de klas besproken hoe je met elkaar dient om te gaan. Het betreffende kind kan nog geen nederlands praten en kan zich niet goed uiten. Snap ik, maar is geen reden tot dit gedrag. Gelukkig is juf dat met mij eens. 

Volgende week zaterdag begint ze met zwemles. Ze heeft er heel veel zin in. Ze mag elke zaterdag zwemmen om half 11. Ze doet het verder geweldig. Soms benoemt ze nog wel eens dat ze geopereerd is. Het heeft op haar en op mij best wel indruk gemaakt. Hoe het allemaal is gegaan, de begeleiding was gelukkig uitstekend vanuit het ziekenhuis. Toch overvalt het mij soms nog dat ik bang was om haar kwijt te raken. Kinderen maken je kwetsbaar. De oneindig liefde voor ze is zo sterk. Ze is gelukkig helemaal gezond. 

Mijn jongste is een klein, lief draakje. Draakje omdat ze heel goed van zich af kan bijten. Gelukkig bijt ze niet echt. Ze is altijd vrolijk, is gek op brood, vind patat niet zo lekker en het lekkerste beleg vindt ze boter. Ik vind boter echt heel vies, dus dat heeft ze niet van mij. Vandaag moet ik met haar naar fysio. Ze is bijna 20 maanden en loopt nog niet.  Ze is met alles eigenlijk wel later. Later met zitten, kruipen, rollen, en dus ook met lopen. Hopelijk kan de fysio ons helpen. Ondanks dat ze met alles wat later is, is ze nog steeds vrolijk. Op het kinderdagverlijf is ze enorm geliefd. 

Laatst was ze weer wat ziek. En ik merk dat ik dan heel alert ben op hoe het gaat. We hebben de pufjes nog in huis en mocht ze weer benauwd worden, mogen we ze gelijk geven. 

Twee kinderen, zo verschillend, zo anders, maar zo van mij.