35 weken en een beetje...

Zo, aangezien ik 's avonds toch vreselijk actief ben leek het me een goed idee om al die dingen die door mijn hoofd gaan maar eens van me af te schrijven. Misschien helpt het wat. Bij 33 weken de laatste controle gehad en afgelopen dinsdag voor het eerst weer. Vond het eigenlijk best spannend om 14 dagen niet voor controle te gaan, maar omdat alles zo goed gaat was het gewoon niet nodig. ook wel weer een fijne gedachte, maar ik werd er best een beetje onrustig van. De verloskundige zei dat ik best eerder had mogen komen, maar daar was voor mijn gevoel ook eigenlijk geen reden voor.  Wel opgelucht toen ik onze boys weer zag en de hartjes mooi zag kloppen.

Baby 1 of baby A hoe je het wilt is het onderste kindje en ligt met zijn hoofdje al vrij diep. Dit is gunstig voor de kans op een natuurlijke bevalling. Dit kindje is al de gehele zwangerschap het kleinste kindje. In 2 weken tijd gelukkig wel heel mooi gegroeid en is nu 2250 gram. Kindje 2 of B ligt nu weer een beetje dwars al wel met zijn hoofdje enigzins naar beneden. Hij is al de hele tijd het boefje. Hij weeg nu 2480 gram, dus das helemaal mooi. Vruchtwater, hartjes en bewegingen waren goed, net als mijn bloeddruk. Wat betreft mijn voeten, dat is hopeloos. Sinds het zo warm is geweest een paar weken terug hou ik heel veel vocht vast in mijn voeten en onderbenen en dat is niet beter geworden. Voeten omhoog, veel water drinken en koude voetenbadjes geven maar tijdelijk verlichting. Zelfs maat 36 badslippers van vriendlief zijn soms nog te krap. Dit is meer vervelend dan pijnlijk gelukkig. En het gaat weer over als ik ben bevallen. ook de bloedsuikers kan ik met aangepaste voeding mooi onder controle houden.

Volgende week terug voor bloedprikken (Hb gehalte), CTG en controle. Dinsdag kregen we te horen dat als de kinderen zich niet eerder aandienen ze tussen week 37 en 38 gehaald worden. Zoals het nu lijkt gaat het dus ergens in de eerste week van september gebeuren. Heel onwerkelijk allemaal. Over een week of 2 is het gewoon zover, dan zijn we pappa en mamma. Aan de ene kant wou ik dat het zover was, aan de andere kant vind ik het heel spannend. Op dit moment ben ik gewoon heel dankbaar voor elke dag dat de guppies in mijn buik mogen zitten waar ze kunnen groeien en sterker kunnen worden. Zodat ze hopelijk samen met ons naar huis mogen als het zover is. 

In principe is alles hier klaar, rommel elke dag een beetje aan in huis en bedenk allerlei belachelijke dingen die ik nog even wil doen van te voren.  Ik heb dit nodig om rustig te worden ofzo. Afgelopen maandag zat ik om 2 uur nog achter de strijkplank, leek me een heel goed plan ofzo. Tja....

Slapen gaat redelijk, eigenlijk mag ik helemaal niet klagen. Elke dag wordt alles een beetje zwaarder, maar het is te doen.  Behalve moeilijk in slaap komen, olifantenvoeten, heel veel moeten plassen en een giga buik die in de weg zit gaat het zijn gangetje. Ik voel me vrij relaxed (behalve voordat ik naar bed ga want dan bedenk ik dus ineens van alles) en probeer er een beetje vertrouwen in te hebben dat het goed komt. Want tegen de bevalling zie ik wel op hoor nu het dichterbij komt. Probeer me er niet teveel bij voor te stellen want het moet toch gebeuren en je weet nooit hoe het precies gaat verlopen. Ik ga 's avonds voor het slapen nog wat mediteren en dat helpt me echt om te ontspannen. 

Goed, dat was m eerst maar weer. Morgen zullen de proefdrukken voor de geboortekaartjes die ik heb gemaakt wel binnenkomen dus dan is dat ook weer geregeld en nog een pakketje van de H &M met babykleding en heb nog een hele stapel voedingsbh's te passen dus ik vermaak me wel even weer.