28 weken echo 27 juli 2011

Vanmorgen begon het met om 7.30 verplicht ontbijten vanwege het bloed prikken om 8.30 en 9.30 uur. We waren lekker op tijd in het ziekenhuis. Kon meteen geprikt worden. Uurtje wachten en dan nog eens. Begreep dat ook deze uitslagen er snel zouden zijn.

Doordat alles soepel liep waren we een goed half uur te vroeg bij de echo. Dat werd dus wachten. Toen we er na een uur en een kwartier nog zaten was ik het wachten een beetje zat. Ach, je weet dat het voor een goed doel is. Manlief en ik hadden lol om onze medemens, we hadden zin om weer naar pinda te zwaaien!

Toen was het zover. Hup bedje op. En kijken maar. Goeie genade... dat gaat echt snel de groei van onze pinda! Hoofdje zag er mooi uit; grote opluchting, het heeft hersentjes!

Allemaal metingen werden gedaan. Blijken wij als ukkies van ouders een kind te maken die bovenin alle curves zit. Maar goed, nog wel binnen wat mag, dus geen zorgen. Ook vruchtwater was veel, helemaal bovenin de curve, maar nog niet teveel. Pinda ligt nu qua groei een goede week voor.

Bij het hartje zag alles er ook goed uit. Op de aorta boog zag de gynaecoloog wel een deukje. Dit hoort hier niet, maar omdat pinda wederom er niet goed voor lag en er nu veel hinder ondervonden werd door de schaduw van de ribbetjes wilde de gynae geen risico nemen: over een paar weekjes weer en dan met een kindercardioloog erbij om even zeker te weten wat het is en of er naar gekeken of op gelet moet worden. Beetje een domper, maar het deukje was dusdanig klein dat ook de gynae zich echt geen zorgen maakt. Dan moeten wij dan ook maar doen. Wel lastig, want manlief had dus een vernauwde aorta. Wel een heel ander verhaal en veeeeeel ernstiger. Toch gaat het nu een ietsie die kant op en dat wil je natuurlijk gewoon niet.
Voor 19 augustus een afspraak gemaakt, dan is pinda 31 weken.

De volgende dag bleek ik twee keer vlak achter elkaar gebeld te zijn door het ziekenhuis. Eén keer door de gynaecoloog, één keer door de verloskundige. Mijn bloeduitslagen waren niet goed. Suiker is te hoog. Niet veel maar wel te hoog, dus moest ik een afspraak maken met de diëtiste. Ik bellen en bellen en bellen... voicemail 1, 2 ach, volgende dag nummer 3 er maar achteraan. Ik was het zo zat. Ineens grote ophef dat het nog niet ernstig is maar ik wel snel een afspraak moet maken, bereik je niemand en word je niet teruggebeld. Dus ik maar naar algemeen nummer gebeld. Dat hielp. Het heeft zoveel haast dat ik woensdag (huh?!) kan langskomen, want ja, er moet wel gewoon een afspraak ingepland worden.Nou, ik vind het best, zolang ik maar niet aan de insuline hoef. Eén naald per dag vind ik wel genoeg eigenlijk. Als ik dan ook nog vingerprikken en insuline moet, dan ga ik me werkelijk een speldenkussen voelen... Ach als het nodig is doe je het natuurlijk toch wel, maar ik zit er echt niet op te wachten.

Dat merkte ik in de loop van die dag ook. De waterlanders kwamen vrolijk opzetten. Ik word weer lekker moe, net als in het begin van de zwangerschap. Met zulk nieuws, suiker, deukje, sja, dan wordt het allemaal een beetje teveel.

Inmiddels wel goed nieuws dat we ein-de-lijk de studeerkamer leeggetrokken hebben en er een heuse babykamer van aan het maken zijn. Met als resultaat dat ik niet op kon houden met ruimen en nu weer last van mijn rug heb. Ach... nog even stofzuigen en dweilen, dan is het weer klaar! Heerlijk!