Samenvatting

Nadat ik mijn account vandaag heb opgeruimd, schrijf ik hier nog even een samenvatting van de afgelopen 4 jaar.

In 2007 ben ik bevallen van een mooie dochter Fenne*, tijdens de echo's hadden we al gezien dat zijn een ernstige hartafwijking (hypoplastisch rechter hart)zou hebben en dat ze daar aan geopereerd zou worden. Na twee operaties en 26 dagen ziekenhuis is zij helaas toch nog onverwacht overleden. Nadat wij obductie hadden laten doen kwam er uit dat de kransslagaders van het hart van Fenne* ook niet goed zaten en ze eigelijk nooit een reëele kans heeft gehad. (38,4, 2960 gr, ca.54 cm)

In 2009 ben ik bevallen van een prachtige zoon Kjell, een hele vlotte thuis bevalling.(40,6, 3750 gr, ca. 56 cm) ondertussen ik Kjell een gezellige jongen van ruim 2 waar wij ontzettend van genieten. Hij blijft groot waardoor hij snel ouder wort geschat.

In 2011 ben ik bevallen van twee prachtige kleine jongetjes Sven* en Hidde*. Zij zijn een eeneiige TTS tweeling. De TTS werd pas duidelijk toen ik al 28 weken zwanger was, ik ben opgenomen geweest voor een laserbehandeling. Echter omdat het toen nog goed ging is dit uiteindelijk afgeblazen. Helaas bleek Sven* 4 dagen later te zijn overleden. Waarna ze met een spoedkeizersnede zijn gehaald, Hidde* heeft nog precies een maand geleeft, helaas had hij bij het overlijden van Sven* een zeer ernstige hersenbeschadeging opgelopen doordat de circulatie was weg gevallen (90-95%). (29,1, Sven* 1360 gr, Hidde* 1640 gr, ca. 37 cm)

Nu zijn we bijna drie maanden verder, over drie weken zou ik alweer moeten gaan werken, wat gaat de tijd toch snel. Overdag heb ik het zwaar, ik doe bijna niets en wanneer ik wel iets doe kost dat heel veel. 's-avonds en in het weekend gaat het beter, dan is mijn man er en Kjell wat me op de been houdt.

We zijn nu zover dat we in de toekomst toch nog wel een keer zwanger willen worden, al hebben wij daar een apart gevoel bij. Voornamelijk omdat alles wat ons is overkomen in theorie zo weinig voorkomt, dat je denkt dat de risico maar heel klein is. Maar voor ons is het juist wat hebben we nog niet gehad. (Al bewijst Kjell dat het ook goed kan gaan, waardoor we het toch weer zouden durven). Omdat ik een keizersnede heb gehad moet ik nog wel even wachten, maar dan hopen we dat het ons snel mee zit. Graag zou ik voor Kjell nog een broertje en of zusje willen waarmee hij dingen kan delen. Maar we zien wel wat de toekomst brengt.......