Zo labiel vandaag

Vandaag is het zo'n dag.
Slechts 22 1/2 zwanger en voor het eerst merk ik dat ik mijn emoties niet goed onder controle heb. Huilen om het minste geringste. En niet maar voor eventjes en dan over. Nee, om de haverklap golven van verdriet en sluizen met water gaan er open. Bah.
Lichamelijk voel ik me ook niet denderend: keelpijn door het kwakkelweer en ook mijn bekken doen soms best zeer.
Laatste tijd dagelijks harde buiken in met name de avonden. Sinds deze week eigenlijk dwangmatig mijn huis schoon en op orde willen hebben en dagelijks in en om huis klusjes moeten doen.
Moeten, ja, van mezelf. Dromen waar ik gek van word, soms in de trant van dat de kleine er al is en ik niets op orde heb. Die angst zit niet alleen in mijn onderbewuste.
Probleem is dat ik komende 5-6 weken door de twee basisschool in beslag word genomen. Terwijl ik eigenlijk me wil focussen op mijn huis, de slaapkamers, babykamer. Maar ben te moe om het te combineren en slaap in de middagen weer vaak bij.
Als het weer meewerkt krijg ik weer energie.
Het lijkt wel herfst nu. Ik voel me down en zie het momenteel iets minder zitten. Terwijl ik eigenlijk niet zou mogen klagen. Herkent iemand zich hierin?
Knuffel xxx