Vannacht is mijn bff bevallen van een mooi grietje

Heel trots ben ik op een van mijn beste vriendinnen
die inmiddels als een zus voelt voor me. Zij is vannacht om 1:04 uur bevallen van een wolk van een dochter na toch een vlotte natuurlijke bevalling. Naar ik begrepen heb...
Ze was zich de hele week al aan het voorbereiden op maandag de 22ste want dan zou ze pas naar het zh komen om ingeleid te worden. En dat pas met bijna 39 weken waarvan ze zeker 34 weken een helse zwangerschap heeft moeten doorstaan gepaard met vele kwalen en extreme misselijkheid.
en toch heeft ze het gisterenavond en vannacht geflikt!
Ik kan niet uitleggen hoe trots ik ben op haar. Mijn soul-sister, en bof. We zijn met 5 weken verschil samen al die tijd zwanger geweest. En nu moet ik alleen de laatste paar weken door.
Gisteren heb ik vreemd genoeg de hele dag menstruatie krampen gevoeld tot weeïg gevoel aan toe. Die vannacht om mysterieuze redenen verdwenen als sneeuw voor de zon... maar das ander verhaal.

Gisterenmiddag hadden mijn vriendin en ik nog gechat en korte video chat sessie (dit doen we normaal nooit). Zij was helemaal op van de zenuwen en 'had het ff niet meer'. Ik had als intentie om haar een hart onder de riem te steken, gerust te stellen, maar haar vooral uit te leggen wat haar te wachten staat. Want ze had werkelijk geen flauw idee wat ze kon verwachten omdat ze geen ervaring heeft met inleiden.
Ik legde haar oa uit dat ze wel ontsluiting moest hebben alvorens ze gaan inleiden. En vooral hoe ze 'de natuur een handje kunnen helpen' door het breken van de vliezen of eventueel strippen. Maar ik verwachtte dat men voor de eerste optie zou gaan.
afijn, ik bleef maar kwekken/typen, en ze had mijn pb's gelezen maar antwoordde niet meer. Totdat waarschijnlijk haar vriend mij berichtte 'sorry ze valt steeds in slaap'. Ik: laat haar maar slapen. Ze was weken-/maandenlang flink uitgeput. Iedere uur slaap kon ze wel gebruiken. Dus ik liet haar lekker met rust verder...
3 weken geleden had ik haar nog bezocht (ruim een uur met de auto, maar na 8 1/2 haar voor het laatst gezien te hebben zo de moeite waard!)
Bij de hereniging merkte ik wel dat ze uitgeput was. We konden ons ook niet voorstellen hoe ze dan zo nog wekenlang moest door hobbelen. Ze kon amper lopen en was soms uitgedroogd door misselijkheid en kon al niet meer.. maar ze was zo blij dat ik er was. Met onze dikke buiken op de foto.
Onze jongste zoontjes van 16 maanden en de mijne van 32 maanden klikten verassend goed met elkaar. Prachtig die ventjes... Zo werd ik op slag verliefd op haar zoontje.

En weer ff flash forward naar gisterenavond.
De Kids lagen op bed en ik maakte de afwas af en ruimde beneden op.
Mijn buikpijnen leken ineens erger te worden en leken verdacht op de beruchte voorweeen.
Ivoorweeen.Ik had in de 34 weken een reactie op bb geplaatst en was gisteren toch ongerust. Maar nog net niet genoeg om de verloskundige te bellen.
Ik was zenuwachtig vanwege de aankomende eerste schooldag van mijn kids en had nare herinneringen aan vorig jaar. Toen ik met 6 weken zwangerschap tussen 22 en 24 augustus een miskraam kreeg met 6 weken.
nu moet ik dus nog 6 weken. Allemaal zo toevallig. Maar ik was gisteren toch wel angstig. De chat sessie hielp me wel omdat ik het gevoel had dat ik mijn vriendin door het laatste stukje heen hielp.
Rond 22:30 kwam pb binnen van haar: ze was al begonnen. Met bevallen. Wauw!
Bleek haar roze wolk tweeënhalf uur later te zijn geboren.

Zo trots.

En nu weer back to skool en ik weer verder met mijn laatste loodjes. Nog 6 weken...
Groetjes en knuffels xxx Irene