Hoihoi,
Zondag 7 juli was het zover! Mijn babyshower.
Waar ik wel wist dat ik er een ging krijgen, wist ik absoluut niet wanneer, hoe, wat, waar. Elk weekend mijn huis dus netjes en als ik de deur uit ging tochwel een beetje opgedirkt want je weet maar nooit! Tot die ene zondag natuurlijk. Ik had een klein vermoeden s´ochtends. Mijn moeder zou s'middags op de koffie komen. Toen ze aan het eind van de middag aankwam, had ik mooi wat makkelijks aangedaan want zo laat is de babyshower toch niet. Mijn vermoedens waren helemaal weg. Ze was ook alleen en hebben zeker een uur gekletst dus dat bevestigde het voor mij.
Tot ze ineens zei: 'Trek maar gauw wat anders aan want ik ga jou meenemen.' Huh? Dus toch!! Het was een echte verassing. Iedereen had zich verzameld bij mijn moeder thuis. Het was echt heel erg gezellig. Iedereen had wat lekkers gemaakt en we hebben een aantal spelletjes gedaan.
Als ik zo rondkeek naar iedereen die er was, prijs ik mijzelf echt heel erg gelukkig. Ik heb zoveel verschillende soorten mensen in verschillende levensfases om mij heen maar toch blende iedereen ontzettend mooi samen. Het maakt niet uit of het een feestende student is, een jong gezin hebbende of bijna met pensioen, ze zijn er allemaal voor mij als ik ze nodig heb. Wauw, wat heb ik een prachtig, groot en sterk vangnet. Als ik dit vangnet niet had gehad, had ik echt niet zo sterk in mijn schoenen gestaan. Vooral niet na al die ellende van afgelopen 3/3,5 jaar in mijn reis naar het moederschap.
Dinsdag 9 juli heb ik de intake gehad van de kraamzorg. We hebben veel dingen kunnen bespreken en ze heeft samen met mij even alles doorlopen of ik nog noodzakelijke items miste. Wat goed doet is dat ik een groot compliment heb gekregen over hoe ik alles doordacht heb en hoe ik het voor elkaar heb. Waar ik ook heel bij mee ben is dat ik geen klossen hoef! Mijn bed is van zichzelf al heel erg hoog en dit was prima. Anders zou ik echt een trap nodig hebben om erin te komen.
Het enige wat wel vervelend is, is dat ongeacht de situatie, ik het wettelijk minimum van 24 uur kraamzorg krijg vanwege het personeelstekort. Het is op dit moment ook nog niet duidelijk of dit 3 uur over 8 dagen of 4 uur over 6 dagen word. Dit weten ze pas op het moment dat het kindje geboren wordt want dan weten ze natuurlijk zeker hoeveel gezinnen op dat moment kraamzorg nodig hebben en hoeveel personeel ze hebben. Mocht het zo zijn dat er toch wat meer uren over zijn in de planning, kan ik die erbij krijgen. Ook doen ze telefonische consulten dus als de kraamzorg bijvoorbeeld s'ochtends is geweest, kan ik s'middags nog een keer gebelt worden om te kijken hoe het gaat en of ik vragen heb. Ook kan ik zelf bellen als ik er even niet uitkom dus dat is wel fijn.
Donderdag 11 juli ook de groeiecho en controle bij de verloskundige. Alles helemaal prima! Ze is heerlijk gemiddeld. P57.
Ze is al een beetje ingedaald met het koppie naar beneden dus de verloskundige acht de kans klein dat ze zich nog om gaat draaien. Maargoed, je weet natuurlijk maar nooit want waar een wil is, is een weg, haha!
Wat ik nog wel erg lastig vind, is te bepalen wanneer je nou minder leven voelt. De ene keer voel ik haar heel sterk en zeker een paar minuten en de andere keer is het minder hard en maar een paar trapjes. Er zit ook niet echt een ritme in dat ik de klok erop kan zetten wanneer ze actief is. Voor iedereen is het ook weer anders want elk kindje is weer anders dus ik kan ook niks vergelijken met mijn vriendinnen hoe het voor hun was. Het is niet iets waar ik mij zorgen om maak want ze doet het echt supergoed maar vind het meer een lastig dingetje.
Het einde komt in zicht! Over 2,5 week eindelijk verlof en dan verder met nesten.
Liefs.
reacties (5)