Daar is ze dan!

Hoihoi,

Vrijdag 13 september. Mijn uitgerekende datum.
Bij de controle heb ik aangegeven dat ik het niet meer trek. Elke dag wordt weer zwaarder en slapen doe ik niet meer. Ik kan ook nauwelijks de deur meer uit door de banden en bekken pijn, de misselijkheid van het 1ste trimester is terug, constante hoofdpijn en ga zo maar verder in de waslijst met kwaaltjes. Gelulkkig begreep mijn verloskundige mij helemaal dus heeft ze het ziekenhuis gebeld om alvast een afspraak te maken voor een inleiding zodat ik niet tot 42 weken doorhoef. 22 september met 41+2 zou de grote dag zijn.
Ze heeft nog even gekeken of ze kon strippen maar helaas zat alles nog potdicht.

Dinsdag 17 september is er nog een poging gedaan om te strippen. Er was nog maar net 1cm ontsluiting dus ze heeft gedaan wat ze kon maar hoogtwaarschijnlijk zou het geen effect hebben. Balen.. maar het is niet anders.

Woensdagavond heb ik eindelijk weer sushi gehad. Ik had er zo´n zin in! Ik had mij helemaal volgegeten. In bed werd ik dan ook misselijk, wat ik koppelde aan het vele eten. Ik ben om 00 uur onder de douche gestapt want dan voel ik mij altijd beter. Om 0015 voelde ik ineens een guts tussen de benen. Dat zou wel water van de douche zijn of ik heb toch ineens geplast. Ik heb in bed tochmaar een extra broekje aan gedaan en toen ik eenmaal lag voelde het toch niet helemaal goed. En ja hoor, bij het opstaan moest ik rennen naar de badkamer. Mijn vliezen zijn gebroken! Yes! Alleen nog geen weeen dus toen ik alles opgeruimt had ben ik gaan slapen.

S´ochtends meteen de verloskundige gebeld en die kwam rond 11.30 mij controleren. Inderdaad gebroken vliezen maar ik had nogsteeds geen weeen dus ze wou s´avonds nog even terugkomen. Zo gezegt, zo gedaan. Rond 20 uur was ze er weer en nogsteeds gebeurde er niets. Ze had contact gehad met het ziekenhuis en aangezien ik bijna bij de 24 uur gebroken vliezen zat, zou ik medisch worden. De volgende dag,vrijdag 20-09, zou ik dan controle hebben ivm infectiegevaar en dan zou ik zaterdag 21-09 ingeleid worden als deze nacht niks zou gebeuren.
Afgezien van zeurderige menstruatiepijn in de onderrug was er niks aan de hand de volgende ochtend. De verloskundige belde om 8,30 met de mededeling dat ik om 11 uur een afspraak voor controle had maar dat er grote kans is dat de inleiding niet in MST Enschede kan gebeuren en dat ik waarschijnlijk doorgeleid zou worden naar Almelo. Shit. Het laatste wat ik wil is naar Almelo heen.. 
Om 9.15 werd ik ineens gebeld door het ziekenhuis. Er was plots plek gekomen dus als ik zou willen zou ik ipv controle ook meteen ingeleid kunnen worden. YES!! Natuurlijk wil ik dat. 
Ik heb mijn koffertje gepakt en ben naar het ziekenhuis gelopen. Ik heb 1 vriendin op de hoogte gesteld. De bevalling ga ik alleen doen!

Tegen 12 uur begonnen de eerste echte weeen. Het waren alleen rugweeen en wat een hel! Ik heb al een zwakke rug en deze weeen waren zo ontzettend intens. Op gegeven moment ben ik onder de douche gegaan wat normaal mij altijd heel veel pijn verlicht maar dat wou dit keer niet baten. De verpleegkundige herinnerde mij eraan dat pijnmedicatie bestond dus dit heb ik ook gedaan. De verloskundige werd opgeroepen en samen hebben we doorgenomen wat er is en heb ik gekozen voor een ruggenprik. Ik was op dat moment 6cm en het was rond 14 uur. Ik kon al heel snel naar de OK en binnen 30min nadat ik had aangegeven het te willen zat hij erin. Wauw! Wat een fijn spul. Ik voelde de weeen nogwel alleen niet meer in de rug en dat was echt een opluchting. Ik kon weer helder nadenken en de weeenopwekkers konden worden opgehoogt.

Om 19 uur had ik 10cm ontsluiting alleen lag ze nog vrij hoog dus mocht ik zachtjes meedrukken om te kijken of ze wat dieper zou komen. 20.15 kwam de verloskundige terug om te kijken. Ze was heel iets dieper maar nog niet diep genoeg. De verpleegkundige en verloskundige gingen mij vast uitleggen hoe ik moest persen en ik mocht een paar keer het doen om te proberen. De verloskundige moest nog even naar een andere kamer maar ik mocht verder gaan met de verpleegkundige. Na nog 3 keer persen hoorde ik de verpleegkundige ineens zeggen: "Ik zie het hoofd!" en heel snel belde ze de verloskundige om te vragen of zij het wou doen of dat ik het met de verpleegkundige ging doen. Ze kwam er heel snel weer aan en om 20.35 mocht ik actief gaan persen. Om 20.52 was daar mijn kleine meisje Sam! 3825gram en 52cm.

Nadat mijn secundair ruptuur gehecht was, werd Sam van mijn borst gehaalt en hebben we rustig alles gedaan. Controles, flesje en heb ik gedouched. Ik kon naar de kraamkamer en daar heb ik mijn ouders gebeld met het grote nieuws. Die kwamen nog langs. Ik en Sam moesten nog een nachtje blijven vanwege de langdurig gebroken vliezen.

Al met al kijk ik goed terug op de bevalling. Totaal maar 9 uur en het persen was vlot. Ik was ook erg blij dat ik de bevalling alleen heb gedaan. Met zoveel pijn moet ik niemand om mij heen hebben en toen ik eenmaal de ruggenprik had gehad, kon ik lekker mijn eigen ding doen zonder iemand naast mij te moeten entertainen. Daarna iedereen verassen dat ze geboren was, vond ik echt een ontzettend mooi moment! Het ziekenhuispersoneel was ook superlief en gezellig wat de ervaring ook heel prettig maakte.

Niemand pakt mij dit meer af!
Welkom lieve Sam 

Liefs