6 maand.

Hoihoi,

Vandaag is het precies 6 maand geleden dat ik thuiskwam met Sam. Precies 6 maand geleden dat samen ons leven echt begon. Dat ik vol ongeloof met jou in mijn armen op de bank niets anders kon doen dan naar jou kijken.
182 dagen ben je alweer bij mij. 182 dagen vol ontwikkelingen en oh wat gaan die dagen snel!

Het eerste wat mij ontzettend verbaasd is dat die ontwikkeling van haar als een speer gaat. Met 3 maand rolde ze van buik naar rug, met 4 maand rolde ze volledig, met 5 maand begon ze zich naar voren te trekken en nu sinds 2 weken (5,5maand) is ze begonnen met kruipen. De eerste traphekjes zijn snel geinstaleerd! Haha. Echt bizar hoe snel ze alles wilt. Ze is verder ook niet gefrustreerd want als ze eenmaal wat in haar hoofd haalt te kunnen, lukt het haar ooknog.

Sam heeft tot 2,5 maand bij mij op de kamer geslapen. Dat was wel erg prettig want ze was om de 2 a 3 uur wel even wakker en kon ik makkelijk bij haar. Toen ze eenmaal bijna uit het wiegje gegroeit was, heb ik haar voor het eerst overdag op haar eigen kamer gelegt. Dit vond ik stiekem wel een beetje spannend. Telkens checkte ik de camera weer of het wel goed ging, maar ze sliep top! Na een paar dagen heb ik dit ook s´nachts geprobeerd en niet alleen zij maar ook ik heb toen voor het eerst echt goed geslapen. Dit was de eerste nacht dat wij 4 uur achtereen in dromenland waren. Ondanks dat je went aan de vermoeidheid, is eindelijk wat langer kunnen slapen toch wel heel erg lekker!
Inmiddels slaapt ze zo goed als door. Geen nachtfles meer en ik hoef er over het algemeen maar 2 keer uit om haar speentje terug te doen of haar een knuffel te geven. Dit is vaak rond 00 en rond 4 uur, en dan slaapt ze direct verder. Af en toe blijft ze na 4 uur snachts toch jammeren en neem ik haar bij mij in bed. Dan valt ze direct weer in slaap tot onze dag begint tussen 6 en 7.

Het drinken begon echt heel erg goed. Altijd de flessen leeg en altijd 4 uur ertussen. 
Met 9 weken begon dit minder te worden. Ik kreeg er soms met moeite een halve fles in. Op dat moment heb ik ook vanalles geprobeerd om te kijken waaraan het lag. Andere fles, grotere of kleinere speen, kleinere beetjes gedurende de dag, andere voedhoudingen en langs de chiropractor etc maar niks hielp. Met goede plasluiers en een vrolijke meid maakte ik mij ook niet direct zorgen. Het zal wel een fase zijn.
Uiteindelijk ging het ook weer een stuk beter. Tot ze 4 maand was. Ze liet soms bijna hele flessen staan en schreeuwde moord en brand als ik met de fles naar haar mond ging en zodra ik hem weg deed begon ze te lachen. Zelf vond ik dit heel erg frustrerend en zat ik af en toe met mijn handen in het haar want ik wil natuurlijk dat ze goed blijft groeien. Ik heb toen ook bij het CB aangeklopt en met de HA gesproken of hun nog eventuele verdere tips hadden wat ik kon doen. Maar zolang Sam nog vrolijk was en goede plasluiers heeft konden we niks. Hoezeer het mij frustreerde dat ze heel weinig dronk, hoe vrolijk Sam was. Die had nergens last van! Ik ben voor de zekerheid 2 keer bij een osteopaat geweest onder het mum van baat het niet, dan schaat het niet. Na een aantal weken was ook deze fase voorbij en drinkt ze nu weer top. Niet elke fles leeg maar dat hoeft ook echt niet en sinds een week is nu ook de avond/nachtfles eraf.

Ook eet ze sinds een maandje verse groente en fruit. Dit vind ze heerlijk en ze wil nu al alles zelf doen. Ik ga vanaf nu dus deels rapley implementeren. Ik bied haar dus de hapjes aan maar tegelijk ook het stuk groente zodat ze daarmee kan ontdekken en lekker smeren.

Op de opvang gaat het ook top. Ik neem haar mee naar mijn eigen locatie en dat is ontzettend prettig. Ik vertouw mijn collega's volledig met haar dus ik ga zelf ook zorgeloos aan het werk. Elke maandag heb ik ouderschapsverlof. Zo heb ik even een dagje voor mijzelf om de dingen te doen die niet handig zijn met haar erbij of om gewoon even tot mijzelf te komen.
Voornamelijk gaat Sam overal mee naartoe met mij en dat vind ze prachtig! Ik ga altijd met de instelling, als ze het niet meer leuk vind, dan ga ik gewoon naar huis maar dat is tot nu toe nog nooit zo geweest. Ze is ontzettend makkelijk en relaxed. Kijkt haar ogen uit en als ze moe is, dan gaat ze lekker slapen in de draagdoek of kinderwagen.
Oppas wat ik nodig heb gehad kan ik ook op 2 handen tellen hierdoor. Voornamelijk heb ik het alleen nodig gehad voor vergaderingen en personeelsuitjes want daar kan ze gewoon echt niet bij zijn. Volgende maand gaat ze voor het eerst uit logeren. Dan heb ik met koningsdag een groot feest tot middennacht. Stiekem kan ik niet wachten tot dit feest er is, want naast dat ik enorm geniet van dit geweldige meisje en van het moederschap, ben ik naast moeder ook nogsteeds Iris die ontzettend geniet van een feestje en daarna niet kan wachten om de kleine meid weer in de armen te sluiten.

Al met al, een super half jaar met echt wel frustrerende momenten maar ik heb dit niet zo durven dromen.
3 jaar ellende, een redelijk zware zwangerschap en 4 jaar later was je er. En alles is het waard geweest.

Liefs.