Kleine Kai is boos

Ach lieve Kai, het is een beetje mama's schuld dat je nu zo ligt te mopperen in de box. Je bent al bijna een maand en in die maand is papa ook veel thuis geweest. Gevolg,je bent met zijn tweeen het huishouden aan het runnen, er kan er best eentje met de baby zitten/lopen als die huilt en ik vrees dat je eraan gewend ben geraakt dat als je even blijft huilen omdat je moe bent, mama je oppakt en je op haar buik mag slapen, of bij papa. 'S  nachts is het onbedoeld niet veel beter. Mama valt soms in slaap tijdens de nachtvoedingen en jij ligt dan weer lekker warm te slapen tegen mij aan. En ik vind dat ook heerlijk maar papa gaat weer aan het werk en dan kan ik niet meer de hele dag met jou rondlopen, of op de bank zitten met jou op schoot tijdens je slaapjes. Je hebt ook nog 2 zussen, de hond moet uit, de was gedaan, de afwas, de explosies van speelgoed moeten opgeruimd worden, er moet eten op tafel komen en het is fijn om zo nu en dan even mijn handen vrij te hebben om een blog te typen of even iets voor mijzelf te doen. 

Gelukkig ben je nu alweer stil, je oogjes zijn dicht en je gezichtje laat tal van uitdrukkingen zien, lieve stuipjes die mama in de lach doen schieten, vooral als je breeduit lacht met je tandenloze smoeltje <3 

Vandaag is weer zo een dag dat mama heeft gelezen dat er weer een sterrenkindje aan de hemel straalt, te mooi om op deze wereld te blijven maar zo vreselijk gemist door de mensen om haar heen. Het doet mij stil staan bij het feit hoe gruwelijk veel geluk wij hebben, hoe dankbaar wij zijn voor onze 2 dames en ons heertje. Dan zijn de echt gebroken nachten helemaal niet meer zo erg, die dreumesdriftbuien en peuterpubertijd neem ik voor lief want ze zijn bij mij, ik hoef ze niet te missen. Mijn hart breekt alleen al bij het lezen van dit soort hartverscheurende berichten, van mama's en papa's die geen gebroken nachten hebben omdat de baby krampjes of honger heeft, die nooit van hun  baby'tje genante driftbuien zullen mee maken, of de 'nee ik wil niet, ja maar ik wil dat' fase. Die mama's en papa's zouden er alles voor geven om dat te mogen meemaken in plaats van de allesvernietigende leegte die achterblijft. Voor die papa's en mama's wil ik even een knuffel brengen, doen jullie dat ook?

<3