Verdriet..

Dag lieve allemaal,

vandaag heb ik een hele verdrietige dag.. Ik heb het moeilijk met het feit dat dingen anders hadden kunnen zijn. Ik heb ook een bak met vragen voor de gynecoloog. Hoe kon het zo gaan zoals het gegaan is??! .. Dat vraag ik me keer op keer af!

Zij kon helemaal niets doen aan het feit dat ons kindje zo'n ernstige aangeboren afwijking had. Maar zij had gezegd dat met deze termijn kindjes snel op de wereld komen.. Nou niet dus :(.. Zo moeilijk! Ons kindje heeft gewoon minstens 6u muurvast gezeten in het geboortekanaal. Daar heb ik het wel moeilijk mee....Waarom hebben ze niet eerder ingegrepen toen ze zagen dat de ontsluiting echt helemaal niet vorderde?... Als het aan de dienstdoende gynecoloog had gelegen die avond had hij nog een keer hormonen gegeven om mijn baarmoeder verder open te zetten. Het was dat er een alleraardigste verpleegkundige was die voor mij in de bress sprong en zei nee zij moet naar de OK!! ..

Uiteindelijk ben ik toen na de OK gegaan en daar is onder volledige narcose onze zoon gehaald! En wat was hij mooi.. hij was eigenlijk volmaakt.. en al is elk kind met welke handicap dan ook (of zonder) voor zijn of haar ouders altijd perfect.. onze zoon was dat ook al zag je wel duidelijk zijn afwijking...

Opzich heb ik vrede mee met de keuze die we gemaakt hebben.. maar ik ben zo hard op zoek naar de waarom vraag... Maar ik denk dat daar geen echt antwoord op is.. of misschien is het antwoord wel dat we nog meer van elke dag moeten genieten....

Nou bedankt dat jullie weer naar mijn klaagzang hebben geluisterd ;)

87 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • niko

    Lieve Suzanne,

    Sommige mensen beweren dat niets zonder reden gebeurt; anderen zeggen dat dingen 'gewoon gebeuren', zonder verdere betekenis of reden. Wat de waarheid is, kan niemand je vertellen; je gelooft in het toeval of niet. Ik denk dan ook dat je 'waarom-vraag' nooit volledig beantwoord zal kunnen worden, al begrijp ik je zoektocht heel erg goed.

    Misschien moet je het 'waarom' minder proberen te zoeken in een oorzaak van het overlijden van je zoontje, maar juist meer in een gevolg ervan. Je doet dat eigenlijk al wanneer je zegt: "misschien is het antwoord wel dat we nog meer van elke dag moeten genieten....". En *Joelle* doet dat ook in de 2e alinea van haar reactie. Hoe gek het ook mag klinken, kun je op deze manier misschien toch nog betekenis geven aan de dood van Gabor en wordt je 'waarom-vraag' uiteindelijk alsnog beantwoord. Heel veel sterkte met het verwerken...

    x Veronique

  • marianeeve

    hallo.
    ja het is heel erg moeilijk .
    ik vind het heel erg dat jullie dit mee moeten maken.
    voor mij is het nu 3 jaar gelden bijna dat ik een miskraam heb gekregen met 11 weken.
    en nog denk ik soms aan mijn kindje. en hoop dat mijn kindje nu bij zijn of haar opa en over groot opa en oma is.
    heel veel sterkte .
    liefs van marianne

  • IreBri

    Oei oei...ik heb dit nooit mee gemaakt maar kan me wel indenken dat je vraagt naar een WAAROM.
    Persoonlijk vind ik het idee van * JOELLE * heel mooi. Een boom ergens planten....hele mooie betekenis!
    Ik hoop dat je een vruchtbaar 2010 zal hebben!

  • Si78

    Het is logisch en natuurlijk dat je het waarom afvraagt. Maar er is geen antwoord op meid. Nu in elk geval niet. Je moet het verwerken en dan verdwijnt de waarom-vraag ook naar de achtergrond. Echt verdwijnen zal ie wel nooit maar het wordt wel minder. Praat er veel over met elkaar en heel veel sterkte gewenst!!
    Liefs