Dag lieve allemaal,
We hebben allemaal wel is meemoedige gedachten toch? Vandaag ben ik geloof ik aan de buurt.. Of heb ik het heel lang uitgesteld het verdriet..
Het voelt een beetje "als het voor vluchten telaat is"..
Ik mis onze lieve kleine Gabor*.. En wat mis ik dan? Ik heb nu 2 prachtige levende kindjes.. Maar het had heel anders kunnen zijn.. Ik realiseer me ook wel dat Jonas er niet was geweest als de zwangerschap van Gabor* goed was gegaan en hij niet zo'n ernstige afwijking had..
Maar ik mis wat had kunnen zijn .. of dat misschien nog niet eens.. Het is gewoon nog een open wond..
"als je wereld omver valt.."
dat gebeurde bij ons in december...
Maar Steven en ik zijn samen weer opgestaan maar misschien hebben we niet echt Gabor* een plaatsje gegeven.. We zijn heel snel doorgegaan om maar niet te hoeven voelen.. Want wat voelde ik me leeg en verdrietig in de maand januari.. En wat wilde ik graag...
Wat we graag wilde is gekomen maar wat we nog liever hadden is dat onze Gabor* gewoon een gezond jongetje was...
Maar al met al mogen wij niet klagen.. En tel ik mijn zegeningen maar weer is met ons mooie meisje en onze prachtige zoon!
reacties (0)