Dag lieve allemaal,
Er zijn van die momenten dat je naar je baby zoon kijkt en denkt.. Als..
Ja als je broer Gabor* niet zo'n ernstige afwijking gehad had dan was jij er waarschijnlijk niet geweest.. zo bizar!.. En ik heb dan ook af en toe nog steeds moeite met te genieten van hem.. Lastig is dat! Want het gaat allemaal al zo snel! Maar toen hij nog veillig in mijn buik zat toen heb ik mijn verstand op 0 gezet en toen was hij er 'ineens'..
Ik merk nu de naweeen daarvan dat ik niet genoeg genoten heb van mijn buik.. Is het daarom dat ik zo graag nog een broertje of zusje voor hun wil? Of is het omdat ik echt nog een kindje wil zo snel mogelijk?.. Lastig!!
Ik ben verdrietig om Gabor maar blij met Jonas zo raar.. en zo tegenstrijdig allemaal. Ik zou willen dat ik meer van het hier en nu kan genieten en niet vrees voor wat nog komen kan.. Snappen jullie wat ik bedoel?
Als hij in zijn bedje ligt en hij slaapt naar mijn mening wel erg lang moet ik gaan kijken er is een soort van drang.. of hij het nog wel doet.. soms word ik echt gek van mij zelf..
Nouja.. dikke knuffel voor iedereen die het nodig heeft!
reacties (0)