Dag lieve allemaal,
Maar is een paar overpeinzigen. Ben nu ruim 6 jaar lid van BB. En ik merk dat ik er een paar echte contacten aan heb overgehouden met wie je lief en leed deelt en met wie je ook in het echte leven wel is een ontmoeting hebt. Waar je jezelf kan zijn waar je mee kan praten over wat je bezig houd.
Ik heb in die 6 jaar bb ook wel geleerd dat niets is wat het lijkt. Wat er vandaag nog is kan morgen anders zijn. Het heeft me soms ook wel is angstig gemaakt tijdens zwangerschappen. Maar het heeft me ook heel vaak geholpen.
Een jaar geleden wist ik net dat ik zwanger was van onze 5e telg. Ik had geen hoge dosis folium zuur geslikt laat staan dat ik verwacht had zwanger te zijn. Wat zat ik met de handen in het haar. Of het wel gezond zou zijn ten eerst. Maar ook niet te vergeten of ik dat wel kon 4 van die kleintjes (eigenlijk 5...) zo snel achter elkaar. En vooral of mijn lichaam dat aan kon. De laatste zwangerschap was dan ook verre van een pretje. Mijn lijf had het zwaar maar psychisch had ik het ook zwaar. En dat heeft de afgelopen 4 maanden best wel zijn tol geeist. Langzaam begin ik mezelf weer wat terug te vinden. Maar de emoties gaan van hoog naar laag en dat soms in razendsnel tempo. Ik denk dat het alle angsten van de afgelopen jaren zijn geweest en ook wel verdriet.
de zorgen die we hebben om Jonas. Maar ook de dankbaarheid dat we voor hem mogen zorgen. En ga zo maar door! Maar ook wij komen er wel hoor!
Loïse is een heel lief leuk meisje en word helemaal plat geknuffeld door haar zussen en zelfs Jonas vraagt de laatste tijd of hij haar wel is op schoot mag! Echt zo ontzettend genieten want het gaat echt veel te snel...
Hier komen er waarschijnlijk geen kindjes meer bij. Ik weet niet of ik die onzekerheid nog wel een keer trek. En 4 'gezonde' levende kinderen is toch een godsgeschenk. En wij mogen in onze handen wrijven daarmee.. en koesteren.
in het foto album zal ik nog een paar leuke fotos uploaden van mijn schattige lieve kinderen haha!
reacties (0)