Na weken van onzekerheid is het hoge woord er dan uit.......Mijn man heeft me gisteren via de mail (wat een held kun je zijn) laten weten dat hij inderdaad een ander heeft en met haar verder gaat. Daar zit je dan, zwanger van de derde met 2 meisjes die er niets van begrijpen. Nu valt het natuurlijk ook absoluut niet te snappen dat iemand 8 jaar huwelijk weggooid voor iemand die hij 2 maanden kent. Ik ga het ook maar niet proberen. Moet nu vooral verder voor de kinderen en proberen om ze nu een zo veilig mogelijk thuis te geven. Ineens ga je je ook zoveel praktische zaken bedenken, het huis zal verkocht moeten worden, waar moeten we dan gaan wonen, hoe vind ik in hemelsnaam een oppas met mijn onmogelijke werktijden. En dan nog het ergste........hoe ga ik het emotioneel trekken om m'n kinderen met hun rugzakje een paar dagen (of in vakantietijd zelfs weken) naar hun vader en zijn nieuwe vlam te sturen??? Zoveel vragen spoken er ineens door je hoofd, het is alsof je ergste nachtmerrie ineens werkelijkheid wordt.
reacties (0)