YES januari!

Januari is eindelijk aangebroken, dit is dé maand dat het multidisciplinaire KID-team in overleg gaat, deze maand worden alle intake gesprekken van de dames van december (waaronder dus ook de mijne) meegenomen in het overleg, wat dus betekend dat mijn uitslag er aan zit te komen die ik schriftelijk zal ontvangen, whaaaaaa dit is zo spannend en ik zie er ook zo naar uit ik wil niets liever dan de bevestiging dat ik "door" ben dat ik groen licht heb!

Eindelijk de maand dat ik bij groen licht van het ene wachtbankje naar de andere zal gaan wat mij een stuk dichterbij gaat brengen wetende dat ik dan volgend jaar terug mag komen om mijn donor te kiezen en dus écht te gaan beginnen, op zijn laatst december 2 jaar na de intake, eerder zou kunnen maar ik pin mij er niet op vast!

Dat dan eindelijk mijn grootste droom.. mijn grootste wens.. mijn grootste verlangen uit mag komen!
Een kindje van mezelf.. eindelijk mama worden, hoe lief alle kindjes mij ook zijn er is een stuk verdriet dat ik ze zelf niet heb... en daarmee het gevecht bij elke zwangerschapsaankondiging en geboortebericht...alle zwangerschapsgesprekken die steken... met moeite op kraamvisite want dat verdriet zit in de weg...

Een verlangen dat met de dag meer en meer groeit, en niets of niemand die dat verlangen die wens.... dat gevoel kan stoppen, niets..niemand... behalve dat kindje van mezelf!
Een kindje zo gewenst.. zo enorm gewild.. een kindje dat nu al leeft in mijn hart.. een kindje dat ik nu al zo lief heb.. een kindje dat ik zo ontzettend veel liefde heb te geven.. kom maar op met de brief kom maar op met groen licht, ik ben er klaar voor meer dan ooit, zelfs elke dag een beetje meer!

"Ik verwacht,
Ik zie je voor mij
zo dichtbij,
Je bent al zo lang
deel van mij.

In mijn hoofd besta je al
maar in mijn hart zit je gevangen,
In een levensgrote wens
een onstilbaar diep verlangen,

Ik droom je bij mij
dag en nacht,
Ik draag je bij mij
ik verwacht,

Ik zie je voor mij
zo dichtbij,
Je bent een onlosmakelijk
deel van mij"