Dat was even dubbel
"Tears are prayers too.
They travel to God when we can't sprak"
Gisteren was even zo'n dag, gister stond er van 9:00 tot 13:00 een wenochtend gepland voor 2 gastkindjes die ik tijdelijk zal opvangen, daar hun gastouder binnenkort met zwangerschapsverlof gaat!
Het was zo dubbel, het was een geweldige ochtend laat ik dat voorop stellen ik heb genoten van de kids het was net als alle andere werkdagen ontzettend leuk en gezellig, een geweldige peuter en baby!
Een tijdje geleden de box al klaar gezet en dat vond ik al heftig en nu lag er zo'n klein hummeltje in heerlijk natuurlijk, maar ook moeilijk, alsof het zo moest zijn appte mijn bemiddelaar mij en bracht ik dit ten sprake, ze begereep mij volkomen en sprak nog eens de wens uit dat met januari in het verschiet het hopelijk allemaal heel voorspoedig mag verlopen voor mij, het voelde goed om even gehoord en begrepen te worden!
Nou loopt er een mogelijke nieuwe aanvraag waaronder ook één baby'tje en ik grijp die kans met beide handen aan als de dagen die ik kan bieden voldoende zijn, want ik haal er ook vreugde en voldoening uit, ik geniet er ook echt van, maar tegelijkertijd is het ook moeilijk en een strijd in mijn hart...
Al weet ik dat ik per januari ga starten met het traject niemand kan natuurlijk garanties geven dat het snel lukt, ik moet er nu even doorheen, en dan komt het op werkvlak ook heus wel weer goed, maar gister was wel even het moment dat ik even wat traantjes moest laten gaan, het is goed... ik kan dit! ik ben sterker dan ik denk!
reacties (10)