Mijn bevalling

Zo ik heb even een momentje gevonden om mijn bevallingsverhaal te schrijven.

Zoals jullie wel weten ben ik vrijdag 19 november naar het ziekenhuis geweest voor controle omdat ik op dat moment 41+1 was, er is toen gekeken of strippen mogelijk was maar ik had op dat moment nog totaal geen ontsluiting, alles zat nog potdicht om het maar zo te zeggen, zaterdag 20 november moest ik mij melden op verloskunde voor wederom een CTG.

De verloskundige had gauw door dat ik toch wel heel erg graag die thuisbevalling wil en dat ik ik toch ergens wel baalde dat het strippen de dag ervoor niet lukte, en het toch wel wat rommelde na dat inwendig onderzoek, dus ze stelde voor om toch nog even weer te kijken hoe het er voor stond of het misschien nu wel mogelijk was om te strippen, nou daar zei ik natuurlijk geen nee tegen!
En wat bleek 2 a 3 cm ontsluiting, dus een strippoging was zeker mogelijk dus hoppa daar gingen we voor, heb dit wel echt als pijnlijk ervaren maar hé je weet maar nooit toch?

En ja hoor het heeft inderdaad gewerkt éénmaal thuis nog even kleine boodschapjes gehaald en toen begon het hoor, als was ik nog in twijfel of het weeën waren, maar vanaf kwart over 12 begonnen met timen en er zat al gauw een mooie regelmaat in, het leek dus toch echt wel te beginnen, rond kwart over 2 heb ik de verloskundige gebeld, zodra de weeën minstens een minuut zouden aanhouden mocht ik weer bellen en zouden ze langskomen (de verloskundige en de verloskundige in opleiding)

Rond 20 voor 4 heb ik ze weer gebeld dat ze al meermaals een minuut of langer duren maar ook dat ze pijnlijker worden, 20 over 4 waren ze ook al bij me, ze vonden mij nog vrij rustig ogen maar hadden wel in de gaten dat mij wel op de weeën moest concentreren en ze echt weg moest zuchten, als ik mij niet vergis was er op dit moment ook al iemand bij me om mij tijdens de bevalling bij te staan! 
Op dit moment zat ik op 3 a 4 cm ontsluiting. over 3 uurtjes zouden ze opnieuw langskomen.

In de tussentijd eten besteld voor ons en tussen de weeën door maar kerstfilms gekeken met diegene die bij me was, ja je moet wat om de tijd door te komen haha, de weeën kwamen uiteindelijk ook wat sneller op elkaar. maar ik had nog wel praatjes, kon nog lachen  enz tussen de weeën door ik vond het dus op dit punt nog goed te doen!

Kwart voor 8 kwamen de verloskundigen weer, de weeën kwamen vaker duurde langer en werden pijnlijker, inmiddels had ik buik en rug weeën, maar ik kwam er nog steeds enorm goed doorheen en nogmaals werd mij verteld hoe beheerst ik er door kwam, inmiddels zat ik op 4 a 5 cm ontsluiting, en was het voelbaar dat de vliezen goed aan spannend tijdens een wee, op dit punt hebben we afgesproken dat ik zou bellen als het heftiger zou worden, en ik zou proberen wat te slapen, maar liggend de weeën opvangen ging niet dus bij elke wee kwam ik het bed weer uit... dit werd dus helemaal niks! 

Ik heb het zo nog uitgezeten tot 10 over 10 toen heb ik de verloskundige gebeld dat de weeën opnieuw heftiger zijn geworden, dit was ook echt wel het punt dat ik niet meer kon blijven zitten en ik staand de weeën stond weg te zuchten, liggen en zitten was voor mij echt uit den boze, ik heb zelfs nog uitgesproken "ik snap niet hoe vrouwen dit liggend doen!"

10 voor 11 zijn de verloskundigen weer gekomen en zat ik op 5 a 6 cm ontsluiting, ze zouden over 2 uur weer komen om te herbeoordelen en ik zou indien nodig eerder bellen.

Om 5 over 1 waren ze er weer de pijn was op dit punt opnieuw toegenomen en bleek ik op 6 cm ontsluiting te zitten, ik kreeg de keus of ze op dit punt moest blijven ja of nee, ik heb gezegd doe maar wel want je weet het maar nooit, dus vanaf hier is de verloskundige niet meer weggeweest, en heeft ze mijn vliezen gebroken.

Om 2 uur heeft ze de kraamzorg gebeld voor partusassistentie en die was er ook al om half 3, 
Net voor de komst van de kraamzorg kreeg ik het echt pittig en voelde ik ook druk tijdens de weeën, ik kwam net uit een wee toen ik tranen uitbarste op dit moment waren het buik rug en beenweeën dus dat was gewoon echt wel even heftig... ze vonden mij nog steeds heel rustig en beheerst ik heb er hooguit 1x ow fuck uitgeflapt haha.

De verloskundige zei tegen me over een uurtje kijken we nog eens hoe het er voor staat en toen kwam er nog weer zo'n pittige wee waarna ik zei we gaan geen uur meer wachten, dus op nieuw kijken hoe het ervoor stond en bleek ik al op 9 cm ontsluiting te zitten, er was enkel nog een randje voelbaar, ze wou die wel proberen weg te duwen (dat was rond kwart over 3) al zou dat wel heel vervelend aan kunnen voelen, ik flapte er toen iets uit van ow god dan laat maar, en besloten om op mijn linkerzij te gaan liggen want opstaan deed net even te veel pijn... ondertussen heb ik nog gezegd "normaal ben ik heel gezellig maar nu even niet"
Op een gegeven moment riep ik "DOE IETS" dat de verloskundige naast me kwam zitten en heel lief vroeg, wat wil je dat ik doe? dat ik dacht weet ik het maar doe iets!

Het werd ook echt steeds moeilijker om de weeën op te vangen en even voor half 4 kreeg ik persdrang, en mocht ik als ik het echt niet tegen kon houden gerust wat mee duwen, nou ik kon het echt niet tegengaan dus zo gezegd zo gedaan, en dat voelde eigenlijk wel goed want nu kon ik iets met de pijn en de druk!

Rond 20 voor 4 had ik 10cm ontsluiting en mocht ik er echt vol voor gaan, en zijn we eigenlijk gewoon zoals ik zelf wou begonnen met persen op bed, er geberude alleen helaas niet gek veel, rond 5 voor 5 zat er nog niet echt vordering in tijdens een wee heeft ze ook nog mee gevoeld maar er gebeurde niet veel... 

Om kwart over 4 toch naast het bed gaan staan (ik wou eerst niet want uit bed komen met een wee deed zo'n pijn en staan voelde echt niet prettig met al die druk) maar omdat het niet vorderde was het wel de beste keus dus terwijl ik leunde op bed staande geperst.
Om half 5 toch weer terug op bed, ik perste goed en ze merkte wel dat de kleine dieper kwam, maar tegen 20 voor 5 bleek er helaas toch nog nauwelijks resultaat...

Ze wouden mij op de baarkruk hebben maar ik wou mijn bed niet meer af want te pijnlijk en de baarkruk dat leek me dus totaal niets he... maar toen hoorde ik ziekenhuis en weeënopwekkers want er kwamen steeds meer pauzes tussen mijn persweeën, nou toen ben ik toch maar gezwicht, en ben ik op de baakruk gaan zitten, en dat gaf wel echt resultaat, ik raakte op dit punt wel wat uitgeput op de baarkruk kreeg last van mijn benen en een vermoeide arm van het leunen/kracht zetten, maar ook door het lange persen natuurlijk.
Maar hoe dan ook het gaf wel resultaat, maar het spannde op dit punt er wel om of ik nog thuis verder kon, ze stonden op het punt een ambulance te bellen omdat het gewoon echt te lang duurde!

10 over 5 terug op bed het hoofdje was wel al zichtbaar ze konden haar haartjes in elk geval zien, 20 over 5 stond het hoofdje ik moest even wachten met persen ik heb geroepen holy shit is dit nu de ring of fire? ik vroeg van mag ik nu alsjeblieft? het antwoord was heel logisch bij de voglende wee, ik sloeg een zucht gevolgd door de woorden moet ik ook nog wachten op die kut wee, (inmiddels had ik ook al 100x sorry gezegd dat bleef ik herhalen, en steeds kreeg ik terug nee geen sorry je mag alles zeggen, alles is toegestaan)
En om 5:25 was ze er dan mijn lieve mooi knappe Delilah Noömi Elisabeth. met een lengte van 51 cm en een gewicht van 3860 gram
Ik heb zelf de navelstreng mogen doorknippen dit vond ik wel heel mooi en speciaal, dit vroegen ze mij ook of ik dit wou, en net voor het persen aan werd mij gevraagd vanaf welk moment ik graag foto's zou willen, in al die dingen werd de keus aan mij gelaten echt fijn!

En 10 minuten later kwam mijn placenta er ook al uit, ik begon te vloeien en was even twijfel of het nou echt erg was ja of nee doordat er ook nog best veel vruchtwater mee kwam, hiervoor een spuit gehad maar achteraf bleek dat gelukkig uit de wond te komen.
Ik had rechts een labiumruptuur, een 2e graads perineumruptuur, en een vaginawand ruptuur (dit lees ik overigens in de notities hoor haha dit weet ik niet uit mijn hoofd)

Mijn angst voor naalden maakte dat de kraamzorg mij heel lief bijstond en mijn hand vast hield, tijdens het hechten vroeg ik haar jij komt zeker de kraamweek niet doen aangezien je er nu bent? jawel hoor zegt ze want mijn dienst begint dadelijk dus ik kom de hele kraamweek bij je, ik zeg dat is heel mooi want jij bent een goeie! 

De kraamweek is ook geweldig goed bevallen, ik heb heerlijk mijn hele kraamweek op bed doorgebracht puur om mijn lichaam ook echt rust te geven, aangezien ik een hoog laag bed beneden had staan lag ik ook niet heel verveeld boven, en mijn kraamverzorgster was wat mij betreft een lotje uit de loterij ze was werkelijk geweldig! inmiddels is mijn meisje al bijna weer op haar geboortegewicht gisteren woog ze precies 3800 gram dus zat ze er nog 60 onder!

Al met al is de hele bevalling mij wel 100% meegevallen, is het even heel heftig geweest ja zeker, maar ik had oprecht veel erger verwacht, en ik kijk er dan ook oprecht heel positief op terug, en alle cliche's zijn ook gewoon waar! 
Inmiddels is mijn meisje alweer 8 dagen, het gaat zo snel.. en jeetje wat lijkt ze op mij als ik mijn babyfoto's er naast leg is het één gezicht hihi, ik geniet enorm en ervaar gelukkig de roze wolk heel erg =) 

En leuk weetje mijn meisje is geboren met 41+3 maar ik werd ook geboren met 41+3 en dat vind ik wel heel speciaal =)