Zo maak je wat mee,

Twee zondagen op rij vallen we in de prijzen, alhoewel ik gister meer dan mijn prinsesje..
Eerst maar even terug naar vorige week zondag de 17e... kan nog wel huilen als ik eraan terug denk verschrikkelijk en wat ben ik mij rot geschrokken, hoop nooit meer zoiets mee te maken :( 

Zoals elke zondag zou ik van ons kerkgebouw terug wandelen naar huis met mijn kleine meisje, ik ben nog geen 5 minuten bij het gebouw vandaan en het gaat mis.. ik wil oversteken dus zoals elke week nemen we de afrit, (je hebt de afrit vervolgens een "strook" dan het asfalt en dat ligt net ietsjes hoger, voel je hem aankomen?) en de wagen blijft steken tegen het asfalt ik voel de weerstand, vanaf dat punt ben ik een stuk kwijt, vervolgens heb ik de wagen nog vast met mijn ene hand en grijp ik met mijn andere hand naar de kap om de wagen tegen te houden? terug te trekken?, ook daarna weer een stuk kwijt, en dan ineens zit ik op mijn knieën op de grond en krijst Delilah het uit, logisch want zij is met de wagen achterover (vanuit mijn punt gezien voorover) gevallen, achterop haar koppie op straat.... (wel de wagen ertussen maar toch) 

Ik ben in paniek en omstanders schieten te hulp, oke ze krijst meteen dat is in elk geval goed, ik neem haar bij me en huil zelf ook alles bij elkaar en sta te trillen als een malle, ik ben op dat moment compleet van de kaart.. Delilah liet zich gelukkig troosten en er kon gelukkig ook weer een lachje vanaf, ik nog steeds helemaal van de leg...

i.p.v terug te lopen naar ons kerkgebouw om daar omringt door anderen te kalmeren en de huisartsenpost te bellen vervolg ik de weg naar huis, Delilah valt in slaap voor even (volgens de arts is de kans aannemelijker dat het kwam van de klap dan dat ze sliep) 
Thuis aangekomen haal ik haar uit de wagen en zie ik iets wat ze een klein half uur voor thuiskomst nog niet had... een beste bult achterop haar hoofd op oorhoogte... ik de huisartsenpost bellen met dat ik het verhaal uitleg slaat de paniek opnieuw toe en barst ik compleet in tranen uit dat er geen land met mij te bezeilen valt dat ze mij eerst over de telefoon hebben moeten kalmeren.

Ze willen Delilah graag even zien ze verwacht niks ernstigs aangezien ze geen wondjes had en er geen vocht en/of bloed uit haar neusje en/of oren was gekomen, en ze niet had gebraakt, maar voor de zekerheid en voor mijn geruststelling.
Ik heb meteen een vriendin gebeld om mee te rijden en ze was er ook vrijwel meteen... gelukkig hoefden we niet lang te wachten, al met al veel geluk gehad en is ze met de schrik en een hersenschudding ermee weg gekomen... 
Mijn benen onder de blauwe plekken schaafwonden en bulten maar dat boeit me niet zo het ging mij om haar.

Maar potver zeg zo  maak je wat mee... ik ben echt niet snel in paniek met mijn meisje, mede omdat ik mijn kinder EHBO heb maar hiermee verloor ik toch echt even de controle hoor... ik wist het allemaal even niet meer ik werd gek.. 

En precies een week later gister dus viel ik in de prijzen, ik werd wakker en voelde me niet bepaald oké en voor ik het wist zat ik op de wc met een emmer voor me hallo buikgriepje...en ik bleef maar naar de wc hollen, ik dacht tis goed ik zet een emmer naast mijn bed, ik kon alleen nog maar slapen en overgeven, maar ja mijn meisje had mij wel gewoon nodig, met heel veel moeite een flesje gemaakt, mijn meisje bij mij in bed genomen en drinken maar.

Maar ja we moesten de rest van de dag nog... nou ben ik niet iemand die snel om hulp vraagt, ik zoek het allemaal wel uit en ik red me vast wel ach jullie kennen het wel... maar ik lag op bed mijn meisje naast me, en heel logisch is ze gewoon heel beweegelijk, wel super lief trouwens dat ze steeds knuffeltjes gaf op haar manier alsof ze het aanvoelde ofzo...

Maar ik dacht echt liefje hoe ga ik dit doen? ik kan niks wat moet ik... ik heb mijn telefoon gepakt en een vriendin geappt van zou jij vanmiddag (ervanuitgaande dat ze in de kerkdienst zou zijn) al is het maar een paar uurtjes met Delilah willen en kunnen doorbrengen want zo en zo... meteen kreeg ik terug Tuurlijk zal ik haar komen halen dan kleed ik mij meteen om, 
Nou graag! (1e keer ook meteen dat ik zolang zonder mijn meisje was ze is natuurlijk altijd bij mij)
En zo gezegd zo gedaan, mijn meisje heeft zo de hele dag de zorg gekregen die ze hoort te krijgen en aan foto's te zien en verhalen te horen heeft ze het prima naar haar zin gehad de vrolijkerd, 's avonds is ze om 7 uur thuis gebracht ik was zo gammel en duizelig kon amper op mijn benen staan na een hele dag braken, dus durfde haar niet de trap mee op te nemen, dus heeft ze dat ook nog voor me gedaan, mijn prinsesje is gaan slapen en vervolgens ben ik rond half 9 ook in slaap gevallen tot een uur of 6 vanmorgen,

Ik voelde mij vanmorgen alweer stukken beter, vriendin zei gister al als het niet gaat morgen bel me, maar ik kon wat eten vanmorgen het bleef erin uiteindelijk niet meer gammel dus heb mij weer prima kunnen redden met mijn meisje, maar owww wat was en ben ik dankbaar voor de hulp die gister voor mij klaarstond, dat mijn meisje gewoon lekker een hele dag bij J, kon zijn en kreeg wat ze nodig had en ik gewoon even ziek kon zijn en vooral heel veel kon slapen, 

Zo beleef je nog eens wat.. maar hoe dan ook 'k kom er altijd weer bovenop hihi