Eerste pasfoto`s.

Gisteren was dan de grote dag. De eerste keer naar de verloskundige. Wat spannend was dat zeg. Na een paar vraagjes mocht ik gelijk op het bed en daar kwam de gelei en het "zoekertje". In eerste instantie een lege zwarte holte in mijn buik, maar na effe flink duwen en draaien kwam de kleine uk in beeld!! Wauw, wat een bijzonder moment. En na eerst verbaasd kijken en luisteren wat de VK vertelde, rolde de tranen van blijdschap en weet ik veel wat voor emoties nogal meer over mijn wangen. Echt geweldig. Ik zou elke dag wel effe bij me binnen willen kunnen kijken nu. Maar nu wachten tot 11 Febr, en tussendoor nog een keer voor de nekplooimeting. Inieder geval was alles goed, het hartje klopt, en ik mag gewoon uitgaan van 10 weken en 3 dagen nu. De eerste pasfoto`s zijn binnen, en mooi ingeplakt in mijn zwangerschaps-weekboek.

S `avonds werdt ik overspoeld door verdriet en onzekerheid. Ik lees bv hier dat de uk ....cm moet zijn, en dat klopte niet met de meting enz enz. Plots zoveel zorgen over vanalles en vondt het zwanger zijn ook ineens niet meer leuk. Wat gek zeg om me zo te voelen na zo`n mooi moment eerder die dag. Het zal wel met de hormonen te maken hebben.....?? Misschien moet ik wel niet zoveel lezen nu ik dus onzeker wordt door het lezen van telkens wat anders. Misschien was het onbewust de spanning die eruit kwam...., en daarbij ook weer een hoop info die op je afkomt.Ach, er zullen onder jullie ,lezers/medezwangeren heus wel personen zijn die dit herkennen. Plots angst en zoveel vragen en twijfels.....??

Vandaag voel ik me veel fitter dan voorheen, en ben gewoon trots, en deze week zullen we het een aantal mensen meer gaan vertellen. Het wordt ook erg moeilijk om niks te zeggen. Natuurlijk, het kan nog mis gaan, maar de kans wordt steeds kleiner, en bovendien kan het na 12 weken ook nog verkeerd....dus ach, naar buiten met dit nieuws!