30 weken en een baaldag

Hallo Dames,

Alweer een hele poos geleden dat ik geschreven heb. Nu ben ik er dan toch weer aan toe.We zijn onderweg in week 30 en eigenlijk gaat alles erg goed.Tuurlijk wordt het op mijn werk nu erg zwaar, de hele dag lopen, sjouwen met gieters water en trekken aan karren met planten. Maar de baas houdt wel rekening met de situatie en dat is fijn!!Ik mag dat zware werk gerust laten liggen, maar tja, als Liek zich goed voeld pakt ze de dingen toch aan en merk ik eind van de dag dat hetminder slim was. Dus daar moet ik nog meer op letten! Anderzijds hoef ik ook nog maar 3 weken te werken.

Wat me vandaag opbreekt zijn de vele klusjes die er nu liggen ivm de verbouwing hier.Vanmorgen plots effe een huilbui. Gewoon omdat ik geen overzicht heb in de de vele klusjes(schilderwerk). Ik zie werkelijk geen begin of eind vandaag en dat vindt ik frustrerend, want ik wil zo graag klaar zijn, en straks als het verlof ingaat genieten...want dat heb ik door het verbouwen nog niet echt gedaan. Het zal wel aan de hormomen liggen en misschien toch onbewust ook de spanning omdat alles toch echt dichterbij komt. Ipv de schouders eronder heb ik vandaag bijna nog niks gedaan en dan wordt ik zo ontevreden over mezelf! GRRR. Maar is dat dan zo erg.......een baaldag mag toch ook weleens.....???!! Is toch niet zo vreemd???!!

Verders zijn de geboortekaartjes uitgezocht en is het kamertje in grote lijnen klaar. Nog wel wat spullen kopen, en de knoop doorhakken wat betreft de naam voor ons kindje. Tjee, want wat vinden we dat moeilijk, daar zijn we dus nog steeds niet uit. De controles verlopen goed, ik verwacht nog wel een echo over 2 weken, dit omdat de placenta iets voor de " uitgang"lag, maar meestal trekt dat dus nog weg. Ik ben nu 11 kilo angekomen, weeg nu 71. Eigenlijk zie/merk ik het alleen iets aan mijn bovenbenen en verders de buik...maar ook die vindt ik gewoon erg bij mijn lichaam passen.

Ik hoop de volgende keer een nieuw bericht te kunnen schrijven met eindelijk rust in mijn hoofd, dat het gedaan is met de klusjes, en tevens dus ons laatste verbouwings-project. Dat ik kan genieten van ons stekkie waar we komende maand, 4 jaar hard aan verbouwd hebben en waar we ons happy voelen . Een somber donker oud huis, wat een mooi landelijk licht en warm nest is geworden, en waar we vol verwachting uit kijken naar de komst van ons wondertje!!!

Nou ja zeg, dat laatste stukje kwam schijnbaar diep van binnen,want daar zijn de tranen weer!!!

42 x gelezen, 0

In Zwangerschap

reacties (0)


  • yule

    Ah ja, die hormonen hé. Ik zal dat niet snel vergeten!
    Ik was niet prikkelbaar of vervelend maar die huilbuien kwamen en gingen zoals de zon opkomt en ondergaat. Ik vond dat zo ellendig!!! Mijn vriend vond het gelukkig heel schattig.
    Ik moet je wel waarschuwen, na de geboorte gaat dit niet zomaar voorbij...
    Ik heb nu nog last van zo'n aanval af en toe...

    Maar ik heb ook heel vaak traantjes van geluk hoor. De eerste dagen dat ik thuis was met Nona, kon ik gewoon beginnen wenen van geluk als ik naar mijn dochtertje keek. Of als mijn vriend heel lief was, of als ik er aan dacht dat ik nu eindlijk mijn droomwens in vervulling heb zien gaan en noem maar op.
    Vandaag de dag overkomt het me nog hoor. Dus geen zorgen, dat ik volkomen normaal!

    Blij dat je je nog zo goed voelt. En op het werk ga je er ook nog tegenaan lees ik. Toch wel een beetje rustig aan doen hé meid! En voldoende rusten.
    Maar dat hoef ik niet te vertellen hé, anders klink ik echt als een bezorgde moederkloek, hahaha.

    Je zit nu reeds in week 30, wat gaat het snel hé. Ik lag deze morgen nog te denken. Terwijl ik zwanger was waren er maanden dat het heel traag ging, maar nu ik erop terug kijk dan is het toch wel voorbij gevlogen. Dus dat wil zeggen dat je er echt van moet genieten van dat mooie ronde buikje!
    Ik vond het altijd zalig om mijn buik te zien bewegen en Nona te voelen schoppen. Dat mis ik wel een beetje.

    Maar ik heb een prachtige meid in de plaats gekregen!!! Nona is ondertussen al flink gegroeid ( is nu reeds 8 weken) en is meestal erg vrolijk. Wat heerlijk om haar te zien lachen! Mijn hart smelt telkens ik haar aankijk.
    En daar kan ik nu nog 3 maanden lekker van genieten!

    Verzorg je en doe het rustig aan hé. Na de verbouwingen, die nu wat zwaar lijken, kan je genieten van je nieuwe "thuis" en van je kleine wondertje!!!

    Heel veel liefs xxx

  • wish..

    Lekker toelaten die tranen, helemaal niet erg.. Deze tijd van je zwangerschap wil je gewoon alles in de hand hebben heel normaal hoor..Kijk wel een beetje uit met al dat gesjouw, je kan dat wel heel dapper doen maar andere mensen vinden dat dan vaak heel normaal terwijl jij 's avonds de rekening gepresenteerd krijg.. Nog 3 weken ik hoop dat de verbouwing een eind klaar is, dat je opgelucht en vol rust kan uitkijken naar jullie kleine.
    xx Wilma