Terugblik.

Waar zal ik eens beginnen??

Er zijn echt van die dagen dat ik alles nauwelijks kan bevatten.Alles is zo snel gegaan.Ik was nog druk aan het schilderen, de laatste loodjes van onze verbouwing en mijn zwangerschap. Steeds had ik het gevoel dat ons meisje eerder zou komen. ik was ervan overtuigt dat ze in Juli geboren zou worden. En langzaam ging ik de laatste spulletjes voor ons meisje kopen.Schoonmaken, kleertjes wassen enz kon nog wachten, eerst het schilderen, en dan nog een week of 3 genieten van ons meisje in mijn buik en uitrusten van alles.Dat had ik dus gedacht.

Dan breken plots op een ochtend de vliezen, 5 weken voor de uitgerekende datum.Tjee, dan gaat alles plots zo snel.Niks meer genieten van mijn buik, niet uitgerust naar de bevalling uitkijken.Niet het gevoel hebben gehad van: pff, wat duurd het lang, laat de kleine maar komen. ...geen goede geestelijke voorbereiding op iets wat zo`n impact heeft en krijgt in je leven.Maar zo is het dus gegaan!

Zo ontzettend bijzonder,zo ongelooflijk blij met ons meisje, zo blij dat ze gezond is, en dus vergeet je de 3 weken ziekenhuis van haar ook weer erg snel.Het is gewoon geweldig, en ooh, wat houden we toch van haar.Wat is al dat gene wat ik persee af wilde hebben en toen belangrijk vondt dan toch onbelangrijk. De mensen zeggen nu: geniet ervan, ze is zo groot. En dan bekruipt me een angstig gevoel. Hoe geniet je optimaal??Tijdens mijn zwangerschap heb ik dat ECHT te weinig gedaan, daar kom ik nu achter nu ik erop terug kijk.Ik ben hele stukken van de bevalling kwijt, het ging zo vlug en ik was schijnbaar erg in mezelf gekeerd.Ik moet nu huilen als ik eraan terug denk,want het komt nooit meer terug!!Waarschijnlijk heb ik het ook allemaal nog niet verwerkt, want het blijft maar terug komen: mijn bevalling. Het moment waarop je hele leven plotsklaps verandert....Ik was er nog niet klaar voor(geestelijk).Omdat ik andere dingen zo belangrijk vondt.Pffffff, als ik Lobke in mijn armen heb, of gewoon maar naar haar kijk, dan is al het andere onbelangrijk, Lobke is het dierbaarste bezit voor mij, voor ons. Ik ga echt vaker de boel de boel laten, want al het andere is verder eigenlijk onbelangrijk en materialistisch.Ik ga genieten, of eigenlijk deed ik dat al sinds ze in ons leven is. Iedere gevoel, elke geur, elk geluid, ik wil alles tot in mijn diepste door laten dringen om nooit meer te kunnen vergeten en altijd te kunnen zeggen dat ik ervan genoten heb.Want hoe cliche het ook is wat ze zeggen: de tijd vliegt inderdaad voorbij, en is veelste kostbaar om niet van te genieten.

Dit moest ik effe kwijt, om alles op een rijtje te krijgen (denk ik).