Achter de rug

Zo, het zit er weer op, mijn eerste werkdagen. Ik was er toch wel wat gespannen onder merkte ik. Dat was niet nodig geweest want het is prima verlopen. Vorige week donderdag extra vroeg uit de veren, zodat ik niet hoefde te haasten en ruim op tijd bij het kdv met onze meid. Tranen biggelden over mijn wangen toen ik daar weer wegging, dat was toch effe pittig hoor!! Eenmaal op mijn werk kon ik mijn gedachten verzetten en tussen de middag effe gebeld hoe het ging met Lobke. Alles ging erg goed, Lobke is tevreden en lacht er vrolijk op los. S`~ avonds na 18.00 ging ik haar weer ophalen, en weer de tranen...Och gossie,ik kreeg weer een glimlach en ja dan is er toch geen houden meer aan, alle spanning viel van me af! die avond dronk Lobke erg slecht en was doodmoe. Ik sliep die nacht weinig....ik had gehoord over de nare berichten na de vaccinnaties...en het zat me niet lekker dat Lobke zo weinig gedronken had. Daarbij kwam mijn vriend niet thuis van zijn werk, dus ik lag met mijn oren gespitst op bed. Vrijdagmorgen stond ik moe op, weer de gang naar het kdv, en het voelde al een stuk beter. Het was weer goed gegaan die dag, en mijn vriend had haar opgehaald. S~`avonds had Lobke weer de pijp leeg. begrijpelijk, alle nieuwe indrukken, en ook het feit dat ze daar nog niet zo goed de slaap kan pakken als thuis. Hier slaapt ze smiddags wel zo`n uurtje of 4!!De zaterdag ben ik gaan werken en was het Papa-dag. Al met al, het is meegevallen....maar de zorgen vooraf he, als verse moeder. Het is op dat moment zo`n grote stap> het loslaten!! Maar daar zal de hele toekomst nog uit bestaan. Nu lekker weer 3 dagen vrij....en dan Donderdag zal alles makkelijker gaan.

Vorig jaar nog, had ik nooit kunnen bedenken dat bij het horen van "DOCHERS"van Marco Borsato de tranen rjkelijk over mijn wangen zouden rollen.