Wauw....

Dit is misschien al wel de 5de keer dat ik begin aan een blog...maar steeds lukt het me niet om er iets fasoenlijks van te maken..(mijn idee).
Nu probeer ik maar niet alles in een blog te stoppen wat ik zou willen, maar ik hou het kort, is ook water duidelijker voor jullie.

Inmiddels is onze meid alweer 1 jaar geweest. Waar is dat kleine ukje gebleven wat toen zo plots geboren werdt.
Dat kleine ukje is inmiddels een echte dreumes, met een eigen willetje...tjonge tjonge, het kan een echt katje zijn hoor..maar der moet wat in zitten he!!? En ze weet ook al best wel, dat baasje kan spelen wat ze wil, maar dat nee, ook ECHT NEE, is. Ook al zie ik haar soms denken::als ik nog even doorga dan win ik dit spelletje misschien wel. Mama en ook Papa trappen er niet in, misschien hard voor haar, maar ze is dan maar even sip, daarna speelt ze weer vrolijk verder. Vooral onze honden (maar ook vreemde) zijn erg in trek...geweldig vindt ze het. Al is het wel altijd opletten met haren trekken, oren knijpen enz. Natuurlijk beseft ze nog niet wat ze doet.Maar het is zo mooi om te zien hoe groot de aantrekkingskracht van dieren is. Maakt niet uit wat welke vogel ze hoort, bij elk vogelgeluid kijkt ze rond waar die dan vliegt.
Verder is ze super tevreden, maakt niet uit bij wie/wat of hoe. Lobke vindt het wel best, als je maar niet probeert haar te dwingen....maar het zijn dan vooral de Oma`s en Tantes die dan "teleurgesteld"zijn dat ze niet stil op schoot wil zitten. Logisch toch??
Het is nu stappen langs de bank, tafel of achter haar poppenwagen....soms neigt ze om van het ene naar het andere meubelstuk te gaan, maar het blijft nog bij denken, want ze kiest er nog voor om die "sprong"op haar knietjes te doen.Mee op de fiets vindt ze ook super, ze kraait de gekste geluiden en woorden uit, en eten dat ze kan!!! Heeft ze genoeg, met name van der brood, dan gooit ze het op de grond om te kijken of er dan geen hond komt waarmee ze vriendjes kan maken. Al met al een heerlijke ondernemende deugniet dus....

Met mama gaat het ook al weer een heel stuk beter....maar we zijn er nog niet!!
Diep in mijn hart zit er een heel groot verlangen om zoiets bijzonders nog eens over te willen doen (mocht het mogelijk zijn). Dat gevoel is zo ontzettend sterk!! Maar mijn verstand....ik ben zo bang....

Genoeg geschreven, ik zet wat recente foto`s op mijn pagina.

Liefs,