Slecht nieuws

Lieve Allen,

Het is allemaal in een stroomversnelling gegaan na mijn vorige BLOG. Vorige week maandag hadden we de vlokkentest en ook een echo van onze kleine meid (we weten nu dat het een meisje is). De gynaecoloog stopte na een minuut en zei dat ze zeker wist dat het niet goed was met ons meisje... wat een verdriet!! Ik weet niet wat er dan door je heen gaat maar onbeschrijfelijke pijn. Ze ging verder met de echo en zag dat het hartje niet in orde was. Klepgebrek, vaten die niet waren aangemaakt.. ook haar hersenen waren naar achter ge druk door de stand van haar hoofdje. Het was teveel. Ze wist bijna zeker dat het een trisomie 18 was. Voor ons en voor de verwerking zei ze dat er nog wel een vlokkentest moest worden gedaan. Zodat ik (of mijn man) later zouden gaan twijfelen. De punctie viel mee... alleen de napijnen!! Mijn God! Wat een pijn deed dat! Maar goed, ik was wel blij dat we het hadden gedaan, nu zouden we binnen een aantal dagen de uitslag krijgen
In de tussenliggende dagen kreeg ik hoop... hoop dat het een fout was en dat ik toch ons meisje mocht houden... maar helaas. Vorige week donderdag kregen we het definitieve telefoontje: uw kindje heeft een trisomie 18. Toen stortte onze wereld in. Hoe moesten we dit overleven? Alles ging heel snel daarna. Vrijdag moesten we komen voor een gesprek bij de klinisch genetica die ons uitleg gaf. Dit kindje zou niet kunnen leven.. teveel afwijkingen. Als ze al de bevalling zou overleven na een vol dragen zwangerschap dan zou ze direct na de geboorte sterven...
We hadden geen keus en moesten de zwangerschap afbreken. Veel gesprekken en ook bij verloskunde. Uiteindelijk vrijdag ook tabletten gekregen om de bevalling te starten. Daarna moest ik zaterdag ochtend weer tabletten innemen om de weeën op te wekken. We werden die ochtend verwacht op de verloskamers. Na 6 uur werd onze dochter Anjali ( wat groot offer betekend) geboren. Ze woog 26 gram. Een heel mooi meisje met alles erop en eraan. Een engeltje.. we hebben haar veel kunnen bewonderen en bij ons mogen houden. De verpleging was erg respectvol en we kregen alle tijd om met onze lieve Anjali te zijn. De volgende dag mochten we naar huis en is Ajali toch nog thuis geweest bij ons. Afgelopen maandag hebben we haar begraven.. een heel mooi grafje in een kinderhofje met andere te vroeg geboren baby's. We zullen haar altijd blijven missen en van haar houden. Maar wel in de wetenschap dat we Anjali veel ellende en pijn hebben bespaart als ik haar had vol dragen. Al voelt het wel allemaal heel on werkelijk...

Rust zacht mijn lieve lieve Anjali. Papa en Mama houden van jou!

Liefs, Macey