Matthew 2 jaar.

Kennen jullie dat.... s`morgens wakker worden en het gevoel hebbben...vandaag gaat iets gebeuren.Nou dat heb ik ook soms, maar 9 op de 10 keer gebeurd er helemaal niets.

Twee jaar geleden werd ik om 6 uur in de ochtend wakker met een bolle toeter van net 37 weken en had last van krampen. Bjorn draaid zich nog ff lekker om en houd mijn buikje vast. "goeienmorgend minimie papa is wakker"...de kleine stampt vrolijk tegen mijn buik aan. Ik kijk naar Bjorn en vertelde dat ik wel last heb van krampen en pijn in mijn onderrug...Misschien gebeurd het vandaag...Bjorn zegt dat ik het maar rustig aan moet doen want ik moet nog 3 weken... en dikke knuffel en hup alle twee uit bed de dag begingt... ( ik ben nu al ruim 6 weken thuis van het werk wegens voorweeen en ruzie met de baas die maar niet begrijpt dat zwangere vrouwen aangepast werk moeten krijgen.) maar ik heb last van nestelings drang en ga weer poetsen en toch maar eens de kleertjes opnieuw strijken en dromen aan de wieg van de toekomstige uk. Mijn lieve schoonmoeder belt me op om te vragen dat ik niet mee naar de markt ga en zin heb om vanmiddag gebakken kibbeling te eten met stokbrood. Jammie dat wil ik zeker weten graag doen. dus lekker gaan lunchen daar. schoonma vraagt me nog dat ik het allemaal nog een beetje trek. Ja hoor gaat prima op die pijn in mijn onderrug na. zullen we nog ff de stad in gaan en wat leuks kopen voor minimie. Ja prima ga wel nog eerst ff naar het toilet. schrik me rot want hoorde iets ploffen en ik kijk ( is zo toilet met opvang bakje) ligt daar gewoon een dikke klodder bloed in en vies slijm er om heen. Tja wat moet ik er mee. heb mijn vriend maar gebeld en gezegt wat er gebeurde... hij werkt op kantoor en ging naar zijn assistente en vertelde wat er gebeurd was en zij vertelde.. dat is haar slijmprop geen stress kan nog dagen /weken duren.

Ik was ondertussen de stad in met schoonouders en die pijn werd toch steeds erger...dus maar ff iets gaan drinken en lekker appeltaart eten. Terug thuis aangekomen gaan rusten en lasanga maken. heb zo zin in pasta...Bjorn komt ruim 2 uur vroeger thuis dan anders, hij vertrouwd het toch niet helemaal. Maar het gaat prima met mij ...maak je maar niet druk om mij. Rond 19u word de pijn heviger en kan niet eens lekker zitten om mijn lasanga te eten. Ga maar anders ff lekker in de douche schat ik zal een kop warme melk met honing en paracitamol maken. maar het word steeds pijnlijker met om de 3 min een wee van ongeveer 30-45 sec. Ik zeg tegen Bjorn dat hij mijn portie lasanga maar in de koelkast moet zetten voor hem morgen ...want ik denk dat het zover is. Oke wat moet ik dan doen nu vroeg hij aan mij...o ga maar anders slapen ik roep je wel als het zover is. maar Bjorn is niet moe maar wel gespannen...maar gaat toch naar boven om daar wat te rusten en GTST te kijken. ik loop ondertussen als een gek rondjes in huis en ga om het halfuur ff in de douche om de pijn op te vangen...om dan weer 3 min op de bank te liggen met een kruikje. Rond 23u hou ik het voor bekeken en roep tegen Bjorn dat we naar het ziekenhuis gaan. ( ik ben onder controle in UZ GENT ) Maar voor ik in de auto zit gaat er weer een half uur voorbij. .. ik bel naar mijn Tante om te zeggen dat het zover is en we onderweg zijn naar het ziekenhuis en rit van normaal 40 min duurde nu ruim een uur want in Belgie hadden ze niet gestrooid en het vriesde. om 0.30 kom ik in het ziekenhuis aan...heb nu om de 2 min weeen van ruim 1 min lang... de vroedvrouw vertelde dat we niet langer hadden moeten thuis blijven. maar blijkt dat ik maar 2 cm ontsluiting heb....Waaaaat ...dat allemaal voor maar 2 cm.  het eerste wat ik vroeg was een lavament want heb heel de tijd het gevoel dat ik moet...gaan... oke ik krijg het en het neemt ook wat druk van mijn buik weg. dus met lege darmen kan ik nu aan de bevalling werken... ik krijg de vraag of ik pijnstilling wens.. maar dat wijs ik vriendelijk af... wat ze vroeger kunnen kan ik ook...

om 3 uur blijkt dat ik nog steeds maar 2 cm ontsluiting heb, met toch om de minuut weeen die ook weer een minuut duurd... geef me dan toch maar die ruggeprik aub. maar na een tijdje komt de vroedvrouw terug met de anasthesist blijkt dat ik allergisch ben aan latex ...ik ja dat klopt... dat is dus een van de bestandsdelen van de ruggeprik dus ze kunnen me niet helpen... en het labo is gesloten tot morgen vroeg... 

Dus besluiten ze om mijn vliezen te breken en krijg ik medicatie zodat de ontsluiting sneller gaat. en ja hoor rond 6 uur heb ik dan toch 4 cm... ik kan de pijn onder tussen niet meer opvangen en huil en roep dat ik niet meer kan. mijn tante belt ff naar Bjorn om te horen hoe het gaat want ze kon niet slapen. ja het gaat niet goed zei Bjorn en legde het verhaal uit. ze besloot om te komen helpen als dat mag... ik roepte kom maar aub...Mijn tante woont in Breda dus dat was een rit van een ander half uur.

Ondertussen krijg ik een inwendige massage door een stagair zodat de ontsluiting sneller zou gaan. Ik roep van de pijn dat ze me gerust moest laten... De anasthesist komt weer langs om te vragen dat ik nog steeds pijnstilling wil...Ja kom maar af met dat spul... dus ze belt het labo voor een speciale coctail te maken. Ik krijg ook nog een extra echo blijkt dat minimie gedraaid is en is nu een sterrekijkertje... ze belde mijn gyn dat hij moest komen. Ondertussen is mijn tante gearriveerd en dat helpt ook wel wat ...en Bjorn die kon eindelijk ff een sigaretje roken. Rond 8 uur heb ik eindelijk 6 cm ontsluiting. Het hartslagje van minimie daalde. de gyn wilt nog een echo en laat voor alle zekerheid een OK klaarmaken. ik krijg rond 8.40 eindelijk mijn pijnstiller...maar minimie krijgt het steeds moeilijker. en nog steeds 6 cm...de gyn besluit geen tijd te verliezen en knipt me gewoon open. de kinderarts wordt er bij gehaald met een stagiere de vroedvrouw en de verpleegsters en ook nog de nacht vroedvrouw die besloot om  6 uur niet naar huis te gaan maar te blijven helpen . Matthew wordt met behulp van de verlostang gehaald en wordt op 4 november om  09.03 geboren. hij ziet blauw en heeft het moeilijk. Waarom huilt hij niet... maar hij is in goede handen. wat uren leek te duren was uiteindelijk maar 1 min  en hij huilde zijn eerste score was 4... 10 min later 6.. en nog eens wat later 8... kinderarts was tevreden hij herstelde goed. Ondertussen werdt ik verzorgt en moest spontaan begingen te braken....arme verpleegsters ik maak het ze niet gemakkelijk.  na een klein uurtje kreeg ik dan eindelijk Matthew op mijn borst... en hij kroop gelijk naar mijn borst. wat een vertederend moment. Bjorn en mijn Tante moesten huilen en ik kon gewoon maar lachen en genieten van mijn klein mannetje. want nu een een bevalling van 14 uur had ik de puf niet meer om te huilen...

Lieve Matthew je bent mijn alles... als ik je nu zie op je bankje zitten met een sapje en een koek in je hand...Wat hou ik van jou!!!

XXX je mama.