Er komt geen derde meer.

de titel zegd het zelf he ...er komt geen derde kindje meer.

En eerlijk gezegd vindt ik dat heel erg spijtig. Mijn vriend heeft dit defenitief beslist toen hij me vannacht  huilend van de pijn en vermoeidheid in een kronkel op de badkamer vloer vond. de koude vloer maakte de baby rustig. Het zit zo...

Ons eerste zoontje Matthew is er via een hormonen behandeling gekomen...gewoon clomid heb pco. Na 2 maanden proberen was het al raak.. een ik heb een super zwangerschap gehad...ja ik was misselijk de eerste 6 maanden en veel spugen en de laatste 3 maanden alleen maar zuur aanvallen... en er was veel stress want mijn oma was erg ziek en heeft eigenlijk heel mijn zwangerschap in het ziekenhuis gelegen en de dag ik bevallen ben heeft ze haar op eigen verantwoordelijkheid laten ontslagen om dan van haar ziekenhuis gelijk door te pendelen naar mijn ziekenhuis om haar eerste achterkleinkind te bezoeken....maar verder echt waar een top zwangerschap...maar wat een KUT van een bevalling...als ik er nu nog aan denk... krijg ik gelijk schrik voor deze bevalling.

Dit kindje heeft veel meer moeite gekost om verwekt te worden buiten hormonen ook spuiten... en we waren in gesprek met de gyn voor de volgend stap...toen me vriend me vertelde dat het voor hem allemaal niet meer hoefde. Ik was zo veranderd door de homonen en het perse willen zwanger worden op het bezeten af... Uiteindelijk bleek ik al zwanger te zijn op de natuurlijke manier....wat was ik gelukkig.Maar deze zwangerschap is gewoon een ware hel. het begong met de eerste echo, er was geen hartactiviteit te zien dus voor bereiden op een MK...extreme misselijkheid en niet kunnen eten was al 7 kilo vermagerd maakte me ellendig, het doodgeboren kindje (24 weken ) van een vriendin van mij, het plotse ziek worden en het toch wel onverwachte overlijden van mijn schoonvader. ons zoontje die ineens niet meer doorslaapt....het hakt er allemaal in ik ben gewoon op, total loss. gevolg heb van week 30 al veel krampen en best wel pijnlijke...zeg maar voorweeen. ik hoop dat de bevalling eentje is uit de boekjes zonder al te veel pijn en complicaties want ik vindt dat ik dat nu wel eens verdien... een meevaller....trouwens iedereen verdient dat.

Dat brengt me naar af gelopen nacht ... ik had al heel de avond en halve nacht krampen...en was op de koude badkamer vloer gaan liggen...mijn huid ziet knal rood en voelt heel erg branderig aan...en een koude douche en vloer brengt verlichting... komt Bjorn de badkamer binnen bekijkt me en zegt dit is de laatste kleine die er komt...ik wil niet dat je pijn lijdt... Heel lief dat wel maar ik had altijd graag een groot gezin gehad...en dat weet hij. Dus ondanks er binnen paar weekjes er een klein lief wondertje er bij komt, neem ik ook stilletjes afscheid van deze pijnlijke ongemakken...genaamd het voorrecht om zwanger te zijn. want dat is de laatste tijd niet meer van zelf sprekend.

liefs.