Carpaal tunnel syndroom

het begon met slapende handen, slapende armen.. met uitzondering van mijn pink.. daar kwam langzaam krachtsverlies bij, mijn mama kwam altijd naar mij toe om potjes open te maken en nu kan ik zelfs niet eens meer aardappels schillen... nu ben ik bij de fysio geweest en heb ik twee keer speciaal tape gekregen op mijn armen om mijn zenuwen rust te geven..

het werkt!! het tintelen is bijna weg!!

maar ja.. doordat het tintelen weg is... is er flinke pijn gekomen.. 

kwam er vandaag achter dat ik de kinderwagen bijna niet meer kan duwen, mijn kleintje optillen.. ik ga bijna door de grond! nu ben ik gelukkig al bijna twee weken bij me mama, maar met de dag wordt de pijn erger.. ik heb gewoon al een paar keer midden in de nacht aan mijn mama moeten vragen of zij mijn ventje wilde verschonen, want ik kreeg zijn beentjes niet eens omhoog...

nu moet ik donderdag naar het ziekenhuis, naar de neuroloog... ze gaan me zenuwen meten en misschien krijg ik een spuit in beide polsen met een ontstekingsremmer...

hopen dat die werkt.. want als die niet werkt, of het komt terug.. dan mag ik onder het mes en wordt ik aan beide polsen geopereerd.. en dan staat er per pols 6 weken revalidatie voor... ze worden gelukkig niet tegelijk gedaan dan, maar toch...

eerst donderdag maar even afwachten.. hou jullie op de hoogte!

nu was ik gister avond met mijn mama in gesprek over volgend jaar september.. dan wil ik het liefst weer wat gaan doen. maar me ventje gaat dan waarschijnlijk naar de opvang, want me mama kan ook niet altijd oppassen. dus wij een beetje op internet gekeken en er een gevonden, morgen maar even bellen dus...

maar ik werd er zo verdrietig van! ik laat mijn zoon bijna nooit huilen, en het idee dat ze hem op de opvang laten huilen, of niet direct verschonen (ik ben daar heel erg secuur in) mijn hart brak!! ik weet nog dat ik in de opvang vlak bij mijn huis ging kijken.. vond het er verschrikkelijk! ging met hoofdpijn er weg.. dacht daar wil ik mijn kindje never nooit hebben!!! en je hoort nu ook zoveel verschrikkelijke dingen.. ik wordt er gewoon een beetje bang van!! en dan het idee dat ik levi daar moet achterlaten!!! verschrikkelijk.. heb liggen huilen in me bed! kon er gewoon niet van slapen!!

respect voor de dames die de stap gezet hebben om hun kindje naar de opvang te brengen.. het lijk me verschrikkelijk!!!! en dan staat je kindje huilend voor het raam.... pff... de tranen komen alweer als ik er alleen al aan denk!!!!!!

gelukkig is het nog lang geen september 2013! :D