Als de juf weer naar me toe komt lopen…

Dan weet ik al hoe laat het is...

R. Zit op het speciale onderwijs, een speciale groep voor kinderen met autisme en een verstandelijke beperking. R heeft ze beide en is een super lieve vrolijke jongen van 6 jaar.
Echter de laatste weken is R agressief aan het worden. Vooral in de klas, zodra de juf naar mij toe komt lopen op het schoolplein weet ik eigenlijk al hoe laat het is. Dan heeft hij weer aan de haren getrokken van andere kinderen of bij de juffen, dan heeft die weer lopen knijpen of lopen bijten... afgelopen vrijdag kwam de juf weer naar mij toe en was ik er al weer bang voor. Nu was het zo erg dat ze een incident melding moesten maken. De juf zei letterlijk dat ze zich zorgen maakten om de veiligheid van de kinderen en van hun zelf. Hij gooide met stoelen in de klas naar andere kinderen en heeft de arm van de juf tot bloedens toe geknepen. Ook heeft hij mijn moeder tot bloedens toe geknepen of gebeten. Of aan de haren getrokken van zijn broer van 12 en niet losgelaten tot dat zijn broer hem kei hard heeft terug geslagen. Beide hebben ze daarna zitten huilen van de pijn. Ik heb zitten huilen omdat ik het gewoon even niet meer weet.
R heeft vandaag zomaar uit het niets in de arm geknepen van een medewerkster van een meubel zaak die ons hielp. Ik wist niet hoe vaak ik me moest verontschuldigen. Als hij van mij iets niet mag probeert hij het bij mij ook maar bij mij durft hij niet zo ver te gaan.

Nadat de juf afgelopen vrijdag naar mij toe kwam en vertelde over dat ze zich zorgen maakten om de veiligheid van de groep en dat ze een melding moest maken van het incident heb ik kei hard zitten huilen. Ik heb mijn kind afgezet bij mij mijn moeder en wilde even helemaal alleen zijn.

Ik heb thuis nog even zitten huilen en vervolgens de huisarts gebeld. Aangegeven dat ik het even niet meer weet maar dat ik hier erg verdrietig om wordt en dat ik wil dat dit zsm moet stoppen. Er moet iets gedaan worden aan dit gedrag en zo snel mogelijk ook! Ik wordt hier enorm verdrietig om! Ik wil mijn jongens niet met elkaar zien vechten. Het zit me even niet mee... nu is de school bijna klaar en mag hij na de zomervakantie starten op een nieuwe groep. Maar tijdens de zomervakantie gaat R 2 dagen in de weken starten voor het eerst op de speciale BSO groep. Ik ben zo bang dat hij dit daar ook gaat doen.

Ik hoop dat de huisarts ons verder kan helpen hier mee en dat we de juiste ondersteuning kunnen krijgen. Wellicht ook via Buurtteams.
Er loopt inmiddels wel een SI onderzoek (sensorische integratie therapie).

Komt agressie icm autisme bekend bij iemand voor? Dan hoor ik graag jullie ervaringen..

Liefs een mama die het eventjes niet meer weet.... 🥺

1246 x gelezen, 7

In Overig

reacties (28)


  • Savedbygrace

    Ik lees regelmatig mee maar reageer nooit, heb een account aangemaakt omdat ik graag wil reageren op jouw vraag. Ik werk als hulpverlener bij kinderen met moeilijk verstaanbaar gedrag. Ik werk in gezinnen en binnen (speciaal) onderwijs. Ik werk voornamelijk met kinderen met een verstandelijke beperking, geregeld in combinatie met autisme. Vanuit mijn (werk)ervaring wil ik proberen iets met je te delen.

    Allereerst moedig dat je om hulp vraagt! Aan de huisarts en hier op het forum. Een huisarts kan je doorverwijzen naar passende hulpverlening, zoals ik lees zijn stappen hiervoor al gezet. Eventuele behandeling maar ook opvoed- of praktische ondersteuning kan dat worden ingezet. Wat goed is om te weten is dat ambulant hulpverleners ook een activiteit met R kunnen ondernemen, zodat u even ontlast wordt in de zorg en R spelenderwijs vaardigheden aanleert.

    Wat betreft op school (daar sla ik voornamelijk op aan). Laat allereerst gezegd zijn dat (lichte) agressie op een speciaal onderwijs (in elk geval cluster 3 en 4) heel veel voorkomt. De juf komt naar u toe (heel fijn) maar lijkt het probleem helemaal bij u neer te leggen. Van een speciaal onderwijs mag verwacht worden dat het stukje emotieregulatie en aanleren van sociale vaardigheden veel ruimte krijgt. Op het moment dat de juf signaleert dat de situatie zorgelijk is de gang van zaken dat zij kiest voor opschalen. Naar ib’er, orthopedagoog op school en eventueel schoolmaatschappelijk werker. Een goede stap is dan een gezamenlijk groot overleg organiseren (door ib’er of ander professioneel hulpverlener) waar wordt besproken wat R mogelijk nodig heeft. Dan denk ik inderdaad aan bepaalde duidelijkheid, voorspelbaarheid en training om om te gaan met zijn emoties. Als hier binnen de school de capaciteit niet voor is kan er gezocht worden naar een extern hulpverlener. Hiervoor is ambulante hulp in onderwijs een geweldig middel. Dit kan heel divers worden ingezet zoals R nodig heeft.

    Neem de signalen van jezelf serieus en zoek tot je passende hulp hebt gevonden. En geef jezelf de ruimte verdriet en rouw te hebben over het moederschap wat soms zo ingewikkeld is.🤍

  • mama-van-een-kleine-prins

    Wat ontzettend lief dat je een account hebt aangemaakt zodat je kunt reageren op mijn blog. Bedankt voor het meedenken en voor de tips die je beschrijft. Morgen komen we bij de huisarts en vanuit daar gaan we verder kijken naar de juiste hulp voor R. Zelf zat ik ook te denken aan ambulante hulp. De juf is inderdaad meerdere keren naar mij toe gekomen om mij op de hoogte te brengen van wat er is gebeurd maar ze hebben mij nooit gebeld of gemaild om dit gedrag van R te bespreken. Wel zei ze dus de laatste keer dat de IB’er op de hoogte is gesteld.

    Hij heeft gisteren kennis gemaakt met de nieuwe klas, zijn nieuwe klasgenoten en de juffen. Dit was gelukkig allemaal heel goed gegaan. Ik vind het heel sneu dat ik vanochtend alweer tegen R moest zeggen toen we het schoolplein oplopen dat hij niet mag slaan niet mag schoppen niet mag gooien niet mag bijten en knijpen. Moet ik dit nou echt elke morgen tegen mijn kind zeggen? Dit voelde helemaal niet goed… moederschap kan soms inderdaad erg ingewikkeld zijn. Vooral als je een kindje hebt die wat extra intensieve zorg en begeleiding nodig heeft. Maar ik weet dat we er wel komen. Hoe dan ook, soms met een omweg maar wij komen er wel. Nogmaals bedankt voor het reageren, super lief. ❤️

  • Savedbygrace

    Ik lees regelmatig mee maar reageer nooit, heb een account aangemaakt omdat ik graag wil reageren op jouw vraag. Ik werk als hulpverlener bij kinderen met moeilijk verstaanbaar gedrag. Ik werk in gezinnen en binnen (speciaal) onderwijs. Ik werk voornamelijk met kinderen met een verstandelijke beperking, geregeld in combinatie met autisme. Vanuit mijn (werk)ervaring wil ik proberen iets met je te delen.

    Allereerst moedig dat je om hulp vraagt! Aan de huisarts en hier op het forum. Een huisarts kan je doorverwijzen naar passende hulpverlening, zoals ik lees zijn stappen hiervoor al gezet. Eventuele behandeling maar ook opvoed- of praktische ondersteuning kan dat worden ingezet. Wat goed is om te weten is dat ambulant hulpverleners ook een activiteit met R kunnen ondernemen, zodat u even ontlast wordt in de zorg en R spelenderwijs vaardigheden aanleert.

    Wat betreft op school (daar sla ik voornamelijk op aan). Laat allereerst gezegd zijn dat (lichte) agressie op een speciaal onderwijs (in elk geval cluster 3 en 4) heel veel voorkomt. De juf komt naar u toe (heel fijn) maar lijkt het probleem helemaal bij u neer te leggen. Van een speciaal onderwijs mag verwacht worden dat het stukje emotieregulatie en aanleren van sociale vaardigheden veel ruimte krijgt. Op het moment dat de juf signaleert dat de situatie zorgelijk is de gang van zaken dat zij kiest voor opschalen. Naar ib’er, orthopedagoog op school en eventueel schoolmaatschappelijk werker. Een goede stap is dan een gezamenlijk groot overleg organiseren (door ib’er of ander professioneel hulpverlener) waar wordt besproken wat R mogelijk nodig heeft. Dan denk ik inderdaad aan bepaalde duidelijkheid, voorspelbaarheid en training om om te gaan met zijn emoties. Als hier binnen de school de capaciteit niet voor is kan er gezocht worden naar een extern hulpverlener. Hiervoor is ambulante hulp in onderwijs een geweldig middel. Dit kan heel divers worden ingezet zoals R nodig heeft.

    Neem de signalen van jezelf serieus en zoek tot je passende hulp hebt gevonden. En geef jezelf de ruimte verdriet en rouw te hebben over het moederschap wat soms zo ingewikkeld is.🤍

  • My-two-Pride-and-Joys

    Je schrijft dat hij het bij jou wel probeert maar niet durft, waar ligt dat aan? Hier ook een kind met ASS, maar als hij zo'n grote verstandelijke achterstand heeft, dan vermoed ik dat voor hem de situatie te onduidelijk is, hij kan zich ook niet goed uiten en begrijpt anderen wellicht ook niet goed, dat maakt dat hij heel veel stress ervaart en dat maakt het wellicht angstig en dan komt dat er zo uit.

    Mijn zoon is niet agressief, maar ook wij hebben een periode gehad waarbij hier thuis compleet uit zijn dak ging en wij ons ook wel eens afvroegen of dit niet van kwaad naar erger ging. Maar hier was het dat hij dingen spannend vond, sommige dingen nog wat onduidelijk en vooral, zelf ook niet weten hoe je moet reageren. Hij heeft een Sova training gedaan om daar inzicht in te krijgen en hij is nu een stuk beheerster. Hij wordt nu ook ouder dus kan het nu ook beter uitleggen. Dus ik zou zeker hulp vragen en observatie. Wens je heel veel sterkte, want makkelijk is het niet. Hoop dat je snel geholpen mag worden!

  • mama-van-een-kleine-prins

    Mijn zoon houdt niet van aanrakingen, en dit gebeurt dus heel veel op school door andere kindjes. Een kindje komt naar hem toe en raakt hem aan, geeft hem zomaar een knuffel of wilt gewoon met hem meespelen. Dat wilt R niet! Hij wilt alleen spelen, ook thuis. Hij kan zo gefocust en geconcentreerd bezig zijn met zijn bouw speelgoed. Zo kan hij bijvoorbeeld een knikkerbaan van marble rush van meer dan 100 stuks zonder naar het plaatje of naar het boekje te kijken 1 op 1 na bouwen maar dan wilt hij ook niet gestoord worden. Je mag er ook niet bij komen zitten. Hij zoekt zijn eigen plekje op en gaat er mee bezig zijn. Hij sluit zich af en leeft daar zijn eigen wereld. Zijn broer probeert het dus wel om er bij te gaan zitten en zegt dat bijvoorbeeld oh wauw wat heb je dat goed gedaan (dat vindt zijn broer ook echt oprecht knap van zijn broertje) dan kan R dus al beginnen met schreeuwen en hij zegt ook duidelijk ga weg. Als zijn broer dan niet weg gaat, tja dan gaat hij slaan. Bij mij durft hij het niet maar probeert hij het wel. Met mij maakt hij heel goed oogcontact en aan mijn mimiek ziet hij dan dat ik het niet goed vindt en dan stopt hij al, soms probeert hij het wel maar ik wordt boos. Hij vindt het niet leuk als ik boos ben. Daar kan hij niet tegen. Ik denk dus dat de grootste trigger het aanraken, samen spelen is. Of in ieder geval 1 van de oorzaken. Onbekende mensen mogen ook niet bij hem in de buurt komen. Op bezoek bij iemand die hij niet kent kan al niet. Hij gaat dan niet naar binnen bij deze mensen of gaat hij dan al de gene die de deur open doet slaan.. lastig, maar wat je zegt met de juiste hulp komen we er hopelijk wel. si onderzoek is dus nu gaande, hij wordt dus wel geobserveerd. Want wat hij bijvoorbeeld ook doet is telkens met zijn piemel spelen als die zenuwachtig wordt.

  • MaaikeT2

    Hoi, mijn zoon met autisme heeft een periode agressie-problemen gehad die dusdanig heftig waren dat we intensieve begeleiding hebben gekregen.

    Bij autisme is de puzzel vaak complex en niet 1, 2, 3 op te lossen. Zorg dat zowel hij als jullie gezin intensieve begeleiding krijgen, zowel ambulant thuis als individueel, door mensen die verstand hebben van autisme. Laat ze met je meekijken. Een verandering in hoe je met hem communiceert en de dagen structureert, inzicht krijgen in waar hij overprikkeld raakt, wat er misschien voor hem niet duidelijk is, kan al een groot verschil maken.

    Dit is een pittige weg, je bent al goed op weg door de huisarts om hulp te vragen. Je doet het hartstikke goed!

  • Marr550

    Wat ontzettend moeilijk.

    Ik werk zelf in het het onderwijs. Wij hebben in ons schoolsysteem inclusion. Kinderen met beperking zitten in regular onderwijs.

    Bij autisme met cognitieve beperking komt absoluut agressie voor. Het is meestal een manier om te communiceren. Hebben ze bij jullie geen consultant op school die misschien observatie rapport Kan maken wanneer er ongewenst gedrag vertoond. Misschien overvraagt op school of verveeld, te druk in zijn omgeving? Maakt hij gebruik sensorische hulpmiddelen (head phones, fidges). Krijgt 5 of 10 minuten breaks? B.v. 20 minuten werken, 5 minuten break met klei, kleuren ect. Zijn er geluiden wat hem escaleert? Is zijn dag voorspelbaar voor hem? Heeft hij een beloningssyteem bij gewenst gedrag? Ik hoop wel dat de juf wat meer informatie geeft wat, wanneer, hoe het fout gaat. 100% dat ik de juf gelijk geef dat school veilig voor iedereen moet zijn. Ook jouw kind moet zich veilig voelen, onveilig voelen kan ook leiden tot agressie.

    Ik weet niet of je alle antwoorden op de bovenste vragen hebt. Maar zal je zeker adviseren op door te vragen bij de juf. Een aanvraag doen voor observatie van een gedragstherapeut met adviezen. En dan Ben je denk ik al een heel eind.

  • mama-van-een-kleine-prins

    Goede punten, heb ze allemaal genoteerd! Het was zijn 1e jaar op deze school, en agressie komt sinds kort voor dus nooit eerder gesprekken over gehad. Maar nu het dus heftiger wordt komt de juf even naar me toe lopen en vertelt ze even snel snel hoe en wat en tja met deze info moet ik het dan maar doen. Wat ik trouwens ook zo erg vond, gisteren kneep hij weer heel hard in de arm van mijn moeder, hij wou niet dat oma bij ons in de auto mee ging. Dus eerst zei hij oma nee oma nee, jawel oma gaat ook mee in de auto toen kneep hij haar heel hard maar oma kneep heel hard terug. Ik werd boos op oma omdat ze het terug deed. Ook dan weet ik het soms gewoon niet meer. Ik zit soms echt tussen hem en mijn familie in. Dan zegt iemand weer tegen mij, nee laat hem ook maar voelen. Ja maar hij snapt het toch niet denk ik dan. Pfff lastig vind ik het soms hoor. Observatie is gestart en gaat nog verder in het nieuwe schooljaar ivm het SI onderzoek. Hij speelt ook de hele tijd met zijn piemel als die zenuwachtig wordt. Heb een video geüpload van zijn verjaardag waar we voor hem zingen, dan zie je hem ook naar zijn piemel grijpen. Mensen denken altijd dat hij moet plassen maar hij zit gewoon heel vaak met zijn handen aan zijn piemel..

  • kleintjeopkomst2025

    Wat ontzettend heftig. Hier geen ass diagnose maar wel veel gehad aan sensorische prikkelverwerking. Van bijt slaan schoppen naar een rustiger kind (ook door thuis houden van school hoor). Hopelijk hebben jullie ook snel stapjes vooruit.

  • Anna-76

    Heftig! Voor hem, jou en je andere zoon en zijn schoolklas. Heel veel sterkte ❤️. Een hele zoektocht naar,wat zijn triggers zijn ...

  • Mammo

    Ik heb helaas geen tips of advies. Maar ik wil je wel een hart onder de riem steken, het is naar (en zwaar) om je zo'n zorgen te maken om je kind. Hopelijk ontdekken jullie waar zijn onmacht vandaan komt en kunnen jullie het oplossen. Dat is fijn voor jou, voor zijn omgeving en - het allerbelangrijkste- voor jouw jochie zelf.

  • mama-van-een-kleine-prins

    Super lief berichtje van jou. Dat hopen wij ook van harte ❤️

  • Liesjesch

    Oei... verstandelijk beperking, in combinatie met autisme komt agressie wel regelmatig voor ja.

    De eerste vraag die in mij opkomt of hij genoeg structuur en duidelijkheid krijgt. Vaak is agressie een vraag om duidelijkheid/structuur. Als hij normaal na school gelijk mee naar huis gaat en je zet hem nu ineens af bij je moeder kan dat al een trigger zijn..

  • mama-van-een-kleine-prins

    Bedankt voor je bericht, structuur is voor hem inderdaad erg belangrijk. Wij werken dus ook veel met picto’s. Na schooltijd is hij gewend om soms langs oma te gaan. Soms omdat ik dan bijvoorbeeld met mijn oudste zoon naar de tandarts of orthodontist moet of soms gewoon om daar te spelen. Als ik het maar duidelijk aan geef. Je mag eerst naar oma daar spelen daarna naar huis. Gelukkig vindt hij naar oma gaan altijd super leuk. Het is vooral bij hem als iemand hem aanraakt, te dicht in zijn buurt komt of als iemand mee wilt spelen of speelgoed uit zijn handen pakt. Of wanneer hij iets wilt en het mag niet. Onbekende mensen moet hij sowieso niets van hebben.

  • Minibeeb83

    Ja dat is een bekend iets wat voor kan komen bij ASS en als het te beperkend is/te erg kan er ook (tijdelijk) medicatie voor voorgeschreven worden door psychiater. Dit klinkt vrij ernstig en niet iets wat binnen een weekje met therapie opgelost is dus mogelijk dat tijdelijk medicatie toch kan helpen (ik ben er normaliter geen voorstander van maar in dit soort omstandigheden wel). Sterkte lieve mama!

  • mama-van-een-kleine-prins

    Oh medicatie ben ik liever geen voorstander van, kan me sowieso niet voorstellen hoe ik die bij hem na binnen ga krijgen want hij stopt never nooit iets in zijn mond wat hij niet kent. Maar wat je zegt als het even niet anders kans, dan is het misschien het proberen wel waard. Ben benieuwd wat de huisarts mij gaat vertellen woensdag. Bedankt voor je berichtje ❤️

  • Bosco

    Vandaag toevallig over gelezen! Het boek heet executieve functies bij kinderen en adolescenten. Er zit een hoofdstuk in over adhd en autisme. Het ging er ook over dat een gebrek aan specifieke executieve functies agressie kan veroorzaken. Het is een mix aan factoren die onmacht bij een kind veroorzaakt.

  • mama-van-een-kleine-prins

    Oh wat toevallig dat je hier vandaag nog over hebt gelezen. Ik ga dit boek eens opzoeken. 😘

  • M1518

    Wat ontzettend heftig allemaal! Hopelijk is er snel hulp en de juiste begeleiding. Ik voel de machteloosheid en wanhoop in jouw bericht.

    Heel veel sterkte!

  • mama-van-een-kleine-prins

    Lief dank je wel ❤️

  • Nog-even!

    https://www.autisme.nl/over-autisme/doelgroepen/verstandelijke-beperking/omgaan-met-gedragsproblemen/

  • mama-van-een-kleine-prins

    Ik ga het even lezen 😘

  • Nog-even!

    Hè meid, wat moeilijk.... Ik hoop dat je hier goede begeleiding bij vindt... Je bent ongetwijfeld niet de enige moeder waarvan het kind zulk gedrag vertoont. Als een kind van 2 knijpt, weet je dat het een fase is. Het heeft te maken met ontdekken dat "als ik iets doe, dan komt er een reactie"... Wie weet speelt dat bij jouw zoon ook. Maar omdat hij zoveel ouder en sterker is, is het veel lastiger voor de omgeving...

    Veel sterkte!

  • mama-van-een-kleine-prins

    Hij loopt erg achter qua ontwikkeling, hij kwam met het laatste onderzoek uit op ongeveer 2,5 - 3 jaar. Hij is zo sterk en kan je echt zo veel pijn doen. Vooral ook zo sneu toen ik zag dat zijn broer hem gewoon heel hard heeft terug geslagen. En daar sta ik dan tussen mijn 2 jongens in. Maar in de klas zie ik natuurlijk niet hoe het er aan toe gaat maar hoor ik het dus van de juf. En ik vind het echt sneu voor die andere kindjes in de klas die ook met plekken thuis komen op hun armen omdat mijn zoon hun heeft geknepen of gebeten. Dat is ook niet leuk voor die ouders… laatst had hij het ook gedaan met gymmen en toen hebben ze hem uit het gymlokaal gehaald en moest hij terug met 1 juf naar het klaslokaal en daar zat die dan alleen en toen heeft hij de juf ook geslagen. Ik snap gewoon niet waar dit gedrag vandaan komt. Hij zit zoiets niet op tv want onze tv staat bijna nooit aan, hij ziet geen agressie op de tablet want hij moet niks van een tablet hebben (alleen soms luistert hij kinderliedjes) hij zit zoiets ook niet thuis gebeuren dus ik snap dan ook niet hoe het kan dat hij dit doet.? Ik hoop echt dat we samen zsm hier doorheen kunnen komen met de juiste ondersteuning en hulp. Bedankt voor je berichtje ❤️

  • Beukenblaadje

    Loopt hij qua taal ook zo sterk achter? Want zowel taal niet goed begrijpen als jezelf niet zo goed kunnen uitdrukken kunnen echt zorgen voor frustratie, angst, boosheid en dat kan zich weer uiten via agressief gedrag. In dat geval kan de inzet van ondersteunende communicatiemiddelen (picto's bijvoorbeeld) wellicht helpen, als dat niet al gedaan wordt.

  • Liesjesch

    Heel vervelend dat zijn broer hem terug slaat.. Maar ergens geef ik zijn broer gelijk, hopelijk leert hij daar wel van dat slaan pijn doet. Kinderencmet ASS kan je uitleggen dat slaan/knijpen pijn doet maar begrijpen dat vaak niet, ze leren vooral door dingen te ervaren. Hij heeft nu wel ervaren dat slaan pijn doet...

  • Van-links-naar-rechts

    Ik heb geen ervaring met de problematiek van jouw kind, maar zou je graag een grote knuffel willen geven. Ik weet wel hoe moeilijk het is om te horen dat jou kind andere pijn doet. Ik voelde me machteloos.

    De problematiek van mijn zoon is niet te vergelijken met die van jou, maar ik ben wel heel blij dat wij als ouders hulp krijgen via het jeugdteam. Als wij het even niet meer weten voor hem is er iemand waar wij terecht kunnen met vragen of gewoon een luisterend oor. Ik weet niet of je zoiets hebt, maar anders zou je wellicht via de huisarts kunnen kijken naar de mogelijkheden hiervoor. Het helpt voor mij ook al om zo nu en dan te horen dat het niet aan onze opvoeding ligt, maar echt aan onze zoon.

    Dus bij deze een digitale knuffel en heel veel sterkte met je zoektocht naar de juiste hulp (voor jou en je zoon(s))

  • mama-van-een-kleine-prins

    Super lief van je en een hele dikke knuffel terug..! ❤️ hoop dat we snel bij de juiste organisatie uitkomen samen met de huisarts om dit gedrag zsm voor te zijn. Nu is dit nog het begin maar ben bang dat als ik hier niks aan doe dat het nog erger gaat worden. En het is een grote kerel van al 25 kilo die snel groeit en heel sterk is. Mijn grootste angst is dat hij later misschien mij als moeder gaat slaan en dat ik hem niet kan vasthouden. Pffff wil er niet aan denken.