41 weken en alles nog potdicht!!

Getverdegetver!!!! Net terug uit het ziekenhuis. Eerst met 6 man wachten op de gang want alles liep uit. Toen eindelijk aan de beurt na 3 kwartier wachten. Toen vroeg de vk hoe het ging. Ennn ik knakte. Dit heb ik nog niet gehad zeg! Ik zit nu ik dit schrijf alweer met tranen in mn ogen. Ik had zo gehoop dat de uk er al zou zijn. Op zich gaat het prima. Ik heb niks te klagen. Maar 41 weken!! Pfff... Ze gaf al aan dat haar collega eventueel kon toucheren en kijken hoe het ervoor stond. Dat ze konden gaan strippen als alles er klaar voor zou zijn met een slagingskans van slechts 1 op 7. Of een ballon inbrengen wat ontsluiting bevorderd, daarna vliezen breken, en vermoedelijk aan de wee-opwekkers. Dat idee staat me zo tegen gezien de bevalling van Iris! Ik heb gewoon sterknhet gevoel dat dat geen bal uit gaat halen en het weer op een ks uitdraaid. Maar ja. Wat moeten we anders? Dus de mannelijke collega kwam eraan lopen (Ohnee he. Zo'n vreselijk onaantrekkelijk oude man met baard als de kerstman...) Het toucheren bij mn vorige zwangerschap stond me nog helder voor de geest (Auw!! Zeer onprettig en elke keer GEEN ontsluiting) dus ik zag de bui al hangen en kon me niet ontspannen. Heb liggen janken als een grote en het deed zoooo'n pijn. En uiteraard was zijn reactie wat ik wel al verwacht had; de baarmoedermond zit nog potdicht dus ze zouden niet eens KUNNEN strippen nu. Ik heb een nieuwe afspraak staan voor vrijdag. Dan gaan ze sowieso kijken of er nog voldoende vruchtwater is. (Dat deden ze nu niet....) En weeeer kijken hoe het ervoor staat. Bah... Als we willen dat ze eerder wat gaan doen, mag ik altijd bellen en nemen ze me op. Dan krijg ik dus een ballon en de rest van het verhaal hierboven. Dan kan het nog een paar dagen duren volgens de mannelijke vk. Een paar dagen?? Pfff. Ik ben er zo klaar mee. Maar wil zo graag dat het nu eens natuurlijk op gang komt. Maar blijkbaar snapt mn lichaam dat niet. Ik ben nu zelfs al zover dat ik wenste dat de beeb gewoon in stuit was blijven liggen en we rond de 39 weken een geplande ks zouden hebben gehad. Nou, ik ga me nog even zielig zitten voelen in een hoekje op de bank, en daarna maar weer over tot de orde van de dag. Want tsja; alles gaat goed met de beeb en dat is het belangrijkste...

Ohja de vk zei ook nog dat hij niet verwachtte dat er voor vrijdag iets zou gebeuren... Fijn vooruitzicht he?