Wat ben ik geschrokken vanavond... De kids hebben een matras in de kamer liggen waar ze vaak lekker op springen en mee spelen. Altijd leg ik hem zo neer dat ALS er al iemand zou vallen, ze tegen kussens oid aan vallen. Vanavond zat ik nog even met de oudste een toetje te eten, terwijl de jongste al klaar was en geen geduld meer had om te blijven zitten. Hij ging spelen op het matras. Ik zat er met mn rug naartoe en hoorde ineens een behoorlijke bonk. Ik keek meteen achterom en zag hem op de grond liggen met een 'huilgezicht' maar er kwam geen geluid. Hij probeerde te huilen net als kleine baby's die zichzelf overstuur huilen. Dit was dus exact hetzelfde. Ik pakte hem op, en voelde hem ineens helemaal slap worden. Snel legde ik hem op zijn rug met beentjes omhoog zoals onze dokter aanraad bij flauwvallen, en blies ik in zijn gezicht, zoals bij kleine baby's ook gedaan wordt (tenminste, zo deden wij het altijd) Meteen ademde hij weer in en deed z'n ogen open. Hij huilde moord en brand. Eerst gesust en z'n speentje gegeven. Toen hij weer wat bijgekomen was toch maar even de huisartsenpost gebeld. Na een kwartier had ik ze eindelijk aan de lijn. Ze dacht zo aan alles te horen dat het wel meeviel, maar we moeten hem goed in de gaten houden. Als hij vannacht wel misselijk wakker wordt of gaat overgeven oid moeten we meteen naar het ziekenhuis komen. Hij ligt nu dus in z'n cosleeper en niet op z'n eigen kamer. Zo kan ik hem straks goed in de gaten houden. Wat een belevenis was dat.. De schrik zit er nog goed in. Als ik terugdenk aan hoe hij slap werd in mn armen krijg ik nog kippenvel. Bah. Hoop zoiets niet weer mee te hoeven maken!
reacties (0)