Tandarts perikelen

'Luister je nou naar me? Ik probeer je wat uit te leggen!!' Oké wauw... Terug naar het begin... Ons meiske is inmiddels een aantal keren bij de tandarts geweest, waar ze fluitend naar binnen en naar buiten ging. De vorige keer hadden we ineens een andere tandarts. Toen ze hem binnen zag komen keek ze me aan en vroeg me uit de grond van haar hart; 'Het is niet eng he mama? Hij doet me niks he?' 'Nee lieverd. Je hoeft niet bang te zijn. Hij gaat net als de andere tandarts , gewoon naar je tanden kijken. Meneer de tandarts keek me ineens heel raar en en zei op belerende toon dat ik niet mocht zeggen dat ze niet bang hoefde te zijn. Daarmee zou ik impliceren dat er redenen zijn om bang te zijn, maar dat het niet nodig is... Oké meneer de tandarts. Bedankt voor deze zeer ongevraagde opvoedkundige tip.... Meneer de tandarts vond het nodig even flink in Dochterlief haar tandvlees te prikken met z'n haak (net als bij mij daarna overigens, wat nog nooit eerder een tandarts op zo'n pijnlijke manier had gedaan!) We hebben hem na die tijd vriendelijk bedankt en een vervolg afspraak gemaakt bij hopelijk weer onze oude tandarts.

Vanaf vanmorgen 7 uur tot vanmiddag 15 uur heeft ze me wel 99 keer gevraagd of ik dacht dat de tandarts haar pijn zou gaan. Ik antwoorden elke keer dat ik er vanuit ging van niet. Bij binnenkomst was ik lichtelijk teleurgesteld weer dezelfde man te treffen als de vorige keer (ze hebben een stuk of vier tandartsen in die praktijk) Toen hij binnenkwam hadden Dochterlief en ik nog een betekenisvolle blik. Ze was vorig jaar nog niet vergeten en stelde de vraag dus op deze manier. Zonder woorden. Ik zei dat ze maar lekker moest gaan zitten op die mooie stoel. Gelukkig geen hard geprik maar doordat ze hier zo bang voor was, vroeg ze regelmatig of hij al klaar was. Toen hij uiteindelijk zei dat het klaar was, richtte hij zich toch ons. 'Ze heeft diepe groeven in haar kiezen en ze moeten gesealt worden!' Kind in blinde paniek! Geen idee wat het betekend maar haar vermoedens waren zo af te lezen van haar gezicht. Daarna kreeg ze een spiegel in haar handen geduwd (toch nog niet klaar) en begon hij te schrapen. Die spiegel ging alle kanten op, behalve zo dat ze mee kon kijken tot ergernis van de tandarts. Weer de vraag of hij klaar was. Ja. Hij begon te vertellen over tanden poetsen maar alles wat zij wilde was uit die stoel en naar mij. Ze vroeg weer of hij klaar was. Door zijn verhaal heen. Zijn reactie is te lezen in de eerste zin... Mn vriend en ik keken elkaar stomverbaasd aan... Compleet overdonderd door dit alles maakte hij in rust z'n verhaal af. Daarna was ik, en kreeg zij een fluor gebit. Maar ze was compleet overstuur. Ik heb haar vanuit de stoel eerst tot rust gebracht (met een ongeduldige tandarts boven mn hoofd die zich er wonder boven wonder buiten hielt) en nadat ik klaar was zijn we de kamer uit gerent. Vriendlief lag net in de stoel; 'Zien je zo daar wel!'

De eerstvolgende afspraak voor het sealen staat gepland op een dag waarop we niet kunnen. Ik bel morgenochtend meteen op om de afspraak te verzetten en vraag of een andere tandarts haar kan helpen. Dit werkt niet. Willen ze dat niet? Dan gaan alle afspraken niet meer door en zoeken we wel een andere praktijk op... Deze man doet z'n werk als tandarts prima. Maar omgaan met (angstige) kinderen? Een dikke nul...