Trots op onze dame!

Sinds ongeveer een jaar tennist onze dochter met veel plezier. Met 7 jaar begon ze in groepje rood. Na een paar lessen deed ze mee met een toernooi bij een grotere club, en won ze al een paar wedstrijden. Uiteraard staat het plezier voorop, maar alles verliezen is ook niet leuk natuurlijk :wink. Inmiddels zit ze al in oranje (het tweede groepje) en tenniste meer en meer! Met de competitie verschrikkelijk veel wedstrijden gewonnen, maar ook wel wat verloren. Dan was het even balen, maar ging ze gewoon door. Soms zat ze bij de pakken neer en sloeg alles tegen het net. Maar vandaag deed ze weer mee met een toernooi in de buurt en had ze een topdag! De eerste vier wedstrijden gewonnen met 4-0! De laatste was super spannend. Tegen haar tennisvriendje moest ze strijden. Deze twee zijn echt aan elkaar gewaagd. Als onze dame zou winnen, werd ze sowieso eerste. Als ze zou verliezen, zou het betekenen dat ze beiden één wedstrijd hadden verloren en er naar de tegen games werd gekeken. Wat een druk kwam er op de tennismaatjes toen er door de toernooibegeleider (onterecht) voorafgaand aan de wedstrijd werd gezegd dat de winnaar van deze wedstrijd ook de echte winnaar zou worden! Ik heb haar nog even bij me geroepen tijdens een wissel toen ze achter stond, en even gezegd dat ze zelfs zou winnen als ze met 4-3 zou verliezen,(eigenlijk zelfs al als ze met 4-0 zou verliezen bedacht ik me later) maar dat kwam niet door want de toernooileider zei.... Uiteindelijk was het bijna in elke game 40-40 en moest er een beslissend punt worden gespeeld. De ene keer in het voordeel van onze meid, de andere keer in haar nadeel. Uiteindelijk stond het 3-3, 40-40. Wie dat laatste punt zou winnen zou de winnaar van de wedstrijd worden dus! Helaas na een prachtige rally sloeg ze hem net een tikje te hard en was hij uit. Verloren met 4-3. Traaaanen. Maar wij wisten dat die niet nodig waren. Haar vriendje door het dolle heen want dacht dat hij de winnaar was. Resultaat; twee huilende kinderen naast de baan... De eindstand werd ze vast ingefluisterd. Bij ons meisje om de teleurstelling weg te laten gaan, en bij haar vriendje om hem voor te bereiden op een tweede ipv eerste plek.

Och wat was ze trots toen bij de prijsuitreiking haar naam werd genoemd! Haar allereerste tennisbeker! Haar grote voorbeeld is Kiki Bertens. Ze speelt momenteel met de junior versie van hetzelfde racket als waarmee Kiki speelt. Een juf van school die we later tegen kwamen zei haar al; Als je nou net zo goed wordt als Kiki kun je er later heel veel geld mee verdienen. Whaha! Nou, daar gaan we maar niet vanuit. Het plezier staat voorop. (En DAT heeft ze zeker! Ze wilde er zelfs op de zondagochtenden vroeg voor opstaan dus dat zegt wat!) En als die beker dan zo dichtbij is (alleen de nummers 1 kregen een beker) dan snap ik dat het allemaal extra spannend wordt voor die 8 jarige kinderen op de baan.

Maar wat zijn we trots op haar. Ze heeft het mooi geflikt. 'Nu hoef ik nooit meer te winnen mama, want ik heb al een tennisbeker!' Zo ist maar net! Topper.