`Gelukkig` alleen een virus

Zo, we zijn weer terug uit de bergen. Er lag echt helemaal geen sneeuw en de temperaturen waren boven het gemiddelde. Riccardo heeft slecht gereageerd op deze vakantie, hij was echt constant vervelend bezig, heel hard schreeuwen in het restaurant ( dan weet je ook echt niet hoe je het aan moet pakken en iedereen kijkt natuurlijk naar je), dus ben eerlijk gezegd blij dat we weer terug zijn. Hij was gewoon een heel ander kind, en ook overal bang voor en de hele tijd aan mij geplakt. Zal het een fase zijn, of simpelweg dat we veel meer tijd met elkaar door hebben gebracht? Ik zie hem normaal alleen 's avonds en in het weekend omdat ik werk.

Verder heb ik eergister de hele dag lopen overgeven, zelfs water kon ik niet binnen houden ik was zoooo misselijk en zooo beroerd en de angst sloeg me toe, is dit de zwangerschap? Want om nog een maand of meer zo door te brengen, zag ik niet zitten. Ik kon niets doen, zelfs niet met Riccardo spelen. Mijn gedachtes ginen naar die arme mama's die dit dus de eerste drie maanden hebben of zelfs de hele zwangerschap. Gister voelde ik me opeens beter, was maar een klein beetje misselijk en niet meer overgegeven. Toen kreeg ik te horen dat schoonzus en zwager hetzelfde hadden gehad. Was zoooo opgelucht :-) een virusje dus.

Nu dagen tellen tot overmorgen, dan eindelijk een echo, kan niet wachten!!!