Hoe het met ons gaat

Mijn lieve mannetje is gelukkig goed hersteld van de operatie. Zware tijden maar eigenlijk minder erg dan ik dacht. Het was eigenlijk gewoon zwaar doordat ik zwanger ben, maar gelukkig veel geholpen door mijn man en ouders. Ben zo trots op mijn kleine schat, hij moest 72 uur na de operatie totale rust hebben en heeft ook eht braaf op de bank gelegen. Hij heeft nooit geklaagd, alleen een beetje slecht slapen omdat hij niet op zijn buik kon slapen. Wat hij er wel aan over heeft gehouden is extreme angst voor zo een beetje alles, zelfs al is het zijn luier verschonen. Hoop dat dat snel weer over is. Hij heeft er ook nog keelontsteking erachteraan gehad dus is alweer een week binnen :-( maar nu hoest hij alleen nog. Met mij is alles ok, alleen de onzekerheid is nog niet weg, daarvoor moet ik eerst een goede echo hebben (maandag) en het kindje voelen. Verder zijn we allemaal ooo zo nieuwsgierig naar het geslacht maar ik voel gewoon dat het weer een jongetje wordt. Heb het ook gedroomd. Maar dat zullen we niet voor Maart te horen krijgen. Onze vaders hebben een weddenschap gesloten (een pizza :-)): volgens mijn schoonvader is het een meisje, volgens mijn vader een jongen. We zullen zien!