Had niet gedacht dat dit zo een impact op mij zou hebben..

Ik heb het altijd geprobeerd weg te stoppen, alleen mijn man wist ervan. Heb dan ook nooit mijn hart echt gelucht. Maar nu is het echt zover.. Mijn ouders gaan, na een 37 jaar lang huwelijk, scheiden. De papieren zijn ingeleverd. Het is nu opeens heel dichtbij. Mijn vader gaat het huis verlaten. Ze hebben een jaar geleden al besloten, na het falen van relatie therapie, om te scheiden. Maar doordat het niet lukt het huis te verkopen zijn ze nog samen blijven wonen. Mijn vader heeft sinds een maandje een 'vriendin'. Ik weet niet goed hoe ik het moet noemen want ik weet niet wat voor een relatie ze hebben. Mijn vader heeft een drank probleem en depressie. Hierdoor zijn ook verschillende problemen ontstaan. Hij zit in de AA groep en volgt therapie, maar de resultaten zijn matig. Hij heeft dagen dat hij weer de oude is en dagen dat hij de hele dag slaapt of extreem afwezig of agressief is. 

Mijn hart doet pijn. Ik weet dat dit de beste beslissing is omdat er niets meer tussen hen is, maar toch doet het pijn. Vooral nu de Kerst eraan komt, en die mooie herinneringen uit mijn jeugd weer opdoemen. Mijjn broer woont in Berlijn en met hem spreek ik er niet zo vaak. Hij heeft last van paniekaanvallen en ik wil hem er niet teveel mee belasten. Dus waar het op neerkomt is dat ik mij, ondanks de steun van mijn man, erg eenzaam hierin voel. Dus schrijf ik het hier even van me af.

Ik moet de scheding uitleggen aan Riccardo.. Hij si erg gevoelig en ik weet niet goed hoe ik dit moet doen..

Bedankt voor het lezen