Weer back home from the hospital

Gisteren begon de dag 0m 5.15.... Zoie mocht toen nog een beetje thee drinken.... Dat is ze niet gewend en al gauw vroeg ze om een papje en daarna om een boterham. We hebben haar kunnen afleiden want ze moest nuchter zijn voor de operatie. Om 06.45 naar het ziekenhuiis gereden. Om 7.20 gemeld bij de kinderdagunit. Zoie zou die dag liggen op een 4 persoonskamer en mocht een bed uitzoeken. Dat hebben wij maar gedaan omdat ze wilde spelen met het speelgoed wat ze zag. Om 7.50 kreeg ze een gele operatieschort aan met muizen erop en heb ik haar een zetpil gegeven. Verder was het de bedoeling dat ze drankje zou op drinken maar ze begon aan te voelen dat er iets aan de hand was en wilde het niet. Uiteindelijk heeft ze er een grote slok van genomen maar wilde niet meer omdat het een vieze smaak had.  Om 8.00 naar verkoeverkamer , Dit was lastig want ze wilde niet op het bed gaan liggen ze raakte in paniek. Ik ben in bed gaan liggen met Zoie in mijn armen en samen werden we naar de verkoeverkamer gereden..... Onder weg schort/sloffen en muts opgekregen.  Zoie wilde de muts niet op.... Op in de verkoeverruimte kreeg ze een cadeautje kleurpotoodjes en een kleurboekje. Dat was een goede afleiding toen we naar de operatiekamer reden... Daar een kwartier gewacht op de anesthesist. Toen moest ze op de operatietafel gaan liggen en de paniek sloeg weer toe. Gelukkig was het goed dat ze er op de tafel ging zitten en ze mocht de speen inhouden. Ik moest haar handen vast houden en ze werd in een roes gebracht met het kapje. Ik vond dit echt super heftig ze was nl behoorlijk aan het tegen spartelen en dat kapje werd stevig op haar mond gedrukt. Het gaat echt tegen je gevoel in. Ik werd 'verdoofd' weggeleid en toen begon het wachten. Echt zo vaak op de klok gekeken.....

Om 9.45 mocht naar de verkoeverkamer naar mijn kleine meisje je toe.... Ze was nog in diepe slaap en er zat veel jodium op haar ogen en een infuus op haar handje. Na 10 minuten schrok ze wakker en kwam heel snel overeind en begon heel hard te huilen en in haar ogen te wrijven....... Echt naar om te zien...  Ze was zo verdietig en had zoveel pijn en wilde het infuus eraf.  Ik kon haar niet goed rustig krijgen. Gelukkig mocht het infuus eraf (eigenlijk niet want dat was voor de toediening van ev morfine). Samen op bed mochten we naar de kamer toe... Dennis (mijn man) stond al op de gang te wachten en schrok ook behoorlijk. Op de kamer zelf heeft ze lopen gillen van de pijn en ze wilde steeds in haar oogjes wrijven (het voelt als of er zand in zit en het brand). We wilden een koude doek op de ogen leggen maar dat wilde ze niet. Na een uur is ze bij Dennis op bed in zijn armen in slaap gevallen helemaal uitgeput.  Zoie heeft een uurtje geslapen en werd toen wakker van de jongen naast haar die dezelfde operatie had gehad en ook aan het gillen was. Om 13.00 zijn we naar de Orthopis gegaan en die zei dat het er goed uit zag en dat de operatie geslaagd was. Rond 15.00 waren we weer thuis.

S nacht is ze een paar keer wakker geworden van de pijn. We kregen haar s avonds niet goed op bed om ze bang was om te gaan slapen.... Ze heeft gisternacht tusen ons in geslapen.  Haar ogen staan goed recht maar ik vind het wel eng om goed te kijken omdat er een aantal bloedvaten beschadigd zijn  ziet het er nog steeds een beetje bloederig uit. Maar dat moet de komende weken wegtrekken. het brandige gevoel blijft nog een paar dagen.

Heftig is het juiste woord zo heb ik het ervaren! En ik ben zo trots op mijn kleine meisje ze doet het super goed! Het kan zijn dat er een tweede operatie nodig is als het nog niet helemaal recht staat maar op dit moment zijn we het niet van plan om het Zoie nog een keer te laten ondergaan.  Vooral is het nog lichte afwijking is dan laten we het zo.

Nog bedankt voor alle lieve reacties op mijn vorige blog!