Mijn bevallingsverhaal

Ik was toen het begon 39 weken en 2 dagen zwanger.

Op 27 Juni zat ik S'avonds gewoon op visite bij kennissen. We waren op ziekenbezoek bij een oude man die een ernstige hart operatie had ondergaan. Het was een half uur rijden van ons vandaan, maar ik dacht dat ik nog lang niet ging bevallen. Ik had daarom ook niets bij me, terwijl ik eerder wel al de ziekenhuistas in de auto had gezet.. dom he? We zaten buiten en ik kreeg een goede tuinstoel met kussen aangeboden om nog een beetje lekker te kunnen zitten.. Ik moest ineens heel nodig naar de wc en liep toen snel naar binnen.. Maar er kwam een grote plons en mijn vliezen waren gebroken! Het bleef maar gaan.. Ik liep snel naar het raam en zwaaide naar mijn man, helaas hij hoorde me niet.. Gauw gooide ik de deur open en zei.. Uhm help mijn vliezen zijn gebroken.. ben je daar bij kennissen! Snel kreeg ik een handdoek en een zeiltje voor in de auto. Met een handdoekje er onder en een plastic zak in de auto vlug naar huis! We belden gelijk de verloskundige want we moesten nog 30 minuten rijden..

De verloskundige zei dat het nog wel even kon duren voor de weeën zouden komen, ze kwam even bij ons kijken om het vruchtwater te controleren en ons te informeren wat er ging gebeuren. Ik was heel zenuwachtig en tegelijkertijd opgetogen! onze kleine zat er aan te komen!! Om de weeen op gang te helpen liepen we nog een paar rondjes in het park. Ik kreeg een beetje krampjes maar verder nog niets.. we waren erg zenuwachtig maar besloten toch maar om nog even proberen te gaan slapen. Dat was rond half 12 en we deden natuurlijk geen oog dicht..Om 12 uur kwamen de weeën al op gang en gelijk flink om de 6 minuten. Om 3 uur kwamen ze rond de 3 minuten en was het tijd om de verloskundige nog een keer te bellen. Ze kwam me controleren maar ik had pas ik 2 cm. Wat baal je dan zeg! Maar gelukkig toen ze rond 6 uur nog een keer kwam kijken had ik wel 4 cm.! Ik vond het maar langzaam op gang komen. Ze zou daarna weer langs komen rond 10 uur, maar mijn man moest bellen om 9:30 dat ik het niet meer hield van de pijn. Ze kwam toen en is niet meet weg gegaan het kwam nu wel erg snel.

Daarna ging het heel snel de weeën bleven maar komen en ik kon ze niet meer opvangen, ik ben toen een paar keer in bad geweest en uit eindelijk ben ik in bad gebleven. Die weeenstorm heeft tot half 12 geduurd.. er zat geen pauze meer tussen. Ik heb echt doodsangsten ervaren wat een helse pijn! Ik dacht alleen maar aan ''help me toch'' In bad kon ik de weeen het beste opvangen door dat je een beetje gewichtloos bent en de warmte van het bad. En daarna was het alleen maar heerlijk omdat ik een constante temperatuur had, het was die dag 35 graden! Om half 12 mocht ik eindelijk persen.. wat heerlijk was dat! Je duwt de pijn dan eindelijk weg! Pas om 12:40 was ze eindelijk geboren, helaas was ik wel erg gescheurd.. de placenta kwam 10 minuten later toen Eva nog heerlijk bij me op mijn buik lag in het water. Ik wilde toen echt uit dat bad.. het was ondertussen een lekker bloedbad geworden en ik was het water zo zat. Toen namen ze mijn kleintje over en moest ik voorzichtig op mijn knieen draaien en stap voor stap uit het bad klimmen. Toen ik toen onder me keek zag ik dat het niet goed was, ik liep letterlijk leeg.. Ze tilden me eruit maar ik kon niet op mijn benen staan.. snel werd ik op een krukje gezet. Ze vroegen nog ''Blijf je erbij?''.. helaas daar ging ik.. ik viel flauw. Ze tilden me gauw op en moesten me snel op bed zien te krijgen.. helaas hebben we vloerbedekking boven.. witte nog wel! Die was echt helemaal rood geworden.. een heel spoor vanuit de badkamer naar het bed. Ik kreeg gauw een spuit om bij te komen en vervolgens 2 spuiten om het bloeden te stoppen. Maar het stopte nog niet! Ze plaatsen gauw een katheter om mijn blaas te legen daar kwam zoveel uit, het scheelde niet veel of mijn blaas had dat niet meer getrokken. De blaas was leeg en uiteindelijk stopte daarmee het bloeden ook! Ik kreeg er niets van mee.. ik lag daar maar een beetje.. het leek wel een droom allemaal. De verloskundige controleerde me en vertelde toen nog leuk dat ik 10 hechtingen kreeg.. bah ook dat nog! Kleine Eva lag gelukkig op mijn buik, daarmee had ik was afleiding want dames die hechtingen deden ook nog erg pijn!

Toen gingen ze mijn meisje controleren, alles was goed! Ze heet Eva Jasmijn en woog 3880 gram! een flinke meid dus. Ze was 52 cm en op en top gezond! Toen was alles achter de rug en kon ik mensen gaan bellen! Helaas was ik een beetje ''dronken'' van alles wat er gebeurd was! Ik weet ook half niet meer wat ik gezegd heb. Maar de boodschap kwam wel over gelukkig haha! Ik ben de eerste dagen nog een paar keer weg gevallen als er visite kwam, ik kon het niet aan en sliep s'nachts niet.. Ik kon ook de eerste dagen niet op mijn benen staan en ben echt overal mee geholpen.. ik leek zelf ook wel een baby.. voelde me ontzettend brak! Ik moest steeds snel een dextro pakken of wat met ijzer om bij te blijven. Ik heb ook onder zeil gebracht met wat slaappillen zodat ik eindelijk kon slapen. Helaas werkte dat echt niet! De kleine was ontroostbaar en mijn man wist zich geen raad met de flesvoeding.. ik mocht alleen 6 uur lang niet voeden omdat ik dat spul op had.. drama dus!

Ik heb uiteindelijk 23 uur meer kraamzorg gehad in totaal was ze er 10 dagen heerlijk! Ik was ook pas op dag 6 voor het eerst een beetje beneden.. daarvoor kon ik niet eens lang op mijn benen staan.. 

Ik kan wel zeggen dat ik een hele zware bevalling heb gehad en ook een zware kraamtijd. Ik herstel nog altijd langzaam.. alles is al gauw te veel. Omdat ik veel weg viel en zelfs ging hyperventileren mocht ik na de 3de dag alleen mijn zus en mijn moeder zien. Verder mocht er geen bezoek komen.. heel moeilijk was dat maar wel het aller beste! Ik moest goed herstellen om voor kleine Eva te kunnen zorgen.. we hadden geen keuze. Hierdoor ontvangen we nu ontzettend veel bezoek met een nasleep.. maar goed het is ook genieten met visite hoor! Ik pronk heel graag met mijn lieve meisje! Ik ben super trots! We hebben er iets onwijs moois voor terug gekregen!

Dat was mijn verhaal!