31 weken!

Hoi lieverds!

Wat is het weer lang geleden, ik schaam me!

Ondertussen ben ik weeer ruim 31 weken zwanger. Het vliegt echt voorbij, ik ben alweer bijna op het laatst. Het is zo anders als je al kinderen hebt.. In de zwangerschap van Rowan was alles bijzonder en nieuw en hield ik alles stipt bij. Bij Milan was het al wat normaler en nu lijkt het al bijna alsof het gewoon bij me hoort. Vooral natuurlijk ook omdat het zo kort is op de zwangerschap van Milan. Het is dat ik zo’n dikke buik heb, anders zou ik de helft van de tijd vergeten dat ik zwanger ben!

Buikfoto 30 weken:

Met mij gaat het goed. Ik heb nog 1 keer een redelijk heftige bloeding gehaad met 23 weken ongeveer. Toen werd ik boos om iets en blijkbaar moet ik niet alleen lichamelijk rustig aan doen maar ook geestelijk, want opeens voelde ik het langs mijn benen lopen. Echt veel bloed, en gelukkig moest ik meteen naar het ziekenhuis van de vk.

Daar is uiteraard alles van binnen en buiten nagekeken maar niks te vinden. Enige advies; niet alleen lichamelijk rusten maar ook geen stress. Daarna is het niet meer mis gegaan met bloedingen!

Het wordt nu lichamelijk wel redelijk zwaar, ik heb veel harde buiken die behoorlijk pijnlijk zijn al. Soms heb ik indalingsweeën en valt mijn buik naar onder, maar net als Milan heeft dit kindje veel plaats en floept hij dus geregeld weer naar boven. Hopelijk komt dit weer goed tijdens de bevalling, anders word thuis bevallen moeilijk.

Ik ben gisteren op controle geweest bij de vk. Baby had ontzettend veel ruimte zei ze. Hij floepte gewoon weg onder haar vingers toen ze voelde hoe hij lag. De buik is gewoon erg groot, maar dat heeft niks met de baby te maken, die wordt nu ongeveer hetzelfde als Milan geschat.

Ik woog 75,7. Dat wil zeggen dat ik in 3 weken 200 gram ben bijgekomen. Lang leve ziek zijn haha ;-)

Als ik tel vanaf de eerste keer wegen bij de vk rond 9 weken, ben ik maar 6 kg bijgekomen. Dat valt natuurlijk reuze mee, hoewel ik het gevoel heb dat het meer is. Bij Milan woog ik op het laatst 72 dus daar ben ik al overheen. Ik denk dat ik voor de zwangerschap gewoon al ben bijgekomen, want na de bevalling van Milan zat ik mooi weer op mijn gewicht, 60 kg. Dat is ook het streven na deze bevalling, dus als ik er voor het gemak van uit ga dat ik rond de 80 eindig, moeten er toch 20 kilootjes vanaf dalijk. Nouja, laat eerst de borstvoeding maar weer zn werk doen (vorige keer 12 kilo eraf binnen 10 dagen!) en dan zien we wel hoeveel er nog overblijft om voor te werken!

Over de bevalling gesproken; ik ben er best nerveus over. Hoe dichter bij het komt, hoe enger ik het vind. Tuurlijk, het is de vorige keer heel goed gegaan, eigenlijk een droom bevalling. Van 1 naar 10 cm binnen 2 uurtje, 1 keer persen en de rest zuchten, 5 minuten later was hij er zonder knip of scheur.. Ik mag echt niet klagen! Maar het is gewoon nog zo vers allemaal. Ik ben niet al vergeten hoeveel pijn het deed dat laatste uur. Eigenlijk klinkt het stom he, want was is nou een uur?? Ik weet nog goed dat ik om 3 uur 5/6 cm had en dat het vanaf toen gewoon zo snel ging en zo heftig was dat ik op het einde wel een beetje in paniek raakte en vaak heb gedacht ‘ik kan dit niet’. Gelukkig is mijn vk een toppertje en heeft zij mij ontzettend goed opgevangen. Ik moet ook eerlijk zeggen dat toen Milan eenmaal op mijn borst lag, ik alles weer was vergeten (bij Rowan had ik dit niet maar dat kwam ook door de lange zware bevalling). Dus dat is maar waar ik me nu aan vast hou. Hopelijk gaat het even snel of misschien wel sneller nog dan bij Milan en hopelijk kan ik ergens mijn rust vandaan halen, want tot nu toe zie ik er toch erg tegenop!

We hebben deze week eindelijk de kinderkamers klaar gemaakt! We hebben het eerst een beetje uitgesteld (wat een verschil met Rowan en Milan, daar was alles met 12 weken ongeveer klaar hihi) en daarna zijn we allemaal ziek geworden. Eerst mijn vader, en aangezien hij zou komen behangen hebben we het toen moeten uitstellen. Daarna heb ik flinke migraine aanvallen gekregen waar ik nog een week lang na-pijn van heb gehad en toen slpeg de griep toe. Eerst Rowan, toen Milan, toen Bjorn en toen ik. Gezellig allemaal samen ook op het laatst. Pff wat een ellendige griep is dit, volgens mij heerst het door het hele land. Het is nu 3 weken geleden dat het begon en we zijn nog allemaal aan het hoesten en verkouden. Ik hoest zelfs zo erg dat ik mijn ribben aan beide kanten heb gekneusd L Ik kan echt g een kant op, elke beweging doet pijn! Hoesten, niezen, lachen, liggen, opstaan, tillen.. het gaat allemaal even niet zo makkelijk. En dat met een dikke buik én een drukke dreumes.. Hier een foto van Milan die het al zwaar te pakken had en mama die op dat moment nog kiplekker was maar de dag erna ook doodziek was:

Maar dat was het geklaag voor deze blog ;)

Zoals ik al zei, de kamertjes zijn af! Ik kreeg nu toch wel de kriebels.., het zou zomaar kunnen dat hij over 6 weekjes komt, het werd toch wel tijd. En het is super geworden! We hebben 2 dagen doorgewerkt en toen was het af. Moest ook wel want de kids moesten weer gewoon kunnen slapen.

We hebben ze van kamer laten ruilen, zodat Milan straks met de baby samen kan op de grote kamer. Hier wat foto’s;

Milan’s eerste verjaardag hebben we natuurlijk ook gevierd! Ik kan niet geloven dat hij al 1 jaar is, wat is dit jaar omgevlogen zeg. Ik heb bewust geprobeerd van elk moment te genieten omdat ik weer hoe snel het gaat maar de maanden zijn me door de vingers geglipt. Nu is hij alweer een dreumes die door het huis rent! Hij stond al vanaf 7 maanden dus we dachten dat hij heel vroeg zou zijn met lopen, maar uiteindelijk heeft hij 2 weken na zijn verjaardag zijn eerste stappen los gezet. Hij heeft nu de smaak te pakken en loopt op een drafje met die typerende pinguin waggel overal naartoe waar hij heen wilt.

Hij is verder echt een scheet. Ik moet wel zeggen dat hij eindlijk wat pit begint te krijgen. Tot nu toe hebben we eigenlijk alleen maar een heel makkelijk, lief, vrolijk en meegaand kind gehad, je merkte soms niet eens dat hij er was hihi. Het eigen willetje begint nu toch een beetje door te breken. Eigenlijk de normale dingen zoals toch nog lekker een keertje doen wat mama en papa net verboden hadden. Hij kijkt ook boos als hem iets niet bevalt en stiekem ziet dat best hilarisch uit bij zo’n klein snoetje haha!

Ik ben eens heel benieuwd hoe hij reageert op de baby. Nu geeft hij de buik nog kusjes maar hij kan ook heel jaloers zijn dus hopelijk vind hij hem niet al te stom!

De laatste keer op het CB was hij, zoals altijd, vrij klein en licht, maar wel mooi in zijn eigen lijn. Hij woog 7,9 kg (10 kg is eigenlijk normaal op zijn leeftijd) en was 72 cm. Normaal gesproken (en dat weet ik ook nog van Rowan, die zat wel op dat gemiddelde) heeft een baby met 1 jaar ongeveer maat 80, maar Milan zit nu pas in 74 met 13 maanden. Tja, hij is gewoon gezond en eet goed, maar hij is nou eenmaal een uk. Dat was hij bij de geboorte al met zijn 48 cm en 2960 gram. Hij heeft de bouw van papa haha!

Hij zegt papa en mama (vaker papa dan mama grr), opa en oma en Rowan (dat begon met ‘Rokrok’, daarna werd het ‘Roro’ en nu zegt hij af en toe Rowa. Hij zegt ‘klaa’ als hij klaar is met eten of drinken en ‘kaka’ is kaas. (niet te verwarren met ‘kwakwa’, dat is de eend uiteraard) Verder zegt hij nog niet zoveel, hij weet wel wat de poesjes en de hondjes doen (woewoe en maaaaaw)!

Hier wat foto’s van Milan en zijn eerste verjaardag:

Verjaardag :

Met Rowan gaat het (meestal) ook goed. Hij doet het erg goed op school, ze zijn tevreden over hem en hij heeft veel vriendjes gelukkig. Hij gaat ook graag, dat scheelt!

Ik merk wel de uitwerking van school op zijn gedrag. Hij zegt en doet soms dingen de laatste tijd waarvan ik denk hoe kom je daar nou weer bij!? Ik vind het van de ene kant een leuke leeftijd omdat hij gewoon al veel snapt en je kunt echt gesprekken met hem voeren en dingen vragen om te helpen, dan voelt hij zich ook helemaal het mannetje haha. .Hij kan heel aanhankelijk zijn, vooral naar mij toe, en Milan is zijn alles. Hij is het er niet altijd mee eens dat Milan ook met hetelfde speelgoed speelt maar over het algemeen is hij super lief en beschermend gelukkig!

Van de andere kant kan hij ook pittig zijn. En dan meer op het gebied van luisteren. Ik weet soms gewoon niet of ik niet door dring tot hem of dat het hem niet intereseert. 100.000 keer kan ik hetzelfde zeggen (niet voetballen binnen, niet op de bank lopen, niet op de tafel zitten, niet zo dicht bij de tv staan, zachtjes spelen smorgens om 7 uur ipv het hele huis wakker maken etc) maar we zeggen dit echt al maanden ELKE dag. Hij lijkt het niet te onthouden.

Dit in combinatie met zijn drukke gedrag, want hij kan vaak een turbo zijn hoor, vraag ik me wel eens af of hij niet misschien ADHD heeft. Daar springen toch wel een paar dingen uit waarvan ik vind dat het veel overeenkomsten heeft met Rowan, zoals het niet opslaan van waarschuwingen, druk zijn, niet stil kunnen zitten.. Maar ik vind hem tegelijkertijd ook nog erg jong om er verder mee te gaan. Hij zit ook pas in zijn eerste schooljaar en hij krijgt zijn 2e broertje in bijna 1 jaar dus er gebeurd ook veel om hem heen. Ik denk dat ik nog even afwacht tot hij minimaal 5 jaar is en dan verder kijk..

Hier wat foto’s van Rowan en dan ga ik eens slapen, lijkt me dat ik nu wel genoeg heb getypt hihi.